چسبندگی رحم یکی از بیماری‌های نسبتا شایع در زنان است که در صورت عدم تشخیص به موقع میتواند منجر به نازایی و یا سقط های مکرر منجر شود.رحم به‌عنوان یکی از اجزای مهم دستگاه تناسلی زنان که تخمدان‌ها را دربر گرفته، نقش مهمی در باروری زنان ایفا می‌کند و هرگونه مشکلی در این اندام، احتمال ناباروری را در پی خواهد داشت.
چسبندگی رحم
هنگامی که بافت اسکار بین دیواره های داخلی رحم ایجاد می شود ، چسبندگی رحمی (سندرم آشرمن) ایجاد می شود. چسبندگی رحم اغلب بعد از زخم در حفره رحم مانند اتساع و کورتاژ (D&C) اتفاق می افتد که برای ختم حاملگی یا سقط جنین، خونریزی بیش از حد رحم بعد از زایمان یا سایر شرایط ژنتیکی ایجاد می شود. دلایل دیگر ممکن است مربوط به جراحی های سرپایی باشد که بافت هایی مانند پولیپ یا فیبروم یا اندومتریت (عفونت لایه رحم) را از بین می برد. چسبندگی رحم شرایط متفاوتی نسبت به فیبرومهای رحمی یا پولیپهای آندومتر دارد و به طور متفاوتی درمان می شود.
علائم چسبندگی رحم
ممکن است زنان مبتلا به چسبندگی رحم هیچ علامتی را تجربه نکنند و برخی از خانمها فقط ممکن است چرخه قاعدگی نامنظم ، سبک یا نداشتن قاعدگی را تجربه کنند. از مهمترین اثرات چسبندگی رحم می توان به عدم توانایی در بارداری یا سقط مکرر اشاره کرد.
برخی از علائم چسبندگی رحم عبارت است از :
- ناباروری
- نامنظم شدن قاعدگی
- درد زیر شکم
- سقط جنین مکرر
- کاهش خونریزی قاعدگی
- قطع ناگهانی قاعدگی
- دردهای مزمن لگنی
- عفونت های مزمن لگنی
دلایل چسبندگی رحم
- جراحی تخمدان بمنظور خارج کردن کیست های موجود در تخمدان
- جراحی ترمیم لوله‌های فالوپ
- عفونت های شدید و مزمن
- آندومتریوز
- بیماری‌های التهابی لگن
- بیماری‌های واگیردار مقاربتی
- جراحی آپاندیسیت
- پوشیدن شلوارهای تنگ و فاق کوتاه
درمان چسبندگی رحم از طریق فیزیوتراپی:
اولتراسوند در نازایی:
امواج اولتراسوند با خواص مکانیکی و حرارتی خود منجر به از بین بردن و کاهش چسبندگی و جابه جایی رحم و لوله های رحمی و آزاد کردن پرده صفاق می شود. برای عبور تخمک از لوله های رحمی، علاوه بر حرکات دودی لوله ها، فعالیت مژک های جدار داخلی لوله ها نیز تقش دارند. امواج اولتراسوند در آزاد کردن لوله ها و فعال تر کردن مژک ها بسیار موثر می باشد. همچنین با افزایش گردش خون باعث بهبود اکسیژن رسانی ، جذب بهتر مواد غذایی و دفع ترشحات و مواد زائد و دردزا می شود. همچنین منجر به تجمع گلبولهای سفید از طریق افزایش گردش خون منجر به کاهش و یا از بین بردن التهاب میشود.
دستگاه اینترفرنشیال یا IF :
منجر به اتساع عروق شده که افزایش گردش خون را به همراه دارد و منجر به بهبود اکسیژن رسانی و تغذیه بافت و دفع مواد دردزا و همچنین کاهش التهاب می شود. همچنین باعث اثرات تحریکی روی عضلات دستگاه تناسلی و کمک به رفع چسبندگی می شود.
درمانهای دیگر شامل: امواج دیاترمی، منیپولاسیون احشایی رحم و لوله های رحمی ورزش و… می توانند در فیزیوتراپی نازایی بسیار کمک کننده باشند.