دلیل اختلالات زانو، نتیجه عادات غلط رفتاری در زمینه نشستن، ایستادن، راه رفتن و اجابت مزاج است. به طور کلی رفتاری که مفاصل زانو را در فواصل زاویه دار و تنگ قرار دهد موجب میشود تا مفصل این عضو نسبت به دیگر مفاصل درگیری بیشتری پیدا کرده و بیشتر تحت فشار قرار گیرد.
پله یکی ازعوامل بروز آسیب دیدگی در زانوست. تصور بر این است که در زمان حرکت روی پله فشار وزن به طور مساوی روی دو پا تقسیم میشود اما محاسبات پزشکی در مورد فشار وارد شده بر داخل مفصل در زمان بالا رفتن از پله حدود 4 برابر و هنگام پایین آمدن از آن حدود 7 برابر وزن بدن روی زانوست که باعث اصطکاک شدید میشود.
زانو حفاظت زیادی در برابر فشار یا ضربات وارد شده ندارد. علاه بر این فرسایش و ساییدگی مفصل زانو و آسیبهای ورزشی، مشکلات زیادی برای زانو ایجاد میکنند.
زانو از ساختارهای مهم زیادی تشکیل شده است که هر کدام از این ساختار ها ممکن است آسیب ببینند.
شایعترین جراحتهای زانو شامل شکستگی های اطراف زانو، در رفتگی و پیچ خوردگی و پارگی های بافت های نرمی مانند رباط ها میشود.
در بسیاری از موارد جراحتها بیش از یک ساختار را در زانو تحت تاثیر قرار می دهند.
درد و تورم شایع ترین علائم جراحت زانو هستند. به علاوه، زانو ممکن است قفل شود یا بگیرد. بسیاری از جراحت های زانو موجب ناپایداری زانو می شوند_حس اینکه زانو خالی میکند.
بیشترین شکستگی های استخوان در اطراف زانو معمولا مربوط به استخوان کشکک است.
در انتهای استخوان فمور و تیبیا، جایی که این استخوان ها به همدیگر می رسند تا مفصل زانو را شکل دهند، ممکن است شکستگی رخ دهد.
بسیاری از شکستگی های اطراف زانو به دلیل نیروی زیادی که هنگام یک حادثه مانند سقوط از یک ارتفاع زیاد و تصادف با وسایل نقلیه بر زانو وارد می شود، اتفاق می افتند.
یک دررفتگی زمانی اتفاق می افتد که استخوانهای زانو بطور کلی و یا به طور جزئی از جای خودشان خارج می شوند.
برای مثال استخوانهای فمور یا تیبیا ممکن است به دلیل فشاری که به آنها وارد میشود از همترازی خارج شوند و همچنین استخوان کشکک نیز ممکن است سر بخورد و از جای خود خارج شود.
دررفتگی ممکن است در اثر ناهنجاری در ساختار زانوی شخص ایجاد شود.
برای افرادی که ساختار زانوی نرمالی دارند، دررفتگی زانو اغلب درحوادث شدیدی مانند سقوط، تصادف با وسایل نقلیه و حوادث ورزشی رخ می دهد.
رباط صلیبی قدامی اغلب در فعالیت‌های ورزشی مجروح می شود.
برای ورزشکارانی که در ورزش هایی مانند فوتبال، فوتبال آمریکایی و بسکتبال شرکت میکنند، احتمال بیشتری وجود دارد که دچار جراحت رباط صلیبی قدامی شوند.
تغییر مسیر دادن سریع یا فرود آمدن نادرست پس از پریدن می تواند موجب پارگی رباطACL شود.
حدود نیمی از جراحت های رباط صلیبی قدامی، همراه با آسیب دیدگی ساختارهای دیگر زانو مانند غضروف مفصلی، منیسک یا رباط های دیگر اتفاق می افتند.
رباط صلیبی خلفی اغلب به علت ضربه ای که از جلو به زانوی خم شده وارد می شود، آسیب می بیند. چنین شرایطی اغلب در تصادفات با وسایل نقلیه و درحوادث ورزشی رخ می دهد.
پارگی های رباط صلیبی خلفی معمولا پارگی هایی جزئی هستند که به طور بالقوه می توانند به خودی خود بهبود پیدا کنند.
جراحتهای رباط های طرفی معمولاً به دلیل نیرویی که از اطراف به زانو وارد میشود، اتفاق می افتند.
این جراحت ها اغلب آسیب هایی هستند که در اثر برخورد به وجود می آیند. جراحتهای رباط MCL معمولاً به دلیل ضربه مستقیمی که به ناحیه خارجی زانو وارد می شود و غالبا مربوط به حوادث ورزشی است، ایجاد می شوند.
