سن بالایی دارند؛ به علت استخوان های ضعیف تر و کاهش توده ماهیچه ای دارند.
افرادی که خطر زمین خوردن اتفاقی آنها به علت مشکلات تعادلی و بینایی زیاد است.
شرکت در ورزش های پر برخوردی مانند کشتی، فوتبال و فوتبال آمریکایی دارند.
شرکت در ورزش‌هایی مانند ژیمناستیک که در آنها نیاز است دستها و بازوها وزن بدن را تحمل کنند.
شرکت در ورزش هایی که نیاز به وسایلی مانند راکت تنیس و دسته چوگان دارند که با دست کنترل می شوند.
شایع ترین جراحات و بیماری‌های مربوط به دست شامل موارد زیر هستند:
سندروم تونل کارپال
انگشت ماشه ای
سندروم دکوران
استئوآرتریت
گانگلیون
روماتوئید آرتریت
تاندونیت
سندروم رینود
کشیدگی ماهیچه های دست ها و مچ ها
شکستگی استخوان یا شکستگی مچ
در رفتگی مچ دست
جراحات ناشی از ضربه
جراحات ناشی از استفاده بیش از حد یا فشار تکراری
گاز گرفته شدن توسط حیوانات
التهاب تاندون و غلاف آن (تنوسینوویت)
سندروم های فشردگی عصب مانند کارپال، رادیال
یا ناهنجاری های مادرزادی مانند چماقی شدن ناخن
عفونت هایی مانند آبسه دست، تبخال انگشت
عفونت های غلاف تاندون
جراحت شست اسکی باز و دیگر جراحت های مرتبط با رباط های دست
انگشت چکشی (انگشت بسکتبال بازان) و دیگر جراحت های مرتبط با تاندون های دست
پیچ خوردگی های دست و مچ دست یا جراحات مفاصل دستها و مچ ها
چه کسانی بیشتر در معرض این جراحات و آسیب ها و آسیب ها قرار دارند :
انگشت ماشه ای (تریگر فینگر)
انگشت ماشه ای چیست
آیا انگشتان دست تان وقتی می‌خواهید آن را مشت کنید، گیر میکند یا صدا میدهد؟ نمی تواند صاف شود، مگر اینکه با دست دیگر آن را به حالت راست و کشیده بازگردانید؟
آیا نمی توانید برای مشت کردن دست انگشت تان را خم کنید و وقتیکه با فشار خارجی آن را خم می کنید دیگر نمی توانید آن را دوباره صاف کنید؟
آیا انگشتان دست در حالت خم گیر می کند و هر چقدر هم که تلاش کنید دیگر نمی تواند راست شود؟
اگر هر کدام از این توصیفات برایتان آشناست ممکن است دچار عارضه ای به نام انگشت ماشه ای یا تریگر فینگر (trigger finger) باشید.
هر فرد دو درصد احتمال دارد که در طول زندگی اش دچار انگشت ماشه ای شود.
انگشت ماشه ای چیست؟
انگشت ماشه ای یا تریگر فینگر با عنوان (stenosing tenosynovitis) نیز شناخته می شود.
انگشت ماشه‌ای یا تریگر فینگر عارضه‌ی شایعی است که باعث تقه کردن انگشت و گیر کردن آن در کف دست میشود. بیماری انگشت ماشه‌ای صبح‌ها تشدید میشود و بسیاری از بیماران صبح با انگشتی که خم شده و کف دست گیر کرده است، از خواب بیدار میشوند. صاف کردن انگشت دردناک است و انگشت با صدای کلیک یا تقه‌ای باز میشود، وجه تسمیه‌ی انگشت ماشه‌ای نیز همین صدای تقه‌ای است که هنگام صاف کردن انگشت شنیده میشود. احتمال بروز این مشکل برای تمام انگشت‌ها وجود دارد و کلیه‌ی درمان‌های معرفی شده در این روش برای تمام انگشت‌ها مفید است. درصد شیوع انگشت ماشه‌ای در زنان بالا و حدود 75 درصد است و همانطور که گفته شد در تمام انگشتان از انگشت کوچک گرفته تا انگشت شست میتواند رخ دهد.
علت تریگر فینگر یا انگشت ماشه ای گیر کردن تاندون خم کننده یا فلکسور انگشت در حین عبور از تونل بافتی است که در کف دست قرار دارد. علت این گیر بوجود آمدن یک برجستگی در تاندون است.
