فلج بلز (Bell’s Palsy)

فلج بلز چیست ؟

فلج بل یا فلج بلز (Bell’s Palsy) بیماری ای است که موجب ضعف موقت یا فلج عضلات صورت می شود. این اتفاق می تواند زمانی رخ دهد که عصبی که عضلات صورت را کنترل می کند، ملتهب، متورم و یا فشرده شود.

فلج بلز ناشی از ضعف عضلات صورت به دلیل التهاب عصب‌ صورت است. به هنگام عبور التهاب جمجمة از مغز،  اطراف عصب صورت ملتهب می‌شود. التهاب ممکن است هنگام عبور از جمجمه عصب را فشرده کند. سپس عصب بصورت موقتی یا به طور کامل متوقف می‌شود تا التهاب از بین برود.  با از کار افتادن عصب، عضلاتی که توسط عصب تامین می‌شوند نیز از کار می‌افتند.

اگر چه فلج بلز در هر سنی ممکن است رخ دهد، این بیماری در میان افراد بین ۱۶ تا ۶۰ ساله رایج تر است. در بیشتر موارد علت آن عفونت ویروسی است. احتمال بروز فلج بلز در همه افراد وجود دارد و احتمال مبتلا شدن به آن در بین زنان و مردان یکسان است. به بیماران مبتلا به فلج بل توصیه می‌شود که حتما از دوره‌های فیزیوتراپی استفاده کنند. فیزیوتراپیست یک سری تمرینات برای توقیت عضلات صورت را به شما آموزش می‌دهد تا هماهنگی و دامنه حرکات آن‌ها را بهبود بخشد. علاوه بر این، رویکردهای فیزیوتراپی در تعدادی از موارد فلج بل موفقیت آمیز بوده است.

ممکن است در لبخند زدن یا بستن چشم در سمت آسیب دیده دچار مشکل شوید. در اغلب موارد، فلج بل، موقتی است و علائم معمولا بعد از چند هفته از بین می روند.

آسیب عصب زوج ۷ صورت ( آسیب عصب فاشیال ) به صورتی نیست که خیلی بیمار را درگیر کند و ارزش حیاتی چندانی برای بیمار ندارد. ولی وقتی (عصب زوج هفت) یا همان عصب Facial  آسیب میبیند، کیفیت زندگی بیمار به شدت تحت تاثیر قرار میگیرد. برای مثال فردی که دچار آسیب این عصب شده است، حالت صورتش دچار تغییراتی میشود که در معرض دید است و فرد تصور میکند که مردم به خاطر این حالت به او توجه میکنند.

نکته جالب توجه درباره عصب Facial این است که بخش اعظم اعصاب، ارتباط مستقیم با هیجانات فرد دارد و هنگامی که عصب آسیب ببیند به علت این که فرد نمیتواند هیجانات خود را ابراز کند، از جامعه کناره میگیرد. با توجه به گفته های فوق عصب Facial برای فرد چندان حیاتی نیست ولی کیفیت زندگی را به شدت دچار تغییر میکند، تا جایی که ممکن است فرد آرزوی مرگ کند.

تنها کسانی که میتوانند در بهبود و یا بهتر کردن شرایط فردی که دچار آسیب عصب Facial شده اند کمک کنند  فیزیوتراپ ها هستند.

این عصب به طور کلی حدود ۸۹ % عضلات صورت را عصب دهی میکند. این عصب سه شاخه حسی ، حرکتی و سوماتیک دارد.

معمولا شاخه حرکتی عصب زوج ۷ را به ۳ شاخه فوقانی ، میانی و تحتانی تقسیم میکنند. شاخه فوقانی عضلات پیشانی و اطراف چشم، شاخه میانی ناحیه گونه و شاخه تحتانی اطراف لب را عصب دهی میکند.

حرکات عضلات صورت:

1. حالت چهره و احساسات
2. بالا بردن ابرو (عضله فرونتالیس)
3. بستن چشم
4. لبخند زدن
5. خرناس کشیدن
6. سوت زدن و فوت کردن

علائم فلج بلز چیست؟

علائم فلج بلز ممکن است یک یا دو هفته پس از یک سرماخوردگی، عفونت گوش یا عفونت چشم ایجاد شود. این علائم معمولا به طور ناگهانی ظاهر می شوند. شما ممکن است آنها را صبح که بیدار می شوید یا زمانی که سعی می کنید چیزی بخورید یا بنوشید متوجه شوید.

فلج بلز با یک ظاهر پژمرده در یک طرف چهره و عدم توانایی باز کردن یا بستن چشم در طرف آسیب دیده مشخص می شود. در موارد نادر، فلج بل ممکن است در هر دو طرف چهره شما تاثیر بگذارد.

علائم و نشانه های دیگر فلج بلز عبارتند از:

• آبریزش دهان
• خشکی دهان
• دشواری در خوردن و نوشیدن
• ناتوانی در ایجاد حالت های چهره ای، مانند لبخند زدن یا اخم کردن
• ضعف صورت
• گرفتگی عضله در چهره
• خشکی چشم
• سردرد
• حساسیت به صدا
• سوزش چشم در طرف مربوطه
• درد در فک یا داخل و بیرون گوش
• کاهش قدرت چشایی

برای مشورت با فیزیوتراپیست برای درمان اختلالات نورولوژیک با روش های فیزیوتراپی مناسب با کلینیک فیزیوتراپی کمیل تماس بگیرید.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن: 09160664176

درمان فلج بلز

فیزیوتراپی

انجام فیزیوتراپی باید بلافاصله پس از بروز فلج بل آغاز شود تا بتوانید تا حد ممکن توانایی‌هایتان را دوباره به دست بیاورید. در اینجا مشورت با یک فیزیوتراپ خبره که تخصصش توانبخشی صورت است ضروری می‌باشد، زیرا برای طراحی یک برنامه درمان فلج بل با بهترین نتیجه، حتماً به یک ارزیابی دقیق از وضعیت بیمار نیاز خواهد بود. برنامه درمانی برای افراد مختلف، بسته به شدت علائم فلج بل، میزان تأثیر عارضه بر حرکات صورت و نرخ بهبودی، به اشکال متفاوتی اجرا می‌شود.

برای مبتلایان به فلج بل می‌توان از شیوه‌های مختلف فیزیوتراپی درمانی استفاده کرد. البته، ضروری است که انجام فیزیوتراپی در اولین فرصت شروع شود. گزینه‌های موجود عبارتند از:

طب سوزنی

با استفاده از طب سوزنی مجموعه‌ خاصی از عصب‌ها و عضلات تحریک می‌شوند تا حالت طبیعی عضلات چهره حفظ شده، درد تسکین بیابد و تنش‌های موجود در عضلات رفع شوند. این شیوه احتمال آسیب‌های بیشتر به عصب‌ها را کاهش می‌دهد.

تحریک الکتریکی

تحریک الکتریکی برای بیمار مبتلا به فلج بل عبارت است تحریک گروه‌هایی از عضلات و عصب‌ها برای حفظ کشیدگی و حالت طبیعی عضلات و بهبود کارایی آن‌ها. این روش میزان لاغری یا تحلیل رفتن عضلات را کم می‌کند.

در روش تحریک عصبی، برخی سیگنال‌های الکتریکی ارسال می‌شود که اساساً مشابه آن دسته از تکانه‌های عصبی هستند که یک عصب سالم به عضلات صورت می‌فرستد؛ گاهی اوقات به این روش تحریک نوروتروفیک هم گفته می‌شود.

ورزش دادن عضلات صورت

ورزش دادن صورت به شکل ملایم، باعث حفظ کشیدگی و حالت طبیعی عضلات صورت و کاهش ضعف عضلات می‌شود. تمرینات ورزشی متناسب با نیازهای هر فرد طراحی می‌شوند. این روش باعث بهبود هماهنگی و حفظ حافظه حرکتی می‌شود.

پیلاتس بالینی

می‌توان با یک برنامه‌ تخصصی که با تمرکز بر حرکات کوچک تولید قدرت کرده و تعادل را به عضلات برمی‌گرداند، از دست رفتگی تعادل و هماهنگی را درمان کرد.

گرما درمانی

استفاده از کیسه‌های داغ تحت نظر فیزیوتراپ، به بهبود گردش خون در اطراف عصب‌ها و عضلات کمک می‌کند.

بیوفیدبک

به افراد کمک می‌کند تا با شناسایی و تمرکز بر عضلات درگیر، کنترل حرکت آن عضلات را دوباره به دست آورند. این روش آگاهی بیمار از وضعیت عضلات صورتش را افزایش می‌دهد.

این مرکز با استفاده از پیشرفته ترین دستگاه ها و بهترین متد های درمانی روز دنیا تلاش خواهد کرد، بهبودی تان را به شما بازگرداند.

فیزیوتراپیست میثم طالب

عوامل خطر برای فلج بل چیست؟

اگر موارد زیر را دارید در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به فلج بلز هستید:

• باردار هستید
• دیابت داشته باشید
• عفونت ریه داشته باشید
• سابقه خانوادگی این بیماری را دارید

برای دریافت مشاوره فیزیوتراپی درباره راه های درمان اختلالات نورولوژیک و انتخاب بهترین روش درمان با ما تماس بگیرید.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن :09160664176

فلج مغزی (Cerebral Palsy)

فلج مغزی چیست؟

فلج مغزی (CP) یک اختلال رشدی یا ناتوانی رشدی است که بر سیستم حرکتی بدن تاثیر می گذارد.