ضربه هایی که به قسمت داخلی زانو وارد می شوند و زانو را به سمت جلو هل میدهند، ممکن است به رباط طرفی خارجی آسیب بزنند.
پارگی های رباط طرفی خارجی کمتر از سایر جراحت های زانو اتفاق می افتند.
پارگی های ناگهانی منیسک اغلب طی فعالیت های ورزشی رخ میدهند. پارگی منیسک ها ممکن است هنگام حرکاتی مانند چرخاندن، اسب سواری (cutting) ، چرخیدن بر روی یک پا و تکل خوردن رخ دهند.
پارگی های منیسک همچنین ممکن است در اثر آرتروز یا کهولت سن رخ دهند.
اگر مینیسک به علت بالا رفتن سن ضعیف شده باشد، ممکن است تنها یک پیچ خوردگی غیر نرمال هنگام بلند شدن از روی صندلی، برای پاره شدن آن کافی باشد.
عضلات چهارسر و تاندون های پاتلا ممکن است کشیده شده و پاره شوند.
اگر چه هر کسی ممکن است دچار آسیب دیدگی این تاندون ها شود، اما این پارگی ها بیشتر در میان افراد میانسالی که میدوند یا ورزش‌های پرشی انجام می دهند، شایع هستند.
زمین خوردن ها، ضربه های مستقیمی که به ناحیه جلوی زانو وارد می شوند و فرود آمدن نادرست پس از یک پرش، دلایل شایعی برای جراحتهای تاندون زانو هستند.
مفصل اصلی زانو دو سطح مفصلی اصلی دارد: فمور و تیبیا.
تیبیا مسطح است در حالی که فمور انحناهایی دارد و این به این معنی است که آنها به خود به خود نمی توانند مفصل را به خوبی کنترل کنند.
در نتیجه پایداری مفصل بستگی به دو منیسک گوه شکل و دو رباط صلیبی دارد.
منیسک سطح مفصل را افزایش می دهد و این برای توزیع یکنواخت فشار بر روی زانو مفید است.
منیسک ها ساختار هایی از غضروف های لیفی (فیبری) هستند که فیبرهایی قوی دارند که در اطراف زانو کشیده شده اند تا باعث مستحکم شدن زانو و جلوگیری از شکستگی طولی زانو شوند.
داشتن ذخیره خونی در روند بهبودی جراحت های منیسک موثر است_ فقط قسمت های خارجی منیسک ذخیره خونی دارند.
در نتیجه در منیسک دو قسمت مجزا وجود دارد، ناحیه ی قرمز- قرمز که در آن رگ های خونی وجود دارند ( و ذخیره خونی دارد) و ناحیه سفید _ سفید که در آن رگی وجود ندارد.
در صورتی که در ناحیه سفید-سفید پارگی رخ دهد، احتمال کمی وجود دارد که بدن در آن ناحیه واکنش خود ترمیمی از خود نشان دهد.
در افراد جوانتر جراحت های منیسک معمولا هنگام ورزش کردن رخ می دهند و معمولا زمانی اتفاق می افتند که فرد بعد از پریدن بر روی زانویی که کمی خم شده است، فرود می آید.
پارگی های کوچکی که در ناحیه قرمز رخ می دهند بعد از مدت کوتاهی (کمتر از سه ماه) به خودی خود التیام می یابند.
در افراد مسن تر، پارگی ها ممکن است در نتیجه فرسودگی و فشار های وارد شده بر زانو اتفاق بیفتند.
زمانی که احتمال آسیب دیدگی منیسک مطرح باشد، پیچ خوردگی های مکرر و دردناک زانو، هنگام خم کردن آن معمولا نشانه هایی از وجود این آسیب دیدگی هستند.
صدا دادن زانو یا قفل شدن مفصل زانو نیز از علائم دیگر این آسیب دیدگی هستند.
مشاهده این علائم همراه با درد در اطراف مفصل زانو و تورم آن ناحیه دلایل کافی را برای فیزیوتراپیست ها فراهم می کنند تا بررسی ها و معاینات بیشتری را انجام دهند.
علائم پارگی منیسک شامل موارد زیر است:
در وهله اول باید مشخص شود که آیا پارگی پایدار است یا ناپایدار.
اگر زانو قفل شود یا فرد ضربه ها و جهش های دردناکی را درون زانویش احساس کند، زانو ناپایدار در نظر گرفته می شود و معمولا در این موارد مراجعه به یک متخصص ارتوپدی توصیه می شود.
