سن بالایی دارند؛ به علت استخوان های ضعیف تر و کاهش توده ماهیچه ای دارند.
افرادی که خطر زمین خوردن اتفاقی آنها به علت مشکلات تعادلی و بینایی زیاد است.
شرکت در ورزش های پر برخوردی مانند کشتی، فوتبال و فوتبال آمریکایی دارند.
شرکت در ورزش‌هایی مانند ژیمناستیک که در آنها نیاز است دستها و بازوها وزن بدن را تحمل کنند.
شرکت در ورزش هایی که نیاز به وسایلی مانند راکت تنیس و دسته چوگان دارند که با دست کنترل می شوند.
اگرچه آسیب های جزئی دست و مچ دست بدون درمان نیز التیام پیدا می کنند و ممکن است تنها نیاز به خود مراقبتی و درمان های خانگی داشته باشند اما در مورد جراحت های شدیدتر برای پیشگیری از ماندگار شدن درد در طولانی مدت و آسیب و ناپایداری همیشگی نیاز به درمان و توانبخشی است.
روش های درمانی فیزیوتراپی دست تنها توسط فیزیوتراپیست های حرفه ای و آموزش دیده اجرا می شوند که در زمینه آسیب های مچ و دست تخصص دارند.
آنها معمولا در کلینیک های فیزیوتراپی/ توانبخشی، بیمارستان ها و مراکز سلامت اجتماعی کار می کنند یا به صورت خصوصی به عنوان بخشی از تیم های ورزشی و سازمان های خیریه استخدام شده اند.
در طول یک جلسه مشاوره برای فیزیوتراپی دست، درمانگر برای تعیین میزان جراحت یا تاثیرات بیماری، دست و مچ بیمار را معاینه می‌کند.
پس از آن با توجه به شرایط بیمار یا نوع عارضه، یک برنامه درمانی فردی طراحی می شود.
ورزش های منظم به بهبود تدریجی قدرت و تحرک دست و مچ دست پس از یک بیماری یا جراحت کمک می کند.
در درمان دستی درمانگر برای بهبود جریان خون و مایع ها، کاهش درد و سفتی و آرام سازی اعصاب و ماهیچه ها، دستها و مچ پاها را ماساژ میدهد.
درمانگر برای از بین بردن فشار و کاهش درد سوزن های بسیار باریکی را وارد نقاط خاصی از بدن می کند.
آب درمانی به ورزش هایی که درون آب گرم و کم عمق انجام می شوند و آب خوردن اشاره دارد.
مشخص شده است که آب تاثیر آرام بخشی بر روی ماهیچه ها و مفاصل دارد.
درمان با فشرده سازی به وسیله دستگاه ایرکامپرشن به خاطر تاثیر آن در کاهش تورم شهرت دارد.
ثابت شده است که لیزر درمانی با افزایش سطح انرژی بافت ها و افزایش چندین برابری سوخت و ساز بافت به کاهش التهاب و ترمیم بافت های مچ دست کمک خواهد کرد.