این مشکل می تواند در اثر آسیب مغزی یا اختلال در رشد مغز ایجاد شود و ممکن است قبل از تولد یا در هنگام تولد اتفاق بیافتد.

تخمین زده شده است که تقریبا از ۵۰۰ نوزاد متولد شده در استرالیا یک کودک دچار CP می شود.

اثرات CP برای هر فرد می تواند متفاوت باشد.

اثرات این بیماری ممکن است شامل مشکلات حرکتی، کنترل عضلانی، هماهنگی عضلات، تونوس ماهیچه‌ای ، رفلکس، تعادل و حالت باشند.

برای مشورت با فیزیوتراپیست برای درمان اختلالات نورولوژیک با روش های فیزیوتراپی مناسب با کلینیک فیزیوتراپی کمیل تماس بگیرید.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن: 09160664176

دسته بندی فلج مغزی

علاوه بر انواع فلج های مغزی که در بالا ذکر شدند، CP بیشتر بر اساس ناحیه ای از بدن که تحت تاثیر قرار گرفته است، طبقه بندی می شود. این طبقه بندی شامل موارد زیر است:

• کوادریپلجیا (Quadriplegia) : دو دست و دو پا و گاهی اوقات صورت و دهان تحت تاثیر قرار می گیرند.
• دیپلوژی (Diplegia) : هر دو پا تحت تاثیر قرار می گیرد و گاهی اوقات کمی بر اندام های فوقانی (دست ها) تاثیر می گذارد(اغلب حرکات دیس کینتیک)
• همیپلژی (Hemiplegia): یک طرف بدن تحت تاثیر قرار می گیرد(یک دست و یک پا)

فلج مغزی در اثر چه عواملی به وجود می‌آید؟

ممکن است هیچ دلیل واضحی برای ابتلای کودک به فلج مغزی وجود نداشته باشد. دلایل اصلی بروز این عارضه عبارت‌اند از:

• عفونت در مراحل اولیه‌ی بارداری
• کمبود اکسیژن در مغز
• رشد غیرطبیعی مغز
• عوامل ژنتیکی (البته این مورد بسیار نادر است.)

این مرکز با استفاده از پیشرفته ترین دستگاه ها و بهترین متد های درمانی روز دنیا تلاش خواهد کرد، بهبودی تان را به شما بازگرداند.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

درمان فلج مغزی

فیزیوتراپی یکی از مهم‌ترین انواع روش‌های درمانی برای فلج مغزی کودکان است. در واقع اکثر پزشکان انجام فیزیوتراپی را بدون توجه به‌ شدت عارضه‌ی آن‌ها به کودکان فلج مغزی توصیه می‌کنند.

هدف از فیزیوتراپی فلج مغزی برای کودکان، کمک به این افراد است که بتوانند توانایی جسمی و حرکتی خود را به دست آورند.

فیزیوتراپیست کسی است که به طور حرفه ای برای ارزیابی مشکلات حرکتی و حسی و توانبخشی افراد مبتلا به بیماری فلج مغزی و یا سکته مغزی آموزش دیده است.

تمرینات ورزشی فیزیوتراپی فلج مغزی تحت نظر فیزیوتراپیست سبب افزایش استحکام و انعطاف پذیری عضلات می شود.

فیزیوتراپیست در درمان فلج مغزی، از روش های درمانی ماساژ و تمرین درمانی ، درمان دستی و الکتروتراپی استفاده می کند.
ماساژ درمانی برای کودکان مبتلا به فلج مغزی به‌ شدت مفید است چرا که تونوس و عملکرد عضلات را با تحریک از روی پوست تقویت می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهند که ماساژ درمانی یک روش ثابت شده برای کمک به فلج مغزی در کودکان است که علاوه بر کمک به سیستم لنفاوی، عضلانی اسکلتی و گردش خون آن‌ها، باعث می‌شود تا علائم کودک نیز بهبود پیدا کنند. ماساژ درمانی همچنین می‌تواند به کودک کمک کند تا با درد مزمن که یکی از عوارض جانبی فلج مغزی (cp) است کنار بیایند.

اهداف فیزیوتراپی برای کودکان مبتلا به فلج مغزی

فلج مغزی در کودکان بسته به‌ شدت عارضه‌ی خود، درجات مختلفی از کنترل عضلانی، تعادل و تحرک را خواهند داشت. فیزیوتراپی به این مشکلات کمک کرده و تعادل، فرم بدن، نحوه‌ی راه رفتن، بالا رفتن از موانع و قدرت عضلات را تقویت می‌کند. به علاوه، فیزیوتراپی در موارد زیر به فلج مغزی در کودکان کمک می‌کند:

• غلبه بر موانع و محدودیت‌های فیزیکی
• افزایش سطح استقلال
• کمک به بهبود دامنه‌ی حرکتی
• افزایش تونوس عضلانی
• کاهش خطر بدشکلی‌های استخوانی
• یادگیری در مورد تجهیزات تطبیقی و چگونگی استفاده از آن‌ها
• افزایش تناسب اندام، انعطاف پذیری، تعادل و بهبود فرم بدن
• کاهش ناراحتی‌های فیزیکی و درد

برای دریافت مشاوره فیزیوتراپی درباره راه های درمان اختلالات نورولوژیک و انتخاب بهترین روش درمان با ما تماس بگیرید.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن :09160664176

نوروپاتی عصبی-محیطی

بیماری نوروپاتی چیست؟

نوروپاتی یک مشکل اعصاب انسانی است، اغلب “اعصاب مرزی” در مقابل “سیستم عصبی مرکزی” توصیف می شود. اصطلاح نوروپاتی به یک ناحیه وسیع و تعداد زیادی از اعصاب اشاره دارد، اما مشکل ناشی از آن به نوع اعصابی است که تحت تاثیر قرار می گیرد، شامل اعصاب حرکتی، اعصاب حسی و اعصاب مغز. سیستم عصبی محیطی شما اعصاب را از طناب نخاعی و مغز، به بقیه بدن، از جمله دست ها، دست ها، پاها، اندام های داخلی، صورت و دهان، متصل می کند.

نوروپاتی یا همان بیماری اعصاب محیطی، بیماری ای است که هنگامی که ناراحتی های اعصاب رخ می دهد، اتفاق می افتد، زیرا آنها تخریب شده یا آسیب دیده اند ؛ این اتفاق عملکرد عادی اعصاب ما را مختل خواهد کرد.

آنها ممکن است سیگنالی از درد را ارسال کنند، در صورتی که چیزی به شما آسیب رسانده یا اینکه هیچ چیزی باعث درد نشده است این می تواند به علت بیماری سیستمیک، آسیب، اختلال ارثی و عفونت باشد.

نوروپاتی محیطی، که در نتیجه‌ی آسیب به اعصاب محیطی شما ایجاد می‌شوند، غالباً موجب ضعف، بی‌حسی و درد، معمولاً در دست‌ها و پاها می‌گردند. این آسیب می‌تواند نواحی دیگر بدن را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

افراد دچار نوروپاتی محیطی، معمولاً درد آن را به صورت کوبشی، سوزشی یا طپشی توصیف می‌کنند. در بسیاری از موارد، علائم بهبود می‌یابند، بخصوص اگر بخاطر یک بیماری قابل درمان ایجاد شده باشند. داروها نیز می‌توانند درد ناشی از نوروپاتی محیطی را کاهش دهند.

پلی نوروپاتی (Polyneuropathy) چیست ؟

به اکثر موارد نوروپاتی محیطی، پلی نوروپاتی گفته می شود. این مشکل زمانی بروز می کند که چند اعصاب محیطی متعدد در بدن همزمان با هم دچار مشکل شوند. پلی نوروپاتی ممکن است علل مختلفی داشته باشد، از جمله قرار گرفتن در معرض برخی سموم، سوء مصرف الکل، تغذیه نادرست (به خصوص کمبود ویتامین B) و پیامدهای برخی بیماری ها مانند سرطان یا نارسایی کلیه.

یکی از رایج ترین انواع پلی نوروپاتی مزمن، نوروپاتی دیابتی است و در افراد مبتلا به دیابت بروز می کند. این مشکل در افرادی به صورت نامناسب قند خون خود را کنترل می کنند، بیشتر مشاهده می شود. دیابت ممکن است منجر به مونونوروپاتی شود، اما به ندرت این مشکل رخ می دهد.

شایع ترین علائم پلی نوروپاتی عبارتند از:

• سوزن سوزن شدن
• سستی
• از دست دادن حس در دست ها و پاها
• احساس سوزش در دست ها و پاها

افراد مبتلا به شکل مزمن پلی نوروپاتی اغلب توانایی خود را برای حس دما و درد از دست می دهند، به همین دلیل این افراد ممکن است خود را بسوزانند یا بر اثر صدمه و یا فشار طولانی مدت دچار زخم شوند. اگر اعصابی که به اندام های داخلی می رسند، درگیر شوند، مشکلاتی مانند اسهال، یبوست یا از دست دادن کنترل مثانه و روده بروز خواهد کرد. اختلالات جنسی و کاهش غیرطبیعی فشار خون نیز از دیگر مشکلات ممکن است.