وقتی بیمار انگشت خود را خم و راست میکند تاندون باید از داخل غلاف و تونل بافتی که مانند حلقه ای دور تاندون را گرفته عبور کند. وجود برجستگی در قسمتی از تاندون موجب میشود تا عبور آن از درون تونل با مشکل مواجه شده و در آن گیر کند.
در حین خم کردن انگشت چون قدرت عضلات خم کننده انگشت زیاد است این توده از درون تونل عبور میکند و انگشت خم میشود ولی در حین صاف کردن انگشت چون قدرت عضلات باز کننده انگشتان کمتر است ممکن است بیمار نتواند به راحتی انگشت را صاف کند.
انگشت ماشه ای یا تریگر فینگر trigger finger میتواند خود را به اشکال گوناگون نشان دهد
- در مراحل ابتدایی بیمار ممکن است فقط دردی در محل اتصال انگشت به کف دست داشته باشد. در این مرحله تشخیص بیماری مشکل است
- در مراحل پیشرفته تر انگشت گیر میکند. به این معنی که وقتی بیمار میخواهد انگشت خم کرده خود را راست کند با یک گیر مواجه میشود. با کمی فشار گیر رد میشود و انگشت هم صاف میشود. در حین صاف کردن انگشت ممکن است یک صدای تقه احساس شده یا شنیده شود
- در مراحل باز هم پیشرفته تر گیر به راحتی رد نمیشود. بیمار باید از دست دیگرش کمک بگیرد تا با فشار انگشت را صاف کند. در حیت صاف کردن انگشت ممکن است بیمار احساس درد کند.
- در مراحل کاملا پیشرفته انگشت اصلا صاف نمیشود
نشانه‌ها و علائم انگشت ماشه‌ای :
صدا دادن انگشت هنگام حرکت دادن آن
احساس ناراحتی در پایه‌ی انگشت روی کف دست
احساس درد و خشکی هنگام خم کردن انگشت
متورم بودن کف دست یا احساس یک توده‌ی حساس به لمس روی کف دست
قفل شدن انگشت در حالت خمیده در موارد شدید رخ میدهد. در این حالت انگشت را باید با ملایمت با کمک دست دیگر صاف کرد.
ناتوانی در خم کردن کامل انگشت
سفتی و خشکی انگشت ماشه‌ای و قفل شدن آن در حالت خمیده صبح‌ها شدیدتر است. این خشکی به تدریج و در اثر استفاده کردن از انگشت کمتر میشود.
علت انگشت ماشه ای
علت تریگر فینگر یا انگشت ماشه ای گیر کردن تاندون خم کننده یا فلکسور انگشت در حین عبور از تونل بافتی است که در کف دست قرار دارد. علت این گیر بوجود آمدن یک برجستگی در تاندون است.وقتی بیمار انگشت خود را خم و راست میکند تاندون باید از داخل غلاف و تونل بافتی که مانند حلقه ای دور تاندون را گرفته عبور کند. وجود برجستگی در قسمتی از تاندون موجب میشود تا عبور آن از درون تونل با مشکل مواجه شده و درآن گیر کند.
علت انگشت ماشه ای اغلب ناشناخته است، مانند انگشت ماشه ای ناشناخته، اما این عارضه می تواند با یک حادثه، دیابت ملیتوس، آرتریت روماتوئید، سندروم تونل کارپال و تنوسینوویت دکوران.
چه کسانی بیشتر در معرض آسیب انگشت ماشه ای قرار دارند؟
خانمهای میانسال ۴۵ تا ۵۵ سال (شیوع بیماری در زنان دو تا شش برابر مردان است)
انجام کارهای تکراری با دست
بیماری های روماتیسم مفصلی و دیابت
انگشت ماشه ای در انگشتان میانی و انگشتری بیشتر دیده میشود.
کشاورزان، کارگران صنعتی و نوازندگان اغلب به بیماری انگشت ماشه‌ای مبتلا میشوند زیرا آنها انگشت و شست خود را خیلی زیاد حرکت می‌دهند. حتی افراد سیگاری می‌توانند با استفاده مکرر از فندک مبتلا به شست ماشه‌ای شوند.
