آسیب رباط صلیبی خلفی PCL و درمان آن
رباط صلیبی خلفی یا PCL قویترین رباط در زانو است.
PCL قوی تر از رباط صلیبی جلویی یا ACL است، قوی تر از آنچه اکثر مردم شنیده اند.
از آنجا که رباط صلیبی جلویی یا ACL بیشتر از PCL دچار آسیب می شود، بیشتر شناخته شده است.
پارگی رباط صلیبی PCL تقریبا دلیل ۲۰% از آسیب های رباط زانو است.
ACL در مقابل PCL در زانو قرار گرفته است و به همین دلیل ممکن است پارگی PCL در معاینات تشخیص داده نشوند.
بسیاری از افراد چندین ماه پس از آسیب دیدگی و بعد از سومین یا چهارمین نظر پزشک متوجه این مشکل می شوند.
وظیفه ی رباط صلیبی خلفی این است که در هنگامی که زانو به طور کامل خم می شود از حرکت استخوان درشت نی (Tibia) به عقب جلوگیری کند.
بنابراین، بیماران مبتلا به آسیب ربط صلیبی خلفی PCL اغلب از مشکلاتی مثل کندی در حرکت و از مشکل بودن پایین رفتن از پله ها یا انجام فعالیت هایی که شامل پیخ خوردن و چرخش هستند، شکایت می کنند.
اساس آسیب های رباط صلیبی خلفی PCL
آسیب دیدگی رباط صلیبی خلفی PCL معمولا در تصادفات جاده ای که زانوی شما به داشبورد برخورد کرده است، رخ می دهند.
همچنین بازیکنان فوتبال هنگامی که روی یک زانو خم می شوند، ممکن است دچار جراحت PCL شوند.
آسیب دیدگی های PCL با توجه به میزان پارگی رباط طبقه بندی می شوند.
انواع پارگی رباط صلیبی خلفی
پیچ خوردگی رباط صلیبی PCL درجه ۱: پارگی جزئی PCL. این زانوها زیاد سست نیستند.
پارگی رباط صلیبی PCL درجه ۲: معمولا بیش از ۵۰٪ از رباط پاره می شود.
پارگی رباط صلیبی PCL درجه ۳: در صورتی است که PCL به طور کامل پاره شده باشد.
برعکس آسیب دیگی های رباط صلیبی ACL، اکثر افرادی که PCL آنها آسیب دیده است، متوجه تورم یا درد نمی شوند.
این موضوع به این دلیل است که PCL در پشت مفصل زانو قرار دارد و بسته به محل پارگی رباط، ممکن است باعث ایجاد خونریزی در زانو نشود.
هنگامی که ACL فردی پاره می شود، به ندرت قادر خواهد بود که با آن پا راه برود.
هنگامی که کسی دچار پارگی PCL می شود، ممکن است از درد شکایت کند، اما اغلب می تواند پس از آسیب، از میدان خارج شود.
پارگی رباط صلیبی PCL
همانطور که قبلا اشاره کردم، بعید نیست که افراد فکر کنند که پارگی PCL آنها، فقط یک کشیدگی یا پیچ خوردگی است، زیرا آنها اغلب پس از پارگی PCL، درد زیادی ندارند.
بسیاری از افرادی که دچار آسیب دیدگی PCL می شوند، فورا به دنبال درمان آن نمی روند.
اغلب پارگی های PCL به علت جراحت هایی رخ می دهند که در آنها نیرو و فشار زیادی به زانو وارد شده است.
این جراحت ها ممکن است در تصادفات رانندگی و یا هنگامی که زانوی خم شده ی شما محکم به زمین برخورد می کند به وجود آیند.
کشیدگی بیش از حد زانو وقتی که زانو به عقب خم می شود، هم مورد نسبتا معمول دیگری است که می تواند منجر به این گونه جراحت ها شود.
از آنجا که جراحت PCL در اثر وارد شدن فشار یا نیروی زیادی به وجود می آیند، بعید نیست که در هنگام حادثه، رباط های دیگر زانو نیز مجروح شوند.
جراحت های معمول دیگری که ممکن است به همراه آسیب دیدگی PCL رخ دهند، شامل آسیب دیدگی رباط ACL ، رباط طرفی خارجی و یک ناحیه ی پیچیده از زانو که آن را گوشه ی خلفی زانو می نامیم، می شوند.
[/vc_column_text][vc_empty_space][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_empty_space][vc_column_text]علائم آسیب های رباط صلیبی PCL
نشانه هایی که بعد از پارگی PCL به وجود می آیند، بستگی به شدت آسیب دیدگی تان دارد.
آسیب دیدگی های درجه ی یک که پیچ خوردگی ها هستند، موجب ایجاد درد و ناراحتی در پشت زانو می شوند.
این پیچ خوردگی ها باعث بی ثباتی و خالی کردن زانو نمی شوند.
در جراحت های درجه ی دو، پارگی های جزئی درPCL به وجود می آیند. در این موارد PCL شل خواهد شد، ولی نه آنقدر که باعث بی ثباتی زانو گردد.
اگر در جراحت PCL از نوع درجه ی دو، در زانو احساس بی ثباتی کنید، به این دلیل است که بیش از یک رباط در زانوی شما آسیب دیده است.
آسیب های PCL از نوع درجه ی سه معمولا به همراه جراحت دیگر رباط های زانو رخ می دهند. شایع ترین این جراحات، جراحت رباط طرفی خارجی و جراحت گوشه ی خلفی زانو هستند.
بعد از جراحت درجه ی سه ی PCL، فرد احساس خواهد کرد که زانویش شل شده است و لق می خورد. برای بیشتر این افراد پایین رفتن از پله ها و پایین آمدن از سرازیری مشکل خواهد بود.
اگر این پارگی قسمت جانبی زانو را درگیر کند، متوجه خواهید شد که زانویتان خالی می کند و به یک سمت می رود.
جراحت PCL درجه ی سه ای که قسمت جانبی زانو را درگیر کند، عموما منجر به بی ثباتی زیاد زانو می شود.
از نوع درجه ی سه معمولا به همراه جراحت دیگر رباط های زانو رخ می دهند. شایع ترین این جراحات، جراحت رباط طرفی خارجی و جراحت گوشه ی خلفی زانو هستند.
برای بیشتر این افراد پایین رفتن از پله ها و پایین آمدن از سرازیری مشکل خواهد بود.
اگر این پارگی قسمت جانبی زانو را درگیر کند، متوجه خواهید شد که زانویتان خالی می کند و به یک سمت می رود.
جراحت PCL درجه ی سه ای که قسمت جانبی زانو را درگیر کند، عموما منجر به بی ثباتی زیاد زانو می شود.
درمان آسیب های رباط صلیبی PCL
اکثر ورزشکارانی که دچار جراحت های PCL درجه ی یک و دو می شوند، قادر خواهند بود که در عرض چند هفته یا چند ماه با کمک فیزیوتراپی رباط صلیبی خلفی PCL به عرصه ی ورزش بازگردند.
درمان جراحت های درجه ی ۳ که موجب ناپایدار شدن زانو یا خالی کردن زانو می شوند، جراحی است. طی جراحی PCL یک رباط PCL جدید از بازسازی می شود.
۲ یا ۳ سوراخ کوچک در استخوان ایجاد می شود. رباط جدید در این سوراخ ها قرار داده شده و با پیچ کردن به استخوان متصل می شود.
در طول معاینات شما در مطب، اگر آسیب های دیگری نیز وجود داشته باشند، پزشک می تواند آنها را تشخیص دهد.
فیزیوتراپی رباط صلیبی خلفی PCL
فیزیوتراپی رباط صلیبی خلفی معمولا بلافاصله بعد از ایجاد آسیب شروع می شود
بهترین راه برای جلوگیری از جراحی بازسازی رباط صلیبی، انجام یک برنامه جامع توانبخشی و ورزشی برای آسیب رباط (PCL) زانو می باشد که شامل تقویت عضلات ساق پا، تمرینات تعادلی و افزایش حس عمقی و همچنین تمرینات مرتبط با چابکی و افزایش توانایی عملکردی در آن ورزش خاص می باشد.
فیزیوتراپیست شما یک متخصص در تجویز تمرینات مخصوص پارگی رباط PCL زانو می باشد.
ما دراین مرکز سعی خواهیم کرد با ورزش درمانی و درمانهای دستی و استفاده از جدیدترین دستگاههای روز دنیا همانند لیزر درمانی پرتوان، مگنت درمانی (مغناطیس درمانی)، طب سوزنی و درای نیدلینگ، الکتروتراپی، شاک ویو درمانی، ایرکامپرشن، کینزیوتیپینگ، بیوفیدبک ورزشکاران، ماشاژ درمانی و… در فیزیوتراپی رباط صلیبی خلفی به بهبودی سریعتر شما کمک خواهیم کرد.
ریکاوری با فیزیوتراپی رباط صلیبی خلفی PCL پس از یک آسیب PCL خفیف بسیار سریعتر از ریکاوری پس از آسیب PCL ای است که نیاز به جراحی دارد.
بیماری که دچار پیچ خوردگی PCL شده است، قادر خواهد بود که در عرض چند هفته یا چند ماه با کمک فیزیوتراپی رباط صلیبی خلفی به عرصه ی رقابت های ورزش بازگردد.
پس از جراحی PCL ما باید منتظر بمانیم تا رباط های زانو بهبود پیدا کنند. همچنین نیاز به فیزیوتراپی زانو داریم تا پای شما قوی و آماده بازگشت به رقابت های ورزشی شود.
پس از بازسازی PCL، بسیاری از ورزشکاران به ۸ تا ۱۰ ماه وقت نیاز دارند تا بتوانند به رقابت ها بازگردند.