یکی از جدی ترین انواع پلی نوروپاتی ها سندروم گیلن باره (Guillain-Barre) نامیده می شود. این بیماری یک شرایط نادر است و زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به طور ناگهانی به عصب هایی که از نخاع خارج می شوند، حمله می کند. علائم این بیماری به سرعت ظاهر شده و به سرعت نیز بدتر می شوند و گاهی منجر به فلج شدن می شوند. علائم اولیه عبارتند از ضعف و خارش که در نهایت به بخش های فوقانی بدن و به دست ها می رسند. مشکلات فشار خون، مشکلات ریتم قلب و مشکلات تنفسی در موارد شدیدتر بروز می کنند. با این حال علیرغم شدت بیماری، پس از درمان میزان بهبود خوب خواهد بود.[/vc_column_text][vc_empty_space][vc_column_text]

علائم :

علائم و نشانه‌های نوروپاتی محیطی شامل موارد زیر می‌باشند:

• آغاز تدریجی بی‌حسی، لرزش یا سوزش در پاها و دست‌ها، که می‌تواند به سمت بالا، ساق پا و بازوها حرکت کند.
• تیر کشیدن، سوزن سوزن شدن، درد طپشی، یخ زدن یا سوزش
• حساسیت بیش از حد به لمس
• فقدان هماهنگی و افتادن
• ضعف عضلانی یا فلج، در صورتی که اعصاب حرکتی تأثیر گرفته باشند.

اگر اعصاب خودکار آسیب دیده باشند، علائم و نشانه‌ها احتمالاً شامل موارد زیر هستند:

• عدم تحمل گرما و تغییر عرق کردن بدن
• مشکلات روده‌ای، مثانه یا گوارش
• تغییرات در فشار خون که باعث گیجی یا سرگیجه می‌شود.

نوروپاتی محیطی ممکن است یک عصب (مونونوروپاتی)، دو یا چند عصب در نواحی مختلف (مولتیپل مونونوروپاتی) یا چندین عصب (پلی نوروپاتی) را تحت تأثیر قرار دهد. سندورم تونل کارپال یک نمونه از مونونوروپاتی می‌باشد. بیشتر افراد با نوروپاتی محیطی، دچار پلی نوروپاتی هستند.

علت بروز نوروپاتی محیطی چیست؟

سیستم عصبی محیطی شما، اطلاعات را از مغز و ستون فقرات (سیستم عصبی مرکزی) به بقیه‌ی بدن می‌فرستد. نوروپاتی محیطی می‌تواند به دلیل آسیب‌های تروماتیک، عفونت‌ها، مشکلات متابولیک، دلایل ارثی و بودن در معرض سموم، ایجاد شوند. یکی از شایع‌ترین دلایل نوروپاتی محیطی، دیابت نوع یک می‌باشد.

نوروپاتی محیطی یک آسیب عصبی است که نه به دلیل یک بیماری تنها، بلکه توسط چندین عارضه ایجاد می‌شود. علت‌های نوروپاتی‌ها شامل موارد زیر می‌باشند:

• اعتیاد به الکل : انتخاب‌های غذایی ضعیف که توسط افراد معتاد به الکل صورت می‌گیرد، باعث ایجاد کمبودهای ویتامینی می‌شود.
• بیماری‌های خود ایمنی: این بیماری‌ها شامل سندروم اسجوگرن، لوپوس، آرتریت روماتوئید، سندروم گلین باره، پلی نوروپاتی میلین زدای التهابی مزمن و واسکولیت نکروزان
• دیابت: بیش از نیمی از افراد مبتلا به دیابت، دچار برخی از انواع نوروپاتی هستند.
• بودن در معرض سموم: مواد سمی شامل فلزات سنگین یا مواد شیمیایی
• داروها: داروهای خاصی مخصوصاً آنها که برای درمان سرطان استفاده می‌شوند (شیمی درمانی) می‌توانند باعث ایجاد نوروپاتی محیطی شوند.
• عفونت‌ها: اینها شامل عفونت‌های ویروسی یا باکتریایی، شامل بیماری لایم، زونا، ویروس اپشتین بار، هپاتیت سی، جذام، دیفتری و ایدز می‌باشند.
• اختلالات ارثی: اختلالاتی مانند بیماری شارکو- ماری- توث، انواع ارثی نوروپاتی می‌باشند.
• آسیب یا فشار بر روی عصب: آسیب‌هایی مانند تصادف با اتومبیل، سقوط یا آسیب‌های ورزشی، می‌توانند به اعصاب محیطی آسیب زده یا آن را تشدید کنند. فشار بر روی عصب می‌تواند ناشی از گچ گرفتن، استفاده از عصا یا انجام یک حرکت مکرر مانند تایپ کردن باشد.
• تومورها : توده‎ها، سرطانی (بدخیم) یا غیر سرطانی (خوش خیم) می‌توانند بر روی عصب ایجاد شده یا به عصب فشار بیاورند. همچنین پلی نوروپاتی نیز می‌تواند در اثر برخی از انواع سرطان‌هایی که مرتبط با پاسخ ایمنی بدن هستند، رخ بدهد. اینها نمونه‌هایی از نشانگان پارانئوپلاستیک می‌باشند.
• کمبود ویتامین : ویتامین‌های ب- شامل ب ۱، ب۶ و ب۱۲- ویتامین ای و نیاسین، برای سلامتی عصب حیاتی می‌باشند.
• اختلالات مغز استخوان: اینها شامل وجود ناهنجاری پروتئین در خون (گاموپاتی‌های مونوکلونال)، شکلی از سرطان استخوان (میلومای osteosclerotic)، لنفوم و آمیلوئیدوز می‌باشند.
• بیماری‌های دیگر: اینها شامل بیماری‌های کلیوی، کبدی، اختلالات بافت‌های همبند و تیروئید کم کار (کم کاری تیروئید) می‌باشند.

فیزیوتراپی نوروپاتی

فیزیوتراپی نوروپاتی به بهبود و حفظ عملکردهایی که ممکن است به علت نوروپاتی محیطی دچار مشکل شده باشند، کمک می کنند.فیزیوتراپیست شما همراه با شما یک برنامه ی درمانی را برای کمک به پاسخگویی به نیازها و اهداف خاص فردی تان، تهیه خواهد کرد.از آنجا که علت، نوع و علائم PN می تواند متفاوت باشد، رویکرد مراقبتی برای آن نیز متفاوت خواهد بود.

روش های درمان فیزیوتراپی می تواند ضعف عضلانی شما را بهبود بخشد. برخی از روش های درمان فیزیوتراپی به شرح زیر می باشد:

شاک‌ویو تراپی

شاک‌ویو تراپی  درمانی غیرتهاجمی است که در آن از امواج شوک و امواج صوتی منتقل‌شده از طریق بافت برای تسکین درد آسیب عصب محیطی و ترویج بازسازی شریانی محلی و بازسازی سلولی استفاده می‌شود.  شاک‌ویو تراپی نیز به‌عنوان درمانی مؤثر برای افزایش قدرت و استحکام عضلانی شناخته‌شده است.[/vc_column_text][vc_column_text]

تحریک الکتریکی عصب

الکترودهای قرار داده‌ شده بر روی پوست جریان الکتریکی در فرکانس‌های پایین متفاوت ایجاد می‌کنند.  تحریک الکتریکی عصب باید به مدت ۳۰ دقیقه در روزبه مدت حدود یک ماه اعمال شود.  هدف از این درمان اختلال در اعصابی است که سیگنال‌های درد را به مغز انتقال می‌دهند.[/vc_column_text][vc_column_text]

طب سوزنی

وارد کردن سوزن‌های نازک به نقاط مختلف بدن ممکن است علائم نوروپاتی محیطی را کاهش دهد.  ممکن است جلسات متعدد نیاز شود تا فرد متوجه روند بهبود شود.  طب سوزنی به‌طور کلی  اگر توسط یک پزشک متخصص با استفاده از سوزن‌های استریل انجام شود، درمانی ایمن و بی‌خطر محسوب می‌شود.

لیزر سرد

درمان با لیزر سرد،  لیزر درمانی سطح پایین هم نامیده می‌شود زیرا لیزردرمانی با شدت کم انجام می‌شود و باعث سوختن یا تخریب بافت نمی‌شود و بدون درد است.  درمان با لیزر سرد با آزاد کردن مواد شیمیایی (اندورفین) به کاهش درد، کاهش تورم، افزایش جریان خون و تحریک بافت عصبی ترمیمی  و رشدی  و درنتیجه به درمان نوروپاتی کمک می‌کند.

ورزش

تمرینات تقویتی برای درمان  نوروپاتی محیطی قدرت عضلانی در افراد مبتلا به نوروپاتی محیطی را نسبتاً افزایش می‌دهد. علاوه بر این تمرینات برای کمک به درمان نوروپاتی محیطی، که به‌طور مرتب انجام می‌شود، ممکن است درد نوروپاتیک را کاهش دهد و به کنترل سطح قند خون می‌کند.  فرایند جامع فعالیت بدنی شامل:

ورزش‌های انعطافی

• کشش ساق پا
• کشش همسترینگدر حالت نشسته
• کشش رباط کف پا

تمرینات قدرتی

• بالا بردن پشت ساق پا
• چمباتمه زدن با صندلی
• دورسی فلکشن نشسته

تمرینات تعادلی

• بالا بردن پشت ساق پا
• خم کردن مفصل ران
• کشش ران به سمت بیرون
• بالا بردن ساق پا از کنار

برای دریافت مشاوره فیزیوتراپی درباره راه های درمان اختلالات نورولوژیک و انتخاب بهترین روش درمان با ما تماس بگیرید.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن :09160664176

فلج اطفال (Poliomyelitis)

پولیومیلیت (Poliomyelitis) نوعی بیماری ویروسی است که سیستم عصبی مرکزی را درگیر می کند. ابتلا به ویروس فلج اطفال از فلج خفیف تا مرگ متغیر  است.