همیشه بحث هایی درباره چگونگی درمان جراحت های پایدار منیسک وجود داشته است.
دو گزینه برای درمان این جراحت ها وجود دارد: جراحی یا درمان های محافظه کارانه.
برای پارگی هایی که در اثر فرسودگی در منیسک میانی اتفاق می افتند، نتایج درمان هایی که در آنها روش های غیر جراحی و تقویت منیسک به کار گرفته می شوند، به همان خوبی نتایجی است که از عمل جراحی مینیسکتومی (جراحی برداشتن غضروف) حاصل می شود.
پارگی هایی که در قسمت خارجی منیسک ایجاد می شوند، می توانند التیام پیدا کنند و فیزیوتراپی می تواند با انجام فعالیت هایی برای تقویت زانو و برای نظارت بر وضعیت بیمار در تمام مدت و در طول مراحل مختلف بهبودی کمک کند تا روند بهبودی به بهترین شکل ممکن انجام شود.
برای مشورت با فیزیوتراپیست برای درمان مینیسک زانو با روش های فیزیوتراپی مناسب با کلینیک فیزیوتراپی کمیل تماس بگیرید.
فیزیوتراپیست میثم طالبی
تلفن: 09160664176
فیزیوتراپی مینیسک زانو معمولا بلافاصله بعد از ایجاد آسیب شروع می شود
بهترین راه برای جلوگیری از جراحی مینیسک زانو، انجام یک برنامه جامع توانبخشی و ورزشی برای آسیب مینیسک زانو می باشد که شامل تقویت عضلات ساق پا، تمرینات تعادلی و افزایش حس عمقی و همچنین تمرینات مرتبط با چابکی و افزایش توانایی عملکردی در آن ورزش خاص می باشد.
درمان‌های پارگی مینیسک بسته به شدت آسیب فرق میکند. بطور معمول پارگی‌های جزئی یا تحلیل رونده را میتوان بصورت محتاطانه با فیزیوتراپی درمان کرد. فیزیوتراپی شامل انجام تمرینات سبکی است که باعث وخامت درد نشود و همچنین برای بیمار لذت بخش باشد. فیزیوتراپی پارگی مینیسک برای بازیابی توان حرکتی مفصل زانو و همچنین ایجاد یک راه درست برای حرکت دادن مفصل بدون فشار آوردن بر عضلات و سایر بافت‌ها اهمیت دارد. تمرینات پارگی مینیسک با افزایش جریان خون، تقویت قدرت عضلات اطراف زانو برای حرکت درست مفصل، فرآیند ریکاوری را تسریع میکند. پزشک وضعیت شما را ارزیابی کرده و با تشخیص خود بهترین راهکار را برای ریکاوری کامل زانو تجویز خواهد کرد.
فیزیوتراپی میتواند برای تقویت عضلات در‌بر‌گیرنده زانو، بکار گرفته شود. این کار به کاهش درد و افزایش تحرک و تعادل زانو، کمک میکند.
این مرکز از روشهای زیر و با استفاده بهترین متد های درمانی، برای کاهش تورم و سفتی اطراف زانو، و بهبود شما عزیزان استفاده می کند:
درمان دستی و ماساژدرمانی راهی بسیار خوب برای از بین بردن مستقیم یا غیر مستقیم فشار روی مینیسک است. این کار، میتواند بافت‌های نرم متعددی در بالا، پایین یا تماس مستقیم با مینیسک را محدود کند. متخصصین ما، بر روی مقاصل زانو، لگن و مچ پا، و نیز ستون فقرات، در صورت لزوم برای عملکرد کل پا، کار میکنند.
ابزارهای الکتروتراپی مانند اولتراسوند یا تحریک الکتریکی عصبی (TENS)، نیز می‌توانند به جلوگیری از آتروفی عضله پای آسیب دیده کمک کنند و این کار را بدون ایجاد فشار اضافی بر روی مینیسک انجام میدهند.
طب سوزنی یک سیستم ایجاد تعادل انرژی در بدن است که از مسیرهایی با عنوان نصف‌النهار طب سوزنی می‌گذرد. عدم تعادل انرژی چندین مرتبه پیش از اینکه بیماران علائمی مانند درد زانو یا تورم زانو یا دیگر علائم پارگی مینیسک را داشته باشد، اتفاق می‌افتد.
ایجاد تعادل با کایروپرکتیک، مشکلات عدم تعادل در زانو را کاهش داده و وضعیت بدنی و راه رفتن طبیعی‌تری را برای بیمار به ارمغان می‌آورد. این تعادل بهبود یافته میتواند زانو درد را نیز به مقدار زیاد و آنی، کاهش دهد. عدم تعادل زانو، در هنگام راه رفتن یا دویدن بیمار، موجب فشار غیرطبیعی بر فضای مفصل زانو شده و ممکن است به درد زانو یا آسیب به بافت نرم ( از جمله پارگی یا آسیب مینیسک داخلی) بینجامد.