فیزیوتراپی و درمان انگشتان دست ماشه ای
درمان انگشت ماشه ای می تواند پیچیده باشد زیرا اگر شما، از فیزیوتراپیست انتظارات درستی نداشته باشید یا شیوه درمانی موثری را انتخاب نکرده باشید، ممکن است توانبخشی موفقیت‌آمیزی نداشته باشید و در نتیجه مجبور به انجام تزریقات یا جراحی شوید که انجام شان در صورت موفق بودن توانبخشی ضروری نبود.درمان های موثر فیزیوتراپی انگشتان دست شامل:باندپیچی برای اصلاح همترازی انگشت، تجویز و پوشیدن اسپیلنت مناسب. نیازی نیست که این اسپیلنت خیلی سنگین یا محدود کننده باشد یا ظاهر جذابی داشته باشد. اصلاح فعالیت ها، ماساژ دادن خود، استفاده از روش های گرمایی و مجموعه تمرین هایی برای ارتقاء تحرک مناسب انگشت می باشد.تمامی این روش های درمانی را می توان در یک کلینیک فیزیوتراپی برای درمان انگشتان دست زیر نظر فیزیوتراپیست متخصص انجام داد.
در صورت ابتلا به انگشت ماشه ای باید از موارد زیر اجتناب کرد؟
تا آنجا که ممکن است نباید بگذارید که انگشتت تان گیر یا تقه کند، بنابراین در حد امکان انگشتتان را تاجایی در دامنه حرکتی اش حرکت دهید که دردی برایتان ایجاد نکند.
حرکت دادن محتاطانه انگشت می تواند سخت باشد اما با راهنمایی و توصیه‌های درست راه هایی برای اصلاح نحوه انجام کارها وجود دارد و می توان برای پیشگیری از قفل شدن یا تقه کردن انگشت از اسپیلت استفاده کرد.
دست می تواند به شکل های بسیار مختلفی درآید، مانند مشت هوک یا قلاب، مشت صاف، مشت ترکیبی، مشت تیبل تاپ (Table top fis ) که مانند نحوه مشت کردن دست هنگام صخره نوردی است و قرار دادن دست در حالت اکستنشن کامل.
در مراحل ابتدایی درمان بیماری استفاده از آتل به منظور مدتی بیحرکت کردن انگشت است. در صورتیکه بیمار به این درمان پاسخ مناسبی نداد پزشک از تزریق کورتیکوستروئید در داخل غلاف تاندون فلکسور استفاده میکند. این درمان در ۷۰ درصد موارد موفقیت آمیز است. با این حال احتمال موفقیت درمان در بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی و دیابت کمتر است.
در صورتی که هیچیک از درمان های ذکر شده موفق نباشند جراح با استفاده از عمل جراحی غلاف تاندون را شکاف میدهد تا بدینوسیله مسیر حرکت تاندون را باز کند.
سندروم تونل کارپال
سندروم تونل کارپال (CTS) چیست ؟
سندروم تونل کارپال یک اختلال دردناک در دست است که به دلیل وارد شدن فشار بر روی عصب میانی (عصب مدین) در مسیر عبور این عصب در تونل کارپال مچ دست ایجاد می شود.
علائم این بیماری شامل بی حسی، سوزن سوزن شدن و درد به خصوص در شب است.
تونل کارپال چیست؟
تونل کارپال مسیر باریکی در مچ‌دست است که طرفین و کف آن از استخوان‌های کوچکی به همین نام و سقف آن از باند محکمی با جنس بافت پیوندی، به نام لیگامنت عرضی کارپال، تشکیل شده‌اند. به‌علت استحکام زیاد این عناصر، تونل کارپال ظرفیت محدودی برای افزایش فضا دارد. عصب مدین یکی از اصلی‌ترین اعصاب دست است که از ریشه های اعصاب موجود در گردن منشا میگیرد. عصب مدین از بازو و ساعد به سمت پایین می‌رود و از تونل کارپال در مچ‌دست عبور کرده و وارد دست (منظور از دست در این نوشته از مچ تا راس انگشتان است) میشود. این عصب حس قسمت کف‌دستی انگشتان شست، سبابه، میانی و انگشت حلقه را تامین میکند، همچنین ماهیچه‌های موجود در ریشه انگشت شست را کنترل میکند (عملکرد حرکتی).