فلج اطفال نوعی بیماری ویروسی است که در آن ویروس مولد بیماری موجب آسیب تعدادی از سلول های نخاع شده و بدنبال آن تعدادی از عضلات اندام های بیمار فلج میشوند. این بیماری با انجام واکسیناسیون تا حد زیادی در بسیاری از نقاط دنیا ریشه کن شده است ولی در بعضی کشورها مانند پاکستان و افغانستان همچنان وجود دارد.
ویروس این بیماری می‌تواند از طریق تماس مستقیم با فرد آلوده یا تماس با مخاط دهان یا بینی فرد آلوده، وارد بدن شود. عامل بیماری پس از ورود به بدن، در گلو تکثیر شده و از طریق گردش خون یا مایع لنف، در بدن حرکت کرده و پس از رسیدن به نخاع، به سلول‌های نخاع حمله می‌کند و با نابود کردن این سلول‌ها در واقع کار انتقال پیام عصبی مغز به اندام‌های حرکتی را مختل کرده و در نتیجه حرکت برخی اعضای بدن مختل شده و فلج پیش می‌آید.

انواع فلج اطفال

سه نوع عفونت فلج اطفال وجود دارد:
بیماری تحت بالینی
عفونت غیر فلج اطفال یا فلج نافرجام
عفونت فلج اطفال

علائم و نشانه‌های فلج اطفال :

ممکن است پس از بهبودی از بیماری، سال‌ها بعد دوباره فلج اطفال بازگردد. این حالت سندرم پس از فلج اطفال نام دارد.

این حالت، می‌تواند پس از 15 تا 40 سال رخ دهد. علائم شایع سندرم پس از فلج اطفال (PPS) عبارت‌اند از:

• ضعف عضله و ضعف بدن
• درد عضلانی
• به راحتی خسته شدن
•  کاهش حجم عضله یا آتروفی عضلانی
• مشکل تنفس و بلع
• آپنه خواب، یا مشکلات تنفسی مرتبط با خواب
• تحمل کم سرما
• شروع جدید ضعف در عضلات قبلاً غیر فعال
• افسردگی
• مشکلات حافظه

برای مشورت با فیزیوتراپیست برای درمان اختلالات نورولوژیک با روش های فیزیوتراپی مناسب با کلینیک فیزیوتراپی کمیل تماس بگیرید.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن: 09160664176

عوامل خطر فلج اطفال

• واکسینه نشدن با واکسن فلج اطفال
• مسافرت به مناطقی که در آن مناطق، فلج اطفال شایع است.
• مراقبت از بیماری که ویروس پولیو دارد.
• دست زدن به نمونه‌های آزمایشگاهی که حاوی ویروس زنده پولیو می‌باشند.
• داشتن سیستم ایمنی ضعیف، مثلا در بیماران مبتلا به ایدز.
• اگر بعد از تماس با پولیوویروس، استرس زیادی داشته باشید و یا فعالیت ورزشی شدید انجام دهید، باعث کاهش قدرت سیستم ایمنی می‌شود.
• افرادی که لوزه‌های خود را جراحی کرده اند.

تغییر شکل اندام ها در بیماری فلج اطفال

مشکل اصلی بیماران مبتلا به پولیومیلیت یا فلج اطفال آسیب سلول های نخاع آنان است و بدنبال آن عضلاتی که بوسیله آن سلول ها تحریک میشوند دیگر کار نکرده و فلج میشوند.

فلج عضلات در این بیماران بیشتر در اندام تحتانی بوده و غیر قرینه است. یعنی یک پای بیمار بیش از پای دیگر گرفتار شده و فلجی دارد.

بعد از گذشت مدتی عضله فلج شده چون کار نمیکند لاغر شده و حجم آن کم میشود.

بتدریج که بچه رشد کرده و استخوان های او بلندتر میشوند عضلات فلج شده نمیتوانند با همان نسبت استخوان ها رشد کنند پس بطور نسبی کوتاه تر از آنها باقی میمانند. این کوتاهی نسبی عضلات نسبت به استخوان ها موجب میشود تاندون این عضلات به استخوانهایی که به آنها چسبیده اند کشش وارد کرده و موجب تغییر شکل مفصل شوند. بطور مثال وقتی عضلات پشت ساق که فلج میشوند رشدشان کمتر از رشد استخوان های ساق میشود تاندون آشیل که پایین ترین قسمت این عضلات است موجب کشیده شده استخوان پاشنه شده و در نتیجه مچ پا به پایین میرود و بیمار دیگر نمیتواند مچ پای خود را بالا بیاورد حتی اگر عضلات جلوی ساق خوبی داشته باشد.

این مرکز با استفاده از پیشرفته ترین دستگاه ها و بهترین متد های درمانی روز دنیا تلاش خواهد کرد، بهبودی تان را به شما بازگرداند.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

پیشگیری از فلج اطفال

بهترین راه پیشگیری از ابتلا به این بیماری، واکسیناسیون است. کودکان باید مطابق برنامه‌ی ایمن‌سازی همگانی کودکان، به‌ترتیب در بدو تولد، ۲ ماهگی، ۴ ماهگی، ۶ ماهگی، ۱۸ ماهگی و ۶ سالگی درمقابل فلج اطفال واکسینه شوند.

البته در موارد نادری ممکن است این واکسن خوراکی باعث واکنش‌های آلرژیک ملایم یا شدیدی هم بشود، مانند: مشکلات تنفسی، تب بالا، سرگیجه، تورم گلو و ضربان سریع قلب.

برای دریافت مشاوره فیزیوتراپی درباره راه های درمان اختلالات نورولوژیک و انتخاب بهترین روش درمان با ما تماس بگیرید.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن :09160664176

سندرم گیلن باره(Guillain Barre Syndrome)

سندرم گیلن باره اختلال نادری است که در نتیجه حمله  سیستم ایمنی بدن به اعصاب محیطی ایجاد می شود به دنبال این حمله احساس ضعف در ماهیچه ها، بی حسی، گزگز و گاهی اوقات فلج اندا م تظاهر می یابد. این سندرم یا بیماری در اثر آسیب سیستم اعصاب محیطی و اشتباه سیستم ایمنی و بیگانه انگاشتن سلولهای بدن در اثر برخی عفونتها یا مشکلات ناشناخته ی دیگر پدید  میآید. قدرت عضلانی فرد در این بیماری کاهش  مییابد، رفلکسهای طبیعی عضلات دچار اختلال می شوند، و احساس گز گزو مور مور شدن شانه ها و بازوها یا سایر قسمتهای بدن مشهود است. ماهیت این بیماری میتواند خود بخود محدود شونده باشد ،یا پیشرفت کرده و به فلج کامل منتهی شود .

من متن آزمایشی برای تیزر هستم. کلیک کنید دکمه ویرایش برای تغییر این متن.

گیلن باره بیماری خود محدود شونده‌ای است، ۸۵ درصد افراد مبتلا به این بیماری طی ۶ تا ۱۲ ماه به طور کامل بهبود می‌یابند و احتمال عود بیماری بسیار کم است.

سندروم گیلن باره، غلاف میلینی که اطراف آکسون را پوشانده است، مورد حمله قرار می‌دهد. میلین برای انتقال سریع تحریکات عصبی در سلول عصبی ضروری است. آکسون قسمت انتهایی طولانی و نازک سلول عصبی است. در برخی موارد، آکسون نیز مورد حمله قرار می‌گیرد. با تخریب میلین، پیام‌های عصبی به مغز و نخاع منتقل نمی‌شوند و باعث ایجاد بی حسی در قسمت آسیب دیده می‌شوند. علاوه بر این، مغز و نخاع نیز قادر به ارسال پیام به قسمت‌‌های مختلف بدن نیستند. عصب‌های اندام‌های پایینی بدن، طولانی‌ترین عصب‌ها هستند، این فاصله‌ی زیاد انتهای عصب تا مغز و نخاع باعث می‌شود بیشتر در معرض سندروم گیلن باره باشند و علائم از اندام‌‌های پایینی شروع شود.

علائم و نشانه‌های سندروم گیلن باره :

در سندروم گیلن باره ، سیستم ایمنی بدن شما به سیستم عصبی محیطی حمله می کند.

اعصاب در سیستم عصبی محیطی شما مغز را به بقیه بدن متصل می کند و سیگنال های مغز را به عضلات منتقل می کند.

اگر این اعصاب آسیب ببینند عضلات قادر به پاسخگویی به سیگنالهایی که از مغز شما دریافت می کنند نخواهند بود.

اولین علامت معمولا احساس سوزن سوزن شدن در انگشتان پا و خود پاها است. سوزش سپس به سمت بازوها و انگشتانتان گسترش می یابد.

علائم می توانند بسیار سریع پیشرفت کنند. در برخی از افراد، این بیماری در عرض چند ساعت می تواند جدی شود.