درمان استئوپاتی وسعت آسیب به مینیسک را از طریق مشاهده و لمس (حس کردن آسیبهای بافتی) را تعیین میکند. تسکین درد زانو با استفاده از روشهای مختلف عصبی-عضلانی امکان‌پذیر است. در استئوپاتی کمتر از دستگاه‌ها استفاده میشود و از روشهای طبیعی درمان دستی عضلات و آزاد کردن نقطه درگیری عصب (تریگر پوینت تراپی) برای کمک به التیام مینیسک زانو استفاده می‌گردد. این کار، همراه با کشش‌های خاص و اصلاح رفتار، موجب بهبود آسیب‌ها شده و از آسیبهای بیشتر جلوگیری میشود.
فیزیوتراپیست میثم طالبی
از آنجا که پارگی های منیست معمولاً در نتیجه یک حادثه رخ می دهند، پیشگیری از آنها سخت است.
اما با بعضی ملاحظات میتوایند خطر جراحت زانو را کاهش دهید. شما می توانید:
فیزیوتراپیست میثم طالبی
تلفن :09160664176
در زانو چهار رباط اصلی قرار دارد. رباط‌های زانو استخوان ران را به استخوان ساق پا وصل میکنند، این رباط ها عبارتند از:
رباط صلیبی قدامی (ACL): رباط صلیبی قدامی در مرکز زانو واقع شده است و چرخش و حرکت به جلو استخوان ساق پا را کنترل میکند.
رباط صلیبی خلفی (PCL): این رباط که در مرکز زانو واقع شده است و حرکت به عقب استخوان ساق پا را کنترل میکند.
رباط طرفی داخلی (MCL): این رباط باعث ثبات قسمت داخلی زانو میشود.
رباط طرفی خارجی (LCL): این رباط باعث ثبات قسمت خارجی زانو میشود.
رباط‌ها گروهی از بافت‌های همبند هستند که مانند طناب یا تسمه دور یک مفصل قرار دارند و حرکت مفصل را محدود کرده و از آن محافظت میکنند. رباط‌ها در برابر کشش مقاوم هستند. وقتی رباط‌ها دچار آسیب دیدگی شوند، مفصل زانو ممکن است بی ثبات شود. پارگی رباط صلیبی زانو و طرفی زانو دامنه حرکتی مفصل را شدیداً مختل میکند که منجر به ناتوانی فرد در چرخاندن پا و پارگی مینیسک میشود. اغلب افرادی که دچار آسیب دیدگی رباط زانو میشوند، با درمان پارگی رباط صلیبی محافظه کارانه (درمان بدون جراحی رباط صلیبی) و برنامه توانبخشی مناسب به بهبودی دست پیدا میکنند.
برای مشورت با فیزیوتراپیست برای درمان آسیب های زانو خود با روش های فیزیوتراپی مناسب با کلینیک فیزیوتراپی کمیل تماس بگیرید.
فیزیوتراپیست میثم طالبی
تلفن: 09160664176
علت کشیدگی و پارگی رباط صلیبی زانو یکی از موارد زیر می تواند باشد:
شدت و علائم پارگی رباط صلیبی پا به میزان کشیدگی یا پارگی رباط صلیبی زانو بستگی دارد.
آسیب دیدگی خفیف : در این نوع آسیب دیدگی رباط‌های زانو کشیده می شوند اما پاره نمی‌شوند. اگرچه مفصل درد و ورم شدید ندارد، رگ به رگ شدگی خفیف باعث افزایش خطر آسیب دیدگی مجدد میشود.
آسیب دیدگی متوسط : پارگی رباط زانو به میزان جزئی می باشد. ورم و کبودی شایع است و استفاده از مفاصل، دشوار و همراه با درد است.
آسیب دیدگی شدید : پارگی رباط زانو بطور کامل می باشد و باعث ورم و گاهی خونریزی زیر پوستی میشود. در نتیجه، مفصل بی ثبات است و نمی‌توان وزن را تحمل کند. اغلب در زمان پارگی درجه سه فرد هیچ دردی را احساس نمی‌کند، زیرا تمامی فیبرهای درد در زمان آسیب دیدگی پاره میشوند.
تلفن :09160664176
کیست بیکر عارضه‌ای دردناک است که با ظاهر شدن ورم در پشت زانو شناخته میشود. این ورم زانو به علت تجمع مایع سینوویال (مفصلی) در درون کیسه‌ای کوچک به نام بورس ایجاد می‌گردد.
بورس ساختار کیسه‌مانند کوچکی است که در همه بدن یافت میشود و مانند یک بالش در میان استخوان‌ها، تاندون‌ها و عضلات عمل میکند. زمانی که کیست بیکر یا ورم پشت زانو بروز یابد، مایع سینوویال (این مایع به طور طبیعی در کپسولی سفت و محکم قرار دارد که آن کپسول، مفصل زانو را احاطه میکند) در بورس جمع و پشت زانو را برجسته میکند. به علت اینکه کیست بیکر دقیقاً در ناحیه پوپلیتئال (گودی که در پشت مفصل زانو واقع شده است) روی میدهد این عارضه کیست رکبی یا کیست حفره‌ی پشت زانو نیز نامیده میشود.
افراد در سنین مختلف ممکن است متوجه برآمدگی و ورم پشت زانو شوند. این برآمدگی مربوط به ایجاد غده سرطانی نیست. بلکه برجستگی توپی شکل پشت زانو به دلیل ایجاد کیست پشت زانو یا همان کیست بیکر است.
علائم کیست بیکر زانو
ایجاد ورم پشت زانو و ظاهر شدن برجستگی در پشت زانو از مشخص ترین علائم کیست بیکر زانو است. سایر علائم کیست پشت زانو عبارت است از:
• درد پشت زانو با درجات درد خفیف تا درد شدید (برخی افراد ممکن است هیچ دردی حس نکنند)
• خشکی زانو
• سختی در خم کردن زانو و داشتن محدودیت حرکتی
• تجمع مایع در مفصل زانو
• خمیدگی زانو
• قفل شدن زانو
در نظر داشته باشید که ممکن است در اثر انجام کارهای روزانه و یا ایستادن به مدت طولانی علائم کیست زانو بدتر شود.
برای مشورت با فیزیوتراپیست برای درمان آسیب های زانو با روش های فیزیوتراپی مناسب با کلینیک فیزیوتراپی کمیل تماس بگیرید.
فیزیوتراپیست میثم طالبی
تلفن: 09160664176
علت بوجود آمدن کیست پشت زانو می تواند آسیب هایی باشد که به زانو وارد می شوند. همچنین علت کیست بیکر زانو می تواند یکی از موارد زیر باشد:
• آرتریت
• التهاب مفصل زانو
• پارگی منیسک زانو
• آرتروز
• رماتیسم مفاصل
همچنین بیماری هایی مثل نقرس، لوپوس، پسوریازیس، هموفیلی، عفونت باکتریایی در مفصل نیز می توانند علت ایجاد کیست زانو باشند.
از جمله عوارض کیست پشت زانو می توان به داشتن دردهای مزمن و یا ورم مزمن مفصل زانو اشاره کرد. تورم زیر زانو در بلند مدت صدمه ای به زانو نمی زند اما وجود این کیست عوارض آزاردهنده ای مثل درد و مشکلات راه رفتن را برای بیمار به همراه دارد.
در صورت پاره شدن کیست بیکر، مایع درون کیست وارد بافت ساق پا شده و توسط بدن جذب می شود. عوارض پاره شدن کیست بیکر عبارت است از:
• تورم زیر زانو یا ساق پا
• درد در پشت زانو و ساق پا
• قرمزی و کبودی پشت زانو و ساق پا
کیست زانو دوباره خیلی زود تشکیل میشود و با پاره شدن از بین نمی رود. به همین دلیل نیز باید هر چه زودتر برای درمان ورم پشت زانو اقدام کنید.
فیزیوتراپیست برای درمان کیست بیکر در پشت زانو ابتدا علائم کیست بیکر و علت بوجود آمدن کیست پشت زانو را مورد توجه قرار می دهد. سپس روش مناسب فیزیوتراپی پشت زانو را انتخاب می کند. درمان کیست بیکر ممکن است شامل یکی از روشهای فیزیوتراپی زیر باشد:
• سرما و گرما درمانی
در این روش فیزیوتراپیست با یکی از انواع سرما درمانی درد، التهاب و تورم پشت زانو را کاهش می دهد. گاهی همره گرما و سرما درمانی، برای گرفتن نتیجه بهتر تمرین درمانی یا ماساژ درمانی هم به شما توصیه می شود. البته اگر از علائم کیست بیکر در شما سفتی مفصل باشد، سرما درمانی برای شما ممنوع است.
• ورزش برای درمان درد پشت زانو
درمان کیست بیکر با ورزش زمانی به شما توصیه می شود که تمرینات ورزشی باعث تشدید علائم کیست پشت زانو نشود. ورزش درمانی برای درمان کیست بیکر می تواند به:
• تقویت عضلات اطراف زانو
• کاهش علائم کیست زانو
• کاهش درد
• حفظ عملکرد و انعطاف پذیری زانو
کمک کند. این تمرینات معمولا 3 بار در روز انجام می شوند. اگر کیست بیکر به خاطر آرتروز زانو ایجاد شده باشد، تمرین درمانی به درمان آرتروز شما نیز کمک می کند.
• آب درمانی
یکی از راههای درمان کیست زانو آب درمانی است. فیزیوتراپی در آب می تواند به کاهش زانو درد و فشار ناشی از وزن کمک کند. اگر علت کیست پشت زانو مربوط به آرتروز باشد، آب درمانی برای فیزیوتراپی کیست بیکر یکی از گزینه های فیزیوتراپیست برای درمان تورم زیر زانو خواهد بود. آب درمانی به کاهش علائم آرتروز شما هم کمک می کند.
• درای نیدلینگ
برای فیزیوتراپی پشت زانو ممکن است سوزن خشک یا درای نیدلینگ برایتان تجویز شود. درمان کیست بیکر زانو با درای نیدلینگ به کاهش درد مفصلی مزمن که در اثر کیست زانو ایجاد شده کمک می کند. اگر علت کیست پشت زانو بیماری آرتروز باشد، فیزیوتراپیست با تجویز درای نیدلینگ علاوه بر درمان کیست زانو به درمان آرتروز شما نیز کمک می کند. از درای نیدلینگ همراه با روش های دیگر فیزیوتراپی استفاده می شود تا سریعتر کیست بیکر درمان شود.
• ماساژ درمانی
فیزیوتراپیست ممکن است برای درمان کیست زانو از ماساژ درمانی استفاده کند. ماساژ درمانی برای کاهش درد و ورم پشت زانوی پا موثر است. در این روش، بافت نرم اطراف زانو ماساژ داده می شود. اگر دچار پوکی استخوان شدید هستید حتما آن را به فیزیوتراپیست اطلاع دهید. در این وضعیت، فیزیوتراپی پشت زانو با ماساژ درمانی برای شما بسیار مضر بوده و احتمال شکستگی استخوان وجود دارد.
• لیزر درمانی
در درمان کیست بیکر با فیزیوتراپی، لیزر درمانی می تواند به کاهش درد و التهاب پشت زانو کمک کند. لیزر تراپی برای درمان کیست پشت زانو باعث:
• افزایش جریان خون در محل آسیب دیده و تغذیه بهتر آن
• بهبود سریع تر آسیب دیدگی هایی مثل پاره شدن غضروف
• افزایش انعطاف پذیری مفصل زانو
• بهبود دامنه حرکتی پشت زانو
می شود. اغلب از لیزر درمانی سرد و کم توان برای درمان کیست زانو استفاده می شود. این روش به درمان آرتروز شما نیز کمک می کند.
تلفن :09160664176
آرتریت (التهاب مفاصل) به التهاب دردناک در ناحیه مفاصل گفته میشود که یکی از بزرگترین معضلاتی است که افراد به مرور زمان و با گذشت سن با آن مواجه میشوند. طبق آخرین آمار، حدود سه‌چهارم افراد میانسال و سالخورده به آرتروز مبتلا هستند. شایعترین دردهای ناشی از آرتروز در نواحی زانو، لگن، ستون فقرات و دست دیده میشود.
آرتروز زانو ممکن است انجام بسیاری از فعالیت های روزمره همچون پیاده روی و یا بالا رفتن از پله ها را برای فرد مشکل کند .
این مشکل معمولاً پس از میانسالی رخ می دهد.
این بیماری یک بیماری خود ایمنی است.
آرتروز ممکن است پس از جراحت زانو ایجاد شود. آرتروزی که پس از یک حادثه به وجود آید، میتواند در اثر پارگی منیسک، جراحت رباط یا شکستگی زانو به وجود آید.
برای مشورت با فیزیوتراپیست برای درمان آسیب های زانو با روش های فیزیوتراپی مناسب با کلینیک فیزیوتراپی کمیل تماس بگیرید.
فیزیوتراپیست میثم طالبی
تلفن: 09160664176
اگرچه ممکن است درد آرتروز در بعضی موارد به طور ناگهانی بروز کند، اما معمولاً به آرامی شروع می شود.
در ابتدا ممکن است صبح ها یا بعد از مدتی غیر فعال بودن متوجه درد شوید.
احتمالا هنگام بالا رفتن از پله ها، برخاستن از حالت نشسته یا زانو زدن زانویتان درد میگیرد.
حتی با پیاده روی نیز ممکن است زانویتان درد بگیرد.
ممکن است هنگام نشستن نیز احساس درد کنید.
زانو دردی که شما را از خواب بیدار کند، می تواند نشانه استئوآرتریت باشد.
برای افرادی که مبتلا به آرتریت روماتوئید هستند، علائم اغلب در مفاصل کوچک تر شروع میشود.
همچنین این احتمال وجود دارد که درد به صورت متقارن و در دو طرف بدن بروز کند.
مفصل احتمالاً گرم و قرم میشود.
در صورت ابتلا به استئوآرتریت علائم ممکن است به سرعت پیشرفت کنند یا طی چندین سال ایجاد شوند. ولی این مسئله برای هر فردی متفاوت است.
احتمال تشدید یا ثابت ماندن علائم برای مدت طولانی یا تغییر روز به روز آنها وجود دارد.
عوامل موثر در تشدید علائم آرتروز شامل هوای سرد، استرس و فعالیت بیش از حد است.
در صورت ابتلا به آرتریت روماتوئید علائم معمولا طی چند هفته ظاهر می شوند اما احتمال ایجاد و تشدید علائم آن طی چند روز نیز وجود دارد.
وقتی فعالیت بیماری بیشتر شود ممکن است علائم شدت بگیرند.
محرک ها متفاوت هستند و داروهای موثر برای هر کدام متفاوت خواهند بود.
آرتروز زانو گاهی می تواند موجب تورم شود.
در صورت ابتلابه استئوآرتریت ممکن است:
احتمال قابل ملاحظه تر بودن تورم پس از یک دوره عدم فعالیت طولانی مانند بیدار شدن از خواب در صبح بیشتر است.
در صورت ابتلا به آرتریت روماتوئید معمولاً تورم مفاصل رخ میدهد زیرا آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی است.
افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید ممکن است علائم دیگری نیز داشته باشند مانند تب، حساسیت، حس ناخوشی عمومی.
علت این مشکل این است که آرتریت روماتوئید یک بیماری سیستمیک است، یعنی بر تمام بدن اثر می گذارد، در حالیکه استئوآرتریت فقط بر مفاصل آسیب دیده تاثیر مستقیم خواهد داشت.
به مرور زمان آسیب دیدگی مفصل می تواند موجب ناپایداری ساختار زانو شود. این مشکل باعث خواهد شد که زانو خالی کند و یا قفل شود.
آرتریت روماتوئید می تواند به تاندون هایی که ماهیچه را به استخوان متصل می کنند آسیب بزند.
این آسیب بر پایداری زانو تاثیر خواهد داشت.
همچنین امکان رشد خار های استخوانی در نتیجه فرسایش غضروف و ساییدگی استخوان ها بر روی یکدیگر وجود دارد.
خارهای استخوانی سطح برآمده‌ای را ایجاد می کنند که می تواند موجب گیر کردن و قفل شدن مفصل شده و خم و راست کردن آن را سخت کند.
هنگام خم و راست کردن زانو ممکن است حس کنید چیزی درون زانویتان ساییده می شود یا صدایی را بشنوید. پزشکان به این شرایط صدای سایشی میگویند.
این علائم ممکن است در صورت از دست رفتن بخشی از غضروفی که به حرکت نرم در دامنه حرکتی کمک میکند ایجاد شود.
هر دو مورد استئوآرتریت و آرتریت روماتوئید می توانند منجر به آسیب غضروف شوند.
وقتی غضروف آسیب ببیند سطوح سخت و خارهای استخوانی ایجاد خواهند شد، زیرا هنگام حرکت مفاصل استخوان ها بر روی یکدیگر ساییده می شوند.
تغییرات غضروفی و استخوانی که در نتیجه استئوآرتریت زانو یا پس از جراحت زانو ایجاد میشوند، موجب سخت شدن حرکت نرم مفاصل زانو خواهند شد.
ممکن است حرکت دادن زانو برای پیاده‌روی، ایستادن و انجام حرکات روزمره دیگر سخت شود.
به دلیل درد و تورم، برای افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید سخت است که زانویشان را خم کنند. آسیب به مفصل می تواند بر تحرک نیز تاثیر بگذارد.
در این شرایط ممکن است برای حفظ تعادل و تحرک نیاز به عصا یا واکر داشته باشید.
بعضی از تاثیراتی که آرتروز بر زانو دارد مشخص نیستند.
ابزارهای تشخیصی مانند عکس اشعه ایکس از زانو به تشخیص آسیب های داخلی کمک می کنند.
غضروف معمولاً فضای اطراف استخوان ها را اشغال میکند و مثل یک بالش در میان آنها قرار گیرد. وقتی این غضروف آسیب ببیند و در اثر فرسایش از بین برود فضایی بین استخوان ها خالی می ماند.
عکس اشعه ایکس میتواند این فضا را مشخص کند.
در زمان عود کردن بیماری یا وقتی آسیب پیشرفت کند احتمالا ظاهر زانو تغییر خواهد کرد.
در آرتریت روماتوئید در زمان عود بیماری تورم و قرمزی شایع است.
التهاب مداوم در طولانی مدت می تواند منجر به آسیب دائمی به غضروف و تاندون ها شود. این آسیب ها شکل و ظاهر زانو را تغییر میدهند.
در صورت ابتلا به استئوآرتریت ماهیچه‌های های اطراف زانو ضعیف شده و ظاهر فرو افتاده ای را ایجاد خواهند کرد.
دفورمیتی های زانو از موارد خفیف تا موارد شدید و ناتوان کننده متغیر هستند.
فیزیوتراپیست میثم طالب
درمان به نوع آرتروز بستگی خواهد داشت.
هدف فیزیوتراپی، برگردان فرد به حالتی است که بتواند به‌طور طبیعی فعالیت‌های روزمره خود را بدون دشواری انجام دهد. حفظ گستره حرکتی، دلیل اصلی حفظ توانایی انجام کارهای روزانه است. ازاین‌رو، افزایش گستره حرکتی یک مفصل، تمرکز اصلی فیزیوتراپی است. قدرت بخشیدن به عضلات درگیرِ حول مفصل نیز بسیار مهم است زیرا عضلات قوی‌تر می‌توانند مفصل تضعیف‌شده را تثبیت کنند.
فیزیوتراپیست ها، تمریناتی را به شما برای حفظ قدرت و استفاده از مفاصلتان یاد میدهند. می‌توانند به شما بهترین روش حرکت از موقعیتی به موقعیت دیگر را نشان دهند و همچنین می‌توانند به شما آموزش دهند که از وسایل کمکی برای راه رفتن مانند عصا، واکر یا عصای زیر بغل استفاده کنید.
در این روش از امواج مافوق صوت برای درمان آسیب دیدگی ها استفاده می شود. این روش از رایج ترین روش های مورد استفاده در فیزیوتراپی زانو است
در این روش از جریان سیگنال تولید شده توسط یک میدان مغناطیسی برای درمان استفاده می شود
لیز ردرمانی درد و تورم مفصلهای آسیب دیده را کاهش میدهد و برای بیماران مبتلا به آرتروز مزمن و هم برای ورزشکاران دچار کشیدگی عضلانی یا مفصل حاد سودمند است
فیزیوتراپیست می تواند نیاز شما به فعالیت ها و حرکات اصلاحی خاص شامل فعالیت هایی که بر وضعیت زانو تاثیر می گذارد را مشخص کند.
متخصصان بر این باورند که احتمال دستیابی به نتایج بهتر در بیمارانی که خود نقش فعالی در کنترل استئوآرتریت ایفا میکنند، بیشتر است.
یادگیری درباره آرتروز، آگاه شدن از عوامل بهبود دهنده یا تشدید کننده علائم بیماری و همکاری با پزشک در تصمیم گیری، از راه های فعال بودن و مشارکت در روند کنترل بیماری است.
درمان برای انواع مختلف آرتروز وجود دارد. هر چه سریعتر به دنبال درمان بروید بیشتر احتمال دارد که درمانها موثر باشند.
به پزشک مراجعه کنید اگر:
علائم آرتروز زانو تا حدی به نوع آرتروز بستگی دارد. درد، تورم و از دست رفتن قدرت تحرک در انواع مختلف آرتروز شایع هستند.
هیچ درمان قطعی برای آرتروز وجود ندارد اما درمان می تواند علائم را تسکین دهد. جلوی پیشرفت بیماری را بگیرد و خطر بروز عوارض جانبی را کاهش دهد.
در مورد آرتریت روماتوئید داروها می توانند تعداد دفعات عود بیماری و شدت آن را کاهش دهند.
استراتژی هایی مانند کاهش وزن و ورزش در به تعویق انداختن یا عدم نیاز به جراحی در آینده موثر هستند.
پزشک به شما کمک می کند که با توجه به نوع آرتروزی که دارید بهترین تصمیم ها را بگیرید.
تلفن :09160664176