نُه تاندونی که انگشتان را خم می‌کنند و تاندون‌های فلکسور نامیده میشوند، نیز از تونل کارپال عبور می‌کنند. سندروم تونل کارپال زمانی رخ میدهد که تونل باریک‌تر شود یا بافت‌هایی که در اطراف تاندون‌ها وجود دارند متورم شده و عصب مدین تحت فشار قرار گیرد.
در اغلب بیماران سندروم تونل کارپال طی زمان بدتر میشود، بنابراین تشخیص و درمان زودهنگام اهمیت زیادی دارد. در مراحل اولیه علائم می‌توانند با استفاده از ابزارهای ساده‌ای نظیر اسپلینت مچ‌دست و یا عدم انجام برخی فعالیت‌ها برطرف شوند. البته اگر فشار روی عصب مدین ادامه یابد و منجر به تخریب عصب و بدتر شدن علائم شود، برای پیشگیری از آسیب دائمی لازم است از طریق جراحی فشار از روی عصب برداشته شود. ابتلا به سندروم تونل کارپال تحت تاثیر مجموعه‌ای از فاکتورهاست. تحقیقات نشان داده‌اند که افراد مسن و خانم‌ها بیشتر مستعد ابتلا به این سندروم هستند.
علائم و نشانه‌های سندروم تونل کارپال چیست؟
افرادی که از سندروم تونل کارپال رنج می برند معمولاً علائم زیر را در دست یا انگشتانشان تجربه می کنند
- درد دست
- سوزن سوزن شدن
- بی حسی با حرکت دادن مچ دست علی‌الخصوص در هنگام شب
- سوزش
- ضعف یا گرفتگی
- تصور داشتن تورم
این علائم معمولاً در شب تشدید می شوند و همانطور که بیماری پیشرفت می کند، قدرت دستان در نگه داشتن اجسام کمتر می شود در نهایت متوجه آتروفی عضلانی در عضلات برجستگی بزرگ کف دست (عضلات انگشت شست) و از بین رفتن عملکرد دست یا ناتوانی جزئی آن خواهید شد.
در اغلب موارد، علائم سندروم تونل کارپال به‌تدریج و بدون آسیب خاصی، شروع میشود. بسیاری از بیماران بیان می‌کنند که در ابتدای بیماری علائم گاهی ظاهر می‌شده و گاهی از بین می‌رفته، با این‌وجود با پیشرفت بیماری علائم بیشتر عود می‌کردند و برای مدت زمان طولانی‌تری باقی می‌ماندند. علائم شبانه بسیار رایج هستند، به‌این دلیل که بسیاری از افراد با مچ‌هایی خم شده می‌خوابند، علائم ممکن است فرد را از خواب بیدار کنند. طی روز، علائم اغلب بعد از اینکه فرد، چیزی، مانند تلفن، فرمان ماشین یا کتاب، را برای مدت طولانی درحالتی‌که مچ‌دستش به جلو یا پشت خم است، در دست نگه دارد، ایجاد میشوند. بسیاری از بیماران بیان می‌کنند با حرکت دادن یا تکان دادن دست‌هایشان علائم بهبود می‌یابند.
فیزیوتراپی سندرم تونل کارپال :
درمان سندرم تونل کارپال با فیزیوتراپی یکی از موثرترین راهکارها است که در کلنیک فیزیوتراپی و یا بصورت خدمات فیزیوتراپی در منزل ارائه می شود.
متخصص فیزیوتراپی برای درمان سندرم تونل کارپال از مدالیته های درمانی مختلفی استفاده می کند که در این جا به رایج ترین راهکارهای فیزیوتراپی در این زمینه اشاره مختصری داشته ایم.
لیزر درمانی
ثابت شده است که لیزر درمانی با افزایش سطح انرژی بافت ها و افزایش چندین برابری سوخت و ساز بافت به کاهش التهاب و ترمیم بافت های مچ دست کمک خواهد کرد.
مگنت درمانی
مگنت درمانی با افزایش اکسیژن رسانی به حدود ۲۰۰ برابر و ایجاد تعادل یونی بافت ها به درمان تنگی کانال مچ دست کمک می کند.
اولتراسوند تراپی
روش اولتراسوند از امواج صوتی با فرکانس بالا به سمت ناحیه ملتهب شده استفاده میکند. امواج صوتی در عمق بافت دست به گرما تبدیل میشوند، رگ‌های خونی را باز می‌کنند و باعث میشوند به بافت آسیب‌دیده اکسیژن برسد. اولتراسوند اغلب همراه با تمرینات عصبی و تاندون انجام میشود. به نظر میرسد این روش درمانی در کوتاه‌مدت مؤثر است اما فایده‌های بلندمدت آن هنوز ناشناخته است.
منوال تراپی
منوال تراپی یا همان درمان دستی که توسط دستان متخصص فیزیوتراپی انجام می گیرد می تواند نقش مهمی در درمان سندرم تونل کارپال داشته باشد.
شل کردن میوفاسیال و یا تکنیک شل کردن فعال در شل کردن تاندون ها و عضلات سفت شده موثر ات و می تواند به تسکین علائم بیمار کمک کند.
دستگاه TENS (تحریک الکتریکی)
تاثیر دستگاه TENS (تحریک الکتریکی عضلات از راه پوست) در کاهش درد سندروم تونل کارپال ثابت شده است.
کینزیوتیپینگ
استفاده از نوارچسب های ورزش می تواند حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد فشار را از روی کانال مچ دست بردارد و به استراحت مچ کمک کند.
اسپلینت
اسپلینت هایی که مچ دست را در حالت خم نشده و مستقیم نگه می‌دارند، نقش موثری در کاهش درد و سایر علائم افراد مبتلا به این عارضه دارند و بتدریج به درمان سندرم تونل کارپال کمک می کنند.
تمرین درمانی
حرکت دادن انگشتان با الگوی مخصوصی که فیزیوتراپیست به بیمار آموزش می دهد، به نرم تر شدن حرکات تاندون ها و اعصاب در درون تونل کارپال کمک کرده و از این طریق به بهبود علائم بیماری کمک می کند.
عوامل موثر در ابتلا به سندروم تونل کارپال
شکستگی مچ‌دست یا تورم و التهاب ناشی از آرتریت روماتوئید، می‌توناند تونل کارپال را باریک کرده و عصب را آزرده کنند. در بسیاری از موارد یک علت منفرد برای ابتلا به این سندروم وجود ندارد، درواقع مجموعه‌ای از ریسک فاکتورها باعث ابتلا به این سندروم میشوند. دیده‌شده‌است که زنان و افراد مسن بیشتر در معرض ابتلا به سندروم تونل کارپال هستند
فاکتورهای ابتلا به سندروم تونل کارپال شامل موارد زیر میشوند:
ژنتیک: ژنتیک احتمالا فاکتور مهمی است. ممکن است تونل کارپال در برخی افراد کوچک تر باشد یا تفاوت‌های آناتومیک (ساختاری) وجود داشته‌باشد که مقدار فضای در دسترس عصب را کاهش دهد و این ویژگی‌ها میتواند از طریق خانواده‌ها منتقل شود.
حرکات تکراری با دست: تکرار حرکات یا فعالیت‌های مشابه با دست و مچ‌دست طی دوره زمانی طولانی میتواند تاندون‌ها را در مچ‌دست آزرده کرده و منجر به تورمی شود که روی عصب فشار وارد کند.
موقعیت دست و مچ‌دست: انجام فعالیت‌هایی که باعث خم شدن به جلو (فلکسیون) یا به پشت (اکستانسیون) شدید برای مدت زمان طولانی میشوند میتواند فشار بر روی عصب را افزایش دهد. تحقیقات در مورد موقعیت‌های مختلف و فعالیت‌های تکراری که می‌توانند باعث سندروم تونل کارپال شوند همچنان ادامه دارد و نتایج آن همچنان مورد بحث هستند، برای مثال هنوز شواهد کافی برای تایید اثر استفاده طولانی‌مدت از کامپیوتر بر ابتلا به سندروم تونل کارپال وجود ندارد اما این محرز است که استفاده طولانی از کامپیوتر میتواند باعث ایجاد دردهای دیگری در مچ‌دست شود.
بارداری یا یائسگی: تغییرات هورمونی طی بارداری یا یائسگی که باعث احتباس مایعات در بدن میشوند، می‌توانند باعث تورم شوند.
چاقی: چاق بودن یک فاکتور خطر جدی برای ابتلا به سندروم تونل کارپال است.
شرایط سلامتی: دیابت، آرتریت روماتوئید، نارسایی کلیه و اختلالات غده تیروئید، بیماری‌هایی هستند که با سندروم تونل کارپال مرتبطند.
سندروم آتروفی سودک (RSD)
سندروم آتروفی سودک چیست ؟
آتروفی سودک Sudeck’s atrophy یا دیستروفی رفلکسی سمپاتیک Reflex sympathetic dystrophy که گاهی به آن آلگودیستروفی Algodystrophy هم میگویند یکی از عوارض آزار دهنده ایست که معمولا بعد از شکستگی، پیچ خوردگی یا دیگر ضربات به اندام بوجود میاید.
این عارضه خود را بصورت درد، تورم و خشکی مفصلی در دست یا پای اندام آسیب دیده نشان میدهد ( مقصود از دست یا پا قسمت بعد از مچ است نه کل اندام فوقانی یا تحتانی). علت اصلی این عارضه شناخته شده نیست ولی به نظر میرسد وقوع آن با تغییراتی در تنظیمات سیستم اعصاب سمپاتیک همراه است.
دیستروفی رفلکسی سمپاتیک (Reflex sympathetic dystrophy) یک نوع سندرم درد منطقه ای پیچیده است که معمولا پس از ضربه یا بیماری، درد شدیدی ایجاد می شود که مزمن بوده، دارای کیفیت سوزشی است و همراه با اختلالات سمپاتیکی بروز می کند. فعالیت های غیر طبیعی سمپاتیک که به علت ناشناخته ایجاد می شود منجربه تورم، اختلالات انقباضی در عضلات صاف جدار عروق و مشکلات تعریق (افزایش یا کاهش آن) می گردند. استرس های روحی ممکن است باعث تشدید علایم گردند. گاهی درد در برخی از افراد به حدی شدید است که لمس اندام یا حرکت آن غیر قابل تحمل می شود.
سندرم دیستروفی رفلکسی سمپاتیک ممکن است در یک انگشت، قسمت انتهایی اندام های فوقانی یا تحتانی (مچ و انگشتان) و گاهی در کل یک اندام رخ دهد. گاهی نشانه ها پس از باز کردن گچ یا متعاقب جراحی ایجاد می گردد. برخی از بیماران پس از سکته مغزی، بی حرکتی طولانی مدت و انفارکتوس میوکارد (سکته قلبی) دچار این سندرم می شوند.
علائم و نشانه‌هایسندروم آتروفی سودک چیست؟
RSD معمولا بر روی یکی از اندام ها (بازو، پا، دست یا پا) تاثیر می گذارد. علامت اولیه RSD درد شدید و مداوم است.
برخی از علائم مرتبط با RSD شامل موارد زیر است:
- سوزش درد
- افزایش حساسیت پوست
- تغییرات دمای پوست (گرمتر یا خنک تر از انتهای متضاد)
- تغییر رنگ پوست (بلوط، بنفش، رنگ پریده، قرمز)
- تغییرات بافت پوست (براق، نازک، عرق)
- تغییر الگوهای ناخن و رشد مو
- سفتی و تورم در مفاصل آسیب دیده
- توانایی کاهش حرکت اندام تحتانی کاهش می یابد
این علائم معمولاً در شب تشدید می شوند و همانطور که بیماری پیشرفت می کند، قدرت دستان در نگه داشتن اجسام کمتر می شود در نهایت متوجه آتروفی عضلانی در عضلات برجستگی بزرگ کف دست (عضلات انگشت شست) و از بین رفتن عملکرد دست یا ناتوانی جزئی آن خواهید شد.
برای دریافت مشاوره فیزیوتراپی درباره راه های درمان سندروم آتروفی سودک (RSD) و انتخاب بهترین روش درمان ما تماس بگیرید.
تلفن :09160664176
بطورکلی بروز علائم این بیماری سه مرحله دارد:
- مرحله اول که ممکن است سه ماه طول بکشد درد شدید و سوزشی و افزایش حساسیت پوست به لمس بوجود میاید. البته همانطور که گفتیم این بیماری در بسیاری اوقات بدنبال ضرباتی است که به دست وارد میشود.خود ضربه البته میتواند تولید درد کند ولی در حاصل از این عارضه ماندگارتر و دائمی تر از درد خود ضربه است. بعد از مدتی تمام دست متورم میشود و انگشتان دست خوب خم و راست نمیشوند. بتدریج پوست دست گرم و قرمز میشود. ممکن است رشد موها و ناخن انگشتان دست زیاد شود و معمولاض پوست دست بیشتر عرق میکند.
- مرحله دوم که حدود ۱۲-۳ ماه طول میکشد تورم دست بیشتر میشود. پوست سرد میشود. ناخن ها شکننده میشوند. خشکی و درد شدیدتر میشود و پوست دست بسیار حساس به لمس میشود.
- مرحله سوم بعد از یکسال ایجاد میشود. در این مرحله پوست دست رنگ پریده، خشک و کشیده و براق میشود. خشکی انگشتان بیشتر میشود. شدت درد کم میشود.
بطور کلی میتوان گفت علائم این عارضه معمولا بعد از گذشت دو ماه از ضربه اندام و یا وقتی که اندام از گچ خارج میشود دیده میشود.
بیمار دچار درد شدید در دست یا پای اندام آسیب دیده میشود. این درد بخصوص هنگام حرکت دادن دست یا پا شدیدتر میشود. دست یا پا متورم و قرمز میشود. چروک های پوستی کم شده و ظاهر براقی در پوست ایجاد میشود.
ناخن ها ظریف و شکننده شده و موی دست یا پا میریزد. حرکت مفاصل انگشتان بشدت محدود شده و خم کردن انگشتان بسیار مشکل میگردد.
علل ایجاد سندروم RSD
عواملی که ممکن است در ایجاد سندرم درد ناحیه ای پیچیده نقش داشته باشند عبارتنداز:
- کشیدگی های عضلانی (استرین)
- پیچ خوردگی ها (اسپرین)
- شکستگی و دررفتگی در اندام ها به خصوص اندام فوقانی
- سکته مغزی
- حمله قلبی یا انفارکتوس میوکارد
- گچ گیری اندام
- گاهی پس از جراحی
- عفونت ها
- فلج اطفال (پولیومیلیت)
- بی حرکتی طولانی مدت
سندرم درد منطقه ای پیچیده بیشتر در اندام فوقانی رخ می دهد تا اندام تحتانی. این سندرم در زنان شایع تر است.
درمان سندروم آتروفی سودک چیست
اساس درمان این عارضه، انجام حرکات و نرمش های دست و پا است. بالا نگه داشتن و گرم کردن محل هم میتواند به درمان کمک کند.
بهبودی این عارضه کند و زمان بر است و بیمار باید تحت نظر یک فیزیوتراپ خوب بطور مرتب تشویق به انجام حرکات نرمشی شود. معمولا ۴-۲ ماه زمان برای بهبودی مورد نیاز است.
در مواردی که مشکل بیمار با درمان های ذکر شده بهبود نیابد میتوان از تزریق دارو یا عمل جراحی برای تعدیل فعالیت سیستم سمپاتیک دست یا پا استفاده کرد.
این بیماری را باید قبل از اینکه پیشرفت کند زود تشخیص داده و درمان کرد. اصول درمان عبارتند از :
• دارو : پزشک معالج ارتوپد ممکن است از داروهای ضد التهابی و گاهی کورتیکوستروئیدهای خوراکی، داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد فشار خون، داروهای ضد تشنج برای درمان بیماری استفاده کند.
• تزریق : گاهی در شروع بیماری ممکن است تزریق داروهای بیحسی موضعی در نزدیکی عصب سمپاتیک اندام مفید باشد.
• بیوفیدبک : با استفاده از روش هایی بیمار یاد میگیرد که خود را ریلاکس کرده و درد را کاهش دهد.
• فیزیوتراپی : انجام نرمش ها و حرکات خاصی برای دست و انگشتان ممکن است در بهبود بیماری بسیار کمک کننده باشد.
•اعمال جراحی : در صورت عدم بهبودی بیمار با روش های ذکر شده انجام اعمال جراحی ممکن است مفید باشد. در یکی از این جراحی ها الکترودهای کوچکی در اطراف ستون فقرات گذاشته شده و به وسیله آنها تحریک های الکتریکی به اعصاب فرستاده میشود.