برخی از علائم سندروم گیلن باره عبارتند از:

• احساس سوزش یا خارش در انگشتان دست و پا
• ضعف عضلانی در پاهای شما که به بدن شما منتقل می شود و در طول زمان بدتر می شود
• مشکل در پیاده روی طولانی مدت
• مشکل در حرکت چشم ها یا چهره، صحبت کردن، جویدن یا بلعیدن
• کمر درد شدید
• از دست دادن کنترل مثانه
• افزایش ضربان قلب
• دشواری تنفس
• فلجی

برای مشورت با فیزیوتراپیست برای درمان اختلالات نورولوژیک با روش های فیزیوتراپی مناسب با کلینیک فیزیوتراپی کمیل تماس بگیرید.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن: 09160664176

عوامل موثر در ابتلا به سندروم گیلن باره

علت دقیق سندروم گیلن باره شناخته شده نیست. این اختلال معمولا چند روز یا چند هفته پس از عفونت دستگاه تنفسی یا دستگاه گوارش ایجاد می‌شود. به ندرت، جراحی اخیر یا واکسیناسیون می‌توانند باعث این بیماری شوند. افراد بعد از ابتلا به آنفولانزا بیشتر از واکسیناسیون در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.

برخی از عوامل خطر شناخته شده که در سندروم گیلن باره نقش دارند عبارتند از:

جنسیت: مردان کمی بیشتر در معرض این بیماری قرار دارند.

سن: با افزایش سن خطر ابتلا نیز بیشتر می‌شود.

عفونت باکتریایی کمپیلوباکتر ژژونی: علت شایع مسمومیت غذایی است که گاهی اوقات قبل از سندروم گیلن باره رخ می‌دهد.

عفونت ویروسی: ویروس آنفلوانزا، اچ آی وی و ویروس اپشتین بار (EBV)، سیتومگالوویروس، هپاتیت A، B، C و E

نومونیای مایکوپلاسمایی: عفونت باکتریایی ریه است.

لنفوم هوچکین: سرطان سیستم لنفاوی است.

واکسیناسیون آنفلوانزا یا واکسیناسیون در دوران کودکی: در موارد نادر، با این سندروم مرتبط هستند.

درمان سندروم گیلن باره :

اگرچه بسیاری از افرادی که از بیماری GBS رنج می‌برند، بهبود می‌یابند اما طول مدت این بیماری غیرقابل پیشبینی بوده و ممکن است به چند ماه مراقبت و توانبخشی در مراکز درمانی نیاز داشته باشد.
همانطور که عملکرد عصبی باز می‌گردد، ممکن است بیمار برای یادگیری نحوه استفاده از عضلات آسیب‌دیده نیاز به کمک داشته باشد. توانبخشی ممکن است شامل انواع مختلفی از روشهای درمانی باشد.
فیزیوتراپی. درمان فیزیکی فیزیوتراپی (فیزیوتراپی) عضلات و مفاصل را تحریک می‌کند تا قدرت انعطاف پذیری و محدوده حرکات را بازگرداند.
کاردرمانی – کاردرمانی بر فعالیت‌هایی که به بیمار کمک می‌کند در زندگی روزمره به خود متکی باشد، تمرکز دارد.
دستگاه‌های کمکی- ممکن است بیمار نیاز داشته باشد استفاده از وسایل جانبی مانند پایه، عصا، بریس‎های بازو، واکرها و صندلی‌های چرخدار برای کمک به بازیافتن تحرک، یا برای استفاده دراز مدت در صورتی که GBS باعث معلولیت دائمی بیمار شده باشد؛ را بیاموزد.

این مرکز با استفاده از پیشرفته ترین دستگاه ها و بهترین متد های درمانی روز دنیا تلاش خواهد کرد، بهبودی تان را به شما بازگرداند.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

فیزیوتراپی در سندروم گیلن باره

اهداف درمانی فیزیوتراپی عبارتند از:

• بازگشت دوباره بیمار به فعالیت های روزمره اش و انجام کار های شخصی اش
• به دست آوردن الگو های حرکتی طبیعی
• بهبود بخشیدن وضعیت بیمار در حالت های مختلف نشسته، ایستاده و …
• افزایش تعادل و به دست آوردن مهارت در انجام کار های مختلف
• جلوگیری از بروز عفونت های تنفسی
• جلوگیری از آسیب مفاصل در وضعیت های عملکردی متفاوت و جلوگیری از ایجاد بد شکلی در مفاصل
• پیشگیری از ایجاد زخم بستر
• کمک به گردش خون طبیعی بدن
• کمک به گردش خون طبیعی بدن
• دادن پیش آگاهی کامل و روحیه مناسب برای ادامه درمان به بیمار و خانواده اش

نقش فیزیوتراپی برای بیماران GBS را می‌توان به سه بخش تقسیم کرد:

• فاز حاد
• مرحله میانی توانبخشی
• انجام توانبخشی در دراز مدت

فاز حاد

در فاز حاد بیماری، بخش زیادی از فیزیوتراپی برای مراقبت از دستگاه تنفسی بیمار است؛ اگر بیماری در حین نفس کشیدن بر عضلات بینابینی تاثیر بگذارد عضله‎ای که برای بالا و پایین کردن دنده‌ها در حین تنفس استفاده می‎شود و در میان دنده ها قرار گرفته است فیزیوتراپی به کار می‌آید. همانطور که اگر پرده دیافراگم تحت تأثیر بیماری قرار گیرد پرده ای در بین شکم و قفسه سینه بیمار در نفس کشیدن به شدت احساس ناتوانی می‎کند. بنابراین در فاز حاد بیماری تمرینات تنفسی منظم، ضروری هستند.

مرحله بینابین بیماری

در این مرحله توانیابی شروع می‌شود.
• هنگامی که پزشک شروع به حرکت دادن بیمار می‌کند، باید بداند که فیزیوتراپی باید مرحله به مرحله پیش برود. آنها متوجه می‌شوند که بیمار کدام عمل را آرام و کدام را به سرعت انجام می‌دهد؛ بنابراین سعی می‎کنند قدرت را به تدریج افزایش دهند. عمدتاً در انجام تمرینات عضلات تنفسی، هر بار حرکات مقداری بیشتر می‌شوند.
• بیماران مبتلا به بیماری GBS عمدتاً از درد شدید شکایت دارند که می‌تواند با استفاده از TENS و سایر تکنیک‏های کاهش درد درمان شود.
• اگر عضلات زیاد در حالت منبسط نگه داشته شوند، خشکی عضله افزایش می‌یابد، بنابراین باید طیف گسترده‌ای از حرکات غیر فعال (کمکی) حداقل یک بار در روز انجام شود.
• اگر ماهیچه‎های ضعیف در اطراف مفصل وجود داشته باشند و حرکت بیش از حد انجام شود، مفصل می‌تواند کاملا شل شده و بعدها دچار درد شود. انجام حرکات بسیار کم نیز می‌تواند باعث خشکی مفصل شود که این نیز تا حد زیادی دردناک است.
• در مراحل اولیه مهم است که از مچ بند تثبیت کننده (رستینگ اسپلینت) که در بازار موجود است استفاده کنید. عضلات خشک می‌توانند بعدها هنگام راه رفتن و به ویژه هنگام بالا و پایین رفتن از پله‌ها موجب درد شوند و شما را تا حد زیادی خسته کنند.
مهم‎ترین ویژگی در مرحله بعدی بیماری این است که هنگامی که بیمار خارج از رخت خواب است گردش خون کاملاً وابسته به عضلات بدن است.
• اگر مچ‎های پا و دست به اندازه کافی تحرک نداشته باشند دچار تورم می‌شوند؛ بنابراین فشار خون بیمار در این مرحله کنترل می‌شود تا از تورم ناگهانی جلوگیری گردد. چنین بیمارانی برای کنترل فشار خون و پمپاژ آن به قلب و همچنین جلوگیری از لخته شدن خون، جوراب‎های الاستیک خاصی تهیه می‌کنند.
• برخی بیماران که عضلات شکم ضعیفی دارند ممکن است به شکم بندهای طبی نیاز داشته باشند. زمانی که بیمار در حال غلبه کردن بر اثری که بیماری بر مفاصل داشته است می‌باشد، در روند درمان بسیار مهم است.
• به خصوص مفصل شانه بر عضلات اطراف خود متکی است؛ بنابراین ممکن است بیمار در مراحل اولیه نشستن و پیاده‌روی به بازوی پشتیبان نیاز داشته باشد.
• نشستن درست بسیار مهم است. در صورت لزوم می‌توان با کوسن، حوله یا بالش از ستون فقرات کمری حمایت کرد. طولانی شدن نشستن در حالی که ستون فقرات شما قوز دارد می‌تواند منجر به آسیب جزئی در مفاصل ستون فقرات گردد و ایجاد کمر درد کنند.
• به همین اندازه مهم است که از وسط و بالای ستون فقرات و همچنین بازوها حمایت کنید.
• کشش اندام‎ها از جمله دست‌ها، پاها و ساق پا، تمام بدن (به خصوص به وسیله شیرجه زدن) کمک می‌کند که نه تنها عضلات محیطی بلکه عصب‎های مرتبط با آن نیز تقویت شوند و بهبود پیدا کنند.
• وظایف عملی روزمره که شامل ورزش هستند، می‎توانند مفید باشند. این وظایف عبارتند از راه رفتن، نشستن، برخاستن، چرخیدن و غلت زدن در رختخواب، پوشیدن و درآوردن لباس‎ها و غیره؛ که کمک می‎کند بیمار به زندگی عادی بازگردد.

توانبخشی مداوم

آب درمانی فوق‎العاده است زیرا بیمار می‌تواند شنا کند بنابراین آب، بخش زیادی از وزن او را پشتیبانی می‎کند و همچنین می‎تواند در برابر مقاومت جریان آب تمرین کند. هر قدر تندتر حرکت کند، حرکت سخت‎تر خواهد بود و هر قدر آرامتر حرکت کند، وضعیت بهتری خواهد داشت. آب درمانی برای همه مناسب نیست. چرا که گرمای آب برای برخی افراد بسیار زیاد است.

• مهم است که مراقب وضعیت قرار گرفتن بدن باشید؛ چراکه ضعف ماهیچه‎ها می‎تواند آن را تحت تاثیر قرار دهد. اغلب فیزیولوژیست در برطرف کردن این مشکل و دادن مشاوره به بیمار نقش دارد.
• ممکن است بیمار نیاز به تمرین تعادل داشته باشد؛ زیرا درباره اهمیت مچ پا در تعادل بدن آگاهی داریم. ممکن است بیمار دریابد که برای حفظ تعادل نیاز دارد کفل‎ها را حرکت دهد.
•  همانطور که بیمار پیشرفت می‎کند، پزشکان برخی تمرینات در زمینه مهارت‎های پیشرفته مانند بالا و پایین رفتن پله‎ها و سطوح شیب دار، را تجویز می‎کنند.
•  در حین تمرین مداوم مهم است که کشش عضلاتی مانند ساق پا، همسترینگ و عضلات بازو که در معرض خشک شدن قرار دارند را حفظ کنید تا از این خطر جلوگیری کنید.
•  آب درمانی، پیاده‎روی، تمرین دوچرخه یا هر ورزشی که ضربان قلب بیمار را بالا ببرد برای اطمینان یافتن از اینکه وضعیت قلبی عروقی و تناسب بدنی شما در وضعیت خوبی قرار داشته باشد، مهم است.

برای دریافت مشاوره فیزیوتراپی درباره راه های درمان اختلالات نورولوژیک و انتخاب بهترین روش درمان با ما تماس بگیرید.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن :09160664176

پارکینسون

بیماری پارکینسون چیست؟

پارکینسون، نوعی اختلال پیشرفته‌ی عصبی است که بر حرکت فرد تاثیر می‌گذارد. بیماری پارکینسون دومین اختلال عصبی شایع و اولین اختلال حرکتی شایع است. ویژگی بارز پارکینسون، شروع تدریجی لرزش در اندام‌ها و سر در زمان استراحت، خشکی عضلات، کاهش سرعت حرکت و از دست دادن تعادل است که این علائم به طور پیشرونده‌ای رو به وخامت می‌گذارند و می‌توانند در صحبت کردن و راه رفتن فرد اختلال ایجاد کنند به طوری که فرد توانایی انجام کارهای ساده روزانه را از دست خواهد داد.

بیماری پارکینسون بر سلول‌های مغز که تولید کننده‌ی دوپامین هستند تاثیر می‌گذارد و باعث مرگ آن‌ها می‌شود و به همین دلیل سطح دوپامین در مغز کاهش می‌یابد. علت این بیماری تاکنون مشخص نشده است اما محققین بر این باورند که عوامل ژنتیکی و محیط در ابتلا به این بیماری نقش دارند. اگرچه با شروع علائم،‌ درمان‌های کمکی در بهبود محدودیت‌های فعالیتی مفید هستند اما برای این بیماری درمان قطعی وجود ندارد و گاهی به زوال عقل نیز می‌انجامد.

شیوع بیماری پارکینسون با بالا رفتن سن، افزایش می‌یابد به طوری که این بیماری بیش‌تر در افراد بالای ۶۰ سال تشخیص داده می‌شود و در صورت ابتلا در سنین پایین‌تر، به آن پارکینسون زودهنگام گفته می‌شود که در افراد ۲۰ تا ۴۰ ساله اتفاق می‌افتد و ۱۰ تا ۱۵ درصد موارد پارکینسون را شامل می‌شود.

ﻣﺮاﺣﻞ ﺑﯿﻤﺎری:

ﻣﺮﺣﻠﻪ ۱: ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﯾﮑﻄﺮﻓﻪ و ﺧﻔﯿﻒ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻣﺮﺣﻠﻪ ۲: ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎ دو ﻃﺮﻓﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ، اﺧﺘﻼل در وﺿﻌﯿﺖ ﻣﺤﻮری ﺑﺪن وﺟﻮد ﻧﺪارد.

ﻣﺮﺣﻠﻪ ۳: ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎ دو ﻃﺮﻓﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﯿﻤﺎر ﻧﺎﭘﺎﯾﺪاری وﺿﻌﯿﺘﯽ دارد، ﮐﺎر روزاﻧﻪ را اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﻫﺪ وﻟﯽ ﺑه ﮐﻤﮏ ﻣﺨﺘﺼﺮی ﻧﯿﺎز دارد.فرد تعادل خود را از دست می‌دهد، به آرامی حرکت می‌کند و افتادن و سقوط امری معمول در این مرحله از بیماری است. علائم باعث اختلال در فعالیت‌های روزمره مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن و مسواک زدن می‌شود.

ﻣﺮﺣﻠﻪ ۴: درﮔﯿﺮی دو ﻃﺮﻓﻪ ﺳﺖ، ﺑﺪن ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻤﯿﺪه ﺷﺪه و ﺑﯿﻤﺎر ﺑﺮای ﮐﺎرﻫﺎی روزاﻧﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻧﯿﺎز دارد.

ﻣﺮﺣﻠﻪ ۵: ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻓﺮاﮔﯿﺮ و دوﻃﺮﻓﻪ اﻧﺪ، ﺑﯿﻤﺎری ﮐﺎﻣﻼ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﺮده و ﺑﯿﻤﺎر ﺑﺮای ﻫﻤﻪ ﮐﺎرﻫﺎی ﺷﺨﺼﯽ و روزﻣﺮه ﺑﻪ ﮐﻤﮏ و ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻧﯿﺎز دارد و ﯾﺎ زﻣﯿﻦ ﮔﯿﺮ ﻣﯿﺸﻮد.

برای مشورت با فیزیوتراپیست برای درمان اختلالات نورولوژیک با روش های فیزیوتراپی مناسب با کلینیک فیزیوتراپی کمیل تماس بگیرید.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن: 09160664176

علائم و نشانه‌های پارکینسون :

علائم بیماری پارکینسون می تواند در افراد متفاوت باشد علایم اولیه ممکن است خفیف و جلب توجه نکنند علائم معمولا در یک طرف بدن شروع می شوند و معمولا در آن سمت بدتر باقی می مانند، حتی پس از آن علائم هر دو طرف را تحت تاثیر قرار می دهند.

علائم و نشانه ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

لرزش :

یک لرزش یا تکان معمولا در اندام ، اغلب دست و یا انگشتان شروع می شود. شما ممکن است انگشت شست و سبابه خود را به عقب و جلو بمالید دست ممکن است زمانی که در حال استراحت هستید لرزش داشته باشد.

حرکت آهسته (برادیکینزیا ):

با گذشت زمان، پارکینسون ممکن است حرکت شما را کند کند و کارهای ساده را سخت و زمان بر می سازد. وقتی قدم می زنید، ممکن است قدم های شما کوتاه تر شوند و بلند شدن از روی صندلی مشکل باشد ممکن است پاهای خود را طوری بکشید که سعی دارید راه بروید.

ماهیچه های سخت:

خشکی ماهیچه ای ممکن است در هر بخشی از بدن شما رخ دهد.ماهیچه های سفت می توانند دردناک باشند و محدوده حرکت شما را محدود کنند.

وضعیت بدنی ضعیف و متعادل :

حالت بدنی شما ممکن است خمیده شود و یا ممکن است مشکلات تعادل به عنوان نتیجه بیماری پارکینسون داشته باشید.

نداشتن حرکات خودکار :

ممکن است توانایی کاهش حرکات ناخودآگاه، از جمله پلک زدن، لبخند زدن و یا تکان دادن بازوها در هنگام پیاده روی داشته باشید.

تغییرات در صحبت کردن :

ممکن است قبل از صحبت آرام یا مردد عمل کنید. صحبت ها ممکن است بیشتر یکنواخت باشد.

تغییرات در نوشتن :

نوشتن ممکن است دشوار و کوچک به نظر برسد.

عوامل موثر در ابتلا به پارکینسون:

در بیماری پارکینسون، سلول های عصبی ویژه ای (نورون ها)در مغز به تدریج کم می شوند یا می میرند. بسیاری از نشانه ها به خاطر از دست دادن نورون ها هستند که یک پیام رسان شیمیایی را در مغز شما به نام دوپامین تولید می کنند. هنگامی که سطح دوپامین کاهش می یابد، منجر به فعالیت غیرعادی مغز می شود که منجر به بروز علائم بیماری پارکینسون می شود.

علت بیماری پارکینسون ناشناخته است، اما به نظر می رسد که عوامل متعددی نقش خود را ایفا می کنند، از جمله:

سن: جوانان به ندرت بیماری پارکینسون را تجربه می‌کنند. این بیماری معمولا در میانسالی یا سنین بالاتر شروع می‌شود و خطر بروز آن با بالا رفتن سن، افزایش می‌یابد. بسیاری از موارد بیماری پارکینسون معمولا در سن ۶۰ سالگی یا بیش‌تر ظاهر می‌شود.

وراثت: وجود بیماری پارکینسون در یکی از افراد نزدیک خانواده خطر ابتلا به بیماری را افزایش می‌دهد. اما این عامل زمانی تاثیرگذار خواهد بود که تعداد افراد زیادی در خانواده به این بیماری مبتلا باشند.

جنسیت: احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون در مردان بیش‌تر از زنان است.

قرار گرفتن در معرض سموم: قرارگیری در معرض علف کش‌ها و آفت کش‌ها خطر بیماری پارکینسون را به میزان کمی افزایش می‌دهد.

صدمات جمجمه‌ی سر: در بررسی‌های مختلف دیده شده است که ضربه به سر و دیگر بیماری‌های جدی نیز می‌توانند خطر ابتلا به پارکینسون را افزایش دهند.

این مرکز با استفاده از پیشرفته ترین دستگاه ها و بهترین متد های درمانی روز دنیا تلاش خواهد کرد، بهبودی تان را به شما بازگرداند.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

درمان پارکینسون :

ﺗﺮﮐﯿﺒﺎﺗﯽ داروﺋﯽ ﮐﻪ ﺣﺎوی دوﭘﺎﻣﯿﻦ ﻗﺎﺑﻞ ﻋﺒﻮر از ﺳﺪ ﺧﻮﻧﯽ-ﻣﻐﺰی ﻣﺎﻧﻨﺪ الدوﭘﺎ و ﯾﺎ داروﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻘﻮﯾﺖ دوﭘﺎﻣﯿﻦ در ﺑﺪن ﺷﻮد ﻣﺎﻧﻨﺪ: ﺑﺮوﻣﻮﮐﺮﯾﭙﺘﯿﻦ ﺑﺎ ﻧﺎم ﺗﺠﺎری پارلودل . ﺿﻤﻨﺎ ﺑﻪ اﻓﺮاد ﭘﺎرﮐﯿﻨﺴﻮﻧﯽ ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت ﺿﺪ اﻓﺴﺮدﮔﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﯾﻤﯽ ﭘﺮاﻣﯿﻦ ﻧﯿﺰ داده ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺗﺠﻮﯾﺰ داروی آرﺗﺎن ﻧﯿﺰ از ﻋﻼﺋﻤﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺸﮑﯽ دﻫﺎن و اﺣﺘﺒﺎس ادرار ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.

ﻧﮑﺘﻪ: ﺗﻮاﻧﺒﺨﺸﯽ و ﻓﯿﺰﯾﻮﺗﺮاﭘﯽ در ﻣﺮاﺣﻞ ۲ ﺗﺎ ۴ ﮐﺎرﺑﺮد دارد و ﺑﯿﻤﺎر ﻣﺮﺣﻠﻪ ۵ اﺑﺘﺪا ﺑﺎﯾﺪ ﻋﻼﺋﻤﺶ رو ﺑﻪ ﮐﻤﮏﺗﺤﺮﯾﮏ ﻣﻐﺰی و دارو درﻣﺎﻧﯽ ﮐﺎﻫﺶ داد ﺳﭙﺲ ﺗﻮاﻧﺒﺨﺸﯽ را ﺷﺮوع ﮐﺮد.

فیزیوتراپی و درمان پارکینسون :

فیزیوتراپی می تواند به افراد مبتلا به بیماری پارکیسنون کمک کند که در زندگی روزمره فعال باقی بمانند. با بهبود مهارت هایتان، نشان دادن شیوه های متفاوتی برای انجام وظایف و کارهایتان یا آشنا ساختن شما با تجهیزات سودمند، فیزیوتراپیست می تواند به شما در بهبود فعالیت های روزمره کند تا این وظایف به آسانی و با رضایت بیشتری اجرا شوند. فیزیوتراپیست همچنین ممکن است تغییراتی را در خانه یا محل کارتان برای افزایش حس استقلال شما توصیه کند.

فیزیوتراپی به بیماران کمک می‌کند تا تغییرات و کاستی‌های ناشی از پارکینسون را جبران کنند. این “درمان جبرانی” شامل یادگیری شیوه‌ها، برنامه‌ها، و تجهیزات جدید حرکت است. فیزیوتراپ ورزش‌های مربوط به تقویت و نرمی عضلات را آموزش می‌دهد.. هدف از فیزیوتراپی بهبود استقلال و کیفیت زندگی  از طریق بهبود حرکت و عملکرد و تسکین درد است.

از روش های فیزیوتراپی در درمان پارکینسون :

مگنت تراپی:

مگنت تراپی درمانی ایمن، غیرتهاجمی و مؤثر برای پارکینسون است. مگنت تراپی با تحریک مغناطیسی ساختارهای مغزی و شبکه‌های مربوط به بیماری پارکینسون بهبود قابل ‌توجهی برای بیماران به ارمغان می‌آورد.

بیوفیدبک ترابی:

در بیوفیدبک تراپی فرد به ‌آرامی ذهن را بر روی یک ایده یا تصویر متمرکز می‌کند. بیوفیدبک تراپی استرس و درد را کاهش می‌دهد و احساس بهبودی در فرد ایجاد می‌کند.

اولتراسوندتراپی:

اولتراسوندتراپی متمرکز با استفاده از پرتوهای عبوری از اولتراسوند، به‌ دقت بافت خاصی در بدن را هدف قرار می‌دهد. این درمان به کنترل حرکات خاص مانند لرزش و یا حرکات غیرارادی کمک می‌کند. در اولتراسوندتراپی متمرکز نیازی به ایجاد برش یا قرار دادن چیزی در مغز نیست.

طب سوزنی:

در جلسه طب سوزنی پزشک آموزش‌دیده سوزن‌های کوچکی به بسیاری از نقاط خاص بدن میزند که ممکن است درد را کاهش دهد.

کاردرمانی:

کاردرمانی به افراد مبتلا به پارکینسون کمک می‌کند تا در زندگی روزمره فعال باقی بمانند. متخصص کاردرمانی با بهبود مهارت‌های فرد، نشان دادن راه‌های مختلف برای تکمیل وظایف و معرفی تجهیزات دستی به او کمک می‌کند تا فعالیت‌های روزمره را با سهولت و رضایت بیشتر انجام دهد. همچنین متخصص کاردرمانی با توصیه به ایجاد تغییرات در خانه یا محل کار سعی می‌کند استقلال بیماران را افزایش دهد.

ماساژ درمانی:

ماساژ درمانی تنش عضلانی را کاهش می‌دهد و  باعث ایجاد آرامش می‌شود. این خدمات، با این‌حال، به‌ندرت تحت پوشش بیمه درمانی قرار می‌گیرند.

ورزش:

ورزش قدرت عضلانی، انعطاف‌پذیری و تعادل فرد را افزایش می‌دهد. ورزش همچنین می‌تواند روحیه را بهتر کند و افسردگی و اضطراب را کاهش دهد. فیزیوتراپی برنامه ورزشی مناسب فرد را به او آموزش می‌دهد. همچنین شما می‌توانید ورزش‌هایی از قبیل پیاده‌روی، شنا، باغبانی، ایروبیک در آب و یا کشش را امتحان کنید. بیماری پارکینسون حس تعادل را مختل  و راه رفتن با گام‌های طبیعی را دشوار می‌کند. ورزش ممکن است تعادل را بهبود بخشد.اهداف فیزیوتراپی پارکینسون عبارت است از:

•  حفظ و بهبود سطح عملکردی و استقلال بیمار، به منظور ارتقاء کیفیت زندگی وی
•  بهره‌گیری از راهبردهای حرکتی و ورزشی برای بهبود توانایی حرکتی بیمار
•  اصلاح و در صورت امکان بهبود وضعیت اندامی و الگوهای حرکتی غیرعادی
•  به حداکثر رساندن قدرت عضلات و انعطاف پذیری مفاصل
•  اصلاح و بهبود تعادل و وضعیت اندامی و به حداقل رساندن خطر زمین خوردن
•  حفظ الگوی تنفسی مناسب و سرفه‌ موثر
•  آموزش بیمار مبتلا به پارکینسون و اعضاء خانواده و پرستار وی
•  افزایش اثر دارو درمانی

برای دریافت مشاوره فیزیوتراپی درباره راه های درمان اختلالات نورولوژیک و انتخاب بهترین روش درمان با ما تماس بگیرید.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن :09160664176

میلومننگوسل

بیماری میلومننگوسل چیست ؟

ميلومننگوسل نوعی بیماری و ناهنجاری مادرزادی است که در آن سیستم عصبی جنین به درستی تکامل پیدا نکرده است.

ميلومننگوسل یکی از ناهنجاری های مادرزادی است که آسیب جدی به ستون فقرات و نخاع نوزاد وارد می کند و به دلیل نقص در لوله عصبی جنین رخ می دهد.

در این بیماری بسته‌ نشدن مهره‌ ها سوراخ بزرگی ايجاد مي‌ كند و علاوه بر پرده های نخاعی خود نخاع و گاهي حتی مايع مغزی – نخاعی هم از اين سوراخ تراوش میک ند و در توده‌ای جمع مي‌ شوند که این توده در پشت نوزاد وجود دارد كه داخل آن نسج عصبی و قسمتی از نخاع وجود دارد.

در نتيجه این ناهنجاری قسمتی از نخاع نوزاد خارج از ستون فقرات قرار گرفته و از آنجایی که حفاظت مناسبی از آن وجود ندارد می تواند خطرات زیادی برای نوزاد در پی داشته باشد.

بیرون زدگی قسمتی از نخاع در هر قسمتی از سا=تون مهره ها ممکن است رخ دهد اما شايعترين محل در ناحيه كمری و كمری سينه‌ ای است.

ايجاد زخم يا عفونت در این قسمت بیرون زده نوزاد را در معرض خطر ابتلا به عفونت پرده های مغز و مننژیت قرار می دهد.

همچنین به دلیل وجود نقص در آناتومی این ناحیه، ممکن است به رشته‌ های عصبی در این قسمت نیز آسیب وارد شده و عوارض جدی همچون فلج شدن پاها رخ دهد.

این نقص مادرزادی سبب می‌شود میزان آلفافتوپروتئین سرم مادر افزایش یابد و تشخیص آن قبل تولد از طریق غربالگری سرمی مادر قابل انجام است.

علائم و عوارض ميلومننگوسل

• ضعف حركتی يا فلج شدن
• عفونت‌ های ادراری مکرر
• اختلالات اسفنكتر که سبب بروز بی اختیاری ادرار و مدفوع در بزرگسالی می شود.
• ضعف و بي‌ حسی پاها
• اختلال يادگيری
• هيدروسفالی
• اختلال در عملكردهای حركتي
• اختلال حافظه
• دررفتگی مفصل ران
• كج‌شدن ستون فقرات

برای مشورت با فیزیوتراپیست برای درمان اختلالات نورولوژیک با روش های فیزیوتراپی مناسب با کلینیک فیزیوتراپی کمیل تماس بگیرید.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن: 09160664176

دلایل ایجاد میلومننگوسل 

• کمبود فولیک اسید در بدن مادر باردار
• مادران بارداری که داروهای ضدصرع مانند «سدیم والپرات» مصرف می‏کنند. 
• مادران بارداری که داروی فنی‌تویین یا کاربامازوپین مصرف می‌کنند.
• مادران باردار مبتلا به دیابت و دارای اضافه وزن

درمان میلومننگوسل

در نوزادانی که با این ناهنجاری به دنیا می آیند، باید ضایعه با گاز استریل پوشانده و برای جلوگیری از مننژیت، آنتی بیوتیک مصرف شود. اگر شرایط جسمی نوزاد مناسب باشد، عمل جراحی باید در ۷۲ ساعت اول انجام شود. جراح مغز و اعصاب نخاع و پرده مننژ را به درون کانال عصبی برمیگرداند و روی شکاف را میبندد. کودک باید تحت معاینه مکرر و در صورت لزوم سونوگرافی از مغز انجام شود زیرا احتمال هیدروسفالی (تجمع مایع در سر) بعد از عمل جراحی وجود دارد.

فیزیوتراپی میلومننگوسل

در میلومننگوسل به علت اختلالات اعصاب نخاعی عضلات اندام تحتانی دچار ضعف و فلجی می شوند.

شدت و وسعت این فلج عضلانی بستگی به محل میلومننگوسل در ستون مهره ها دارد.

هر چه محل عارضه در ستون مهره ها بالاتر باشد شدت علایم عصبی و فلجی بیشتر است.

ممکن است بچه دچار تغییر شکل هایی در پا شود.

اغلب این بچه ها مشکلاتی در کنترل ادرار و مدفوع کردن دارند و بعضی از ان ها بیش فعال هستند و دچار اختلال تمرکز و اختلال در صحبت کردن یا یادگیری می شوند.

این بچه ها نیاز به انجام نرمش های خاصی دارند که باید تحت نظر متخصص فیزیوتراپ اموزش دیده و انجام شود.

پوزیشن مناسب کودک در طول روز برای جلوگیری از کوتاه شدن عضلات در پاها و دست ها و لگن باید اموزش داده شود و انجام حرکات کششی و تمرینات تقویتی
در فیزیوتراپی با استفاده از تکنیک هایی مانند ماساژ و آموزش مهارت ها و درمان های الکتروتراپی (استفاده از جریان های الکتریکی و …) باعث بهبود حرکت میشود.

فیزیوتراپیست بااستفاده از متد تمرین درمانی و ورزش هایی متناسب با هربیمار میتواند باعث افزایش دامنه حرکتی در مفاصل و اندام ها شود.

با استفاده از متد منوال تراپی باعث بهبودی فرد تا حدممکن میشود.

با استفاده از وسایل کمکی مانند عصا، واکر، و… در حد ضرورت تغییرات لازم در محیط زندگی و کار از دیگر کارهای فیزیوتراپیست میباشد.

برای دریافت مشاوره فیزیوتراپی درباره راه های درمان اختلالات نورولوژیک و انتخاب بهترین روش درمان با ما تماس بگیرید.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن :09160664176

ام اس (Multiple sclerosis)

بیماری ام اس چیست؟

بیماری ام اس (Multiple sclerosis) یک بیماری ناتوان کننده است که مغز و نخاع را تحت تأثیر قرار می‌دهد و باعث از دست دادن کنترل، دید، تعادل و حواس (بی‌حسی) می‌شود. در بیماری ام اس اعصاب مغز و نخاع توسط سیستم ایمنی بدن آسیب می‌بینند که به این اختلال بیماری خود ایمنی می‌گویند

منظور از بیماری‌های خود ایمنی، بیماری‌هایی هستند که در آنها سیستم ایمنی بدن که وظیفه آن حفاظت از بدن و نابود کردن عوامل خارجی همچون باکتری و میکروب‌ها است، اشتباهاً شروع به حمله به بافت‌های بدن می‌کند

در بیماری ام اس، سیستم ایمنی بدن شروع به حمله به مغز و نخاع دوتا از اجزاء مهم که سیستم مرکزی اعصاب را کنترل می‌کنند که باعث ایجاد مشکلات ارتباطی بین مغز و بقیه بدن می‌شود. در نهایت، این بیماری می‌تواند اعصاب را از بین ببرد یا به طور دائمی به آنها آسیب برساند.

نشانه‌ها و علائم بیماری ام اس (MS) به طور گسترده‌ای متفاوت هستند و به میزان آسیب وارده به رشته‌های عصبی و اعصاب متفاوت است. هیچ درمان قطعی برای بیماری مولتیپل اسکلروز یا ام اس وجود ندارد با این حال، درمان می‌تواند به بهبود سرعت حملات، تغییر مسیر بیماری و مدیریت علائم بیماری ام اس کمک کند.

افراد مبتلا به ام اس انواع نارسایی عصبی مربوط به عملکرد مغز و نخاع را تجربه می‌کنند. طبق گفته کتابخانه ملی امریکا، این نارسایی‌ها شامل مشکلات بینایی، کنترل ماهیچه و مشکلات مربوط به حواس در اندام‌ها می‌شود.

بر اساس اعلام مرکز ملی سلامت، ۴۰۰۰۰۰ آمریکایی و حدود ۲٫۵ میلیون نفر در جهان مبتلا به MS هستند. بیماری افراد عموماً در سنین ۲۰ تا ۴۰ سال تشخیص داده می‌شود، و این بیماری اغلب بر زنان تأثیر می‌گذارد.

انواع بیماری های ام اس :

از نظر سیر بالینی ، بیماری ام اس به چهار نوع مختلف تقسیم بندی شده است . تشخیص و افتراق فرم‌های بالینی این بیماری جهت انتخاب شیوه درمان وتعیین پیش آگهی بیماری بسیار ضروری به نظر می رسد. این چهار نوع عبارتند از:

• بیماری MS عودکننده-فروکش‌کننده یا RRMS: هشتاد و پنج درصد موارد بیماری ام اس در ابتدا به این شکل هستند. ویژگی آن حملاتی است که طی روزها تا هفته‌ها ایجاد می‌شوند و اغلب طی چندین هفته تا چندین ماه بعد بهبودی کامل حاصل می‌شود. با این وجود در مواردی که حرکت در طول یک حمله به شدت مختل می‌شود، حدود 50 درصد از بیماران بهبود نمی‌یابند.
• بیماری MS پیش‌رونده ثانویه (SPMS): شروع آن شبیه RRMS است. البته در بعضی مراحل سیر بالینی RRMS به‌گونه‌ای تغییر می‌کند که قدرت عملکرد بیمار به‌صورت مداوم و بدون ارتباط با حملات حاد، بدتر می‌شود. میزان ناتوانی ماندگار ناشی از SPMS نسبت به RRMS بیشتر است. خطر ایجاد SPMS در هر بیمار مبتلا به RRMS حدود 2 درصد در سال است. بدین معنا که شمار قابل توجهی از موارد RRMS در نهایت به SPMS تبدیل می‌شوند.
• بیماری MS پیشرونده اولیه (PPMS): حدود 15 درصد موارد بیماری ام اس را شامل می‌شود. این بیماران هیچ حمله‌ای را تجربه نکرده و از همان ابتدای بیماری سیر مداوم ازدست‌دادن عملکرد را تجربه می‌کنند. بیماری در سنین بالاتر ایجاد می‌شود(سن متوسط حدود 40 سال) و سریع‌تر منجر به ناتوانی می‌شود.
• بیماری MS پیشرونده-عودکننده (RRMS): حدود 5 درصد از موارد بیماری ام اس را تشکیل می‌دهد. در این بیماران، مانند بیماران مبتلا به PPMS سیر بیماری از ابتدا پیش‌رونده است، درحالی که گهگاه همانند بیماران SPMS حملاتی را علاوه‌بر سیر پیش‌رونده بیماری، تجربه می‌کنند.

برای مشورت با فیزیوتراپیست برای درمان MS و اختلالات نورولوژیک با روش های فیزیوتراپی مناسب با کلینیک فیزیوتراپی کمیل تماس بگیرید.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن: 09160664176

علائم بیماری ام اس (Multiple sclerosis) :

نشانه‌ها و علائم بیماری ام اس ممکن است از فرد به فرد و در طی دوره بیماری متفاوت باشد، بسته به محل آسیب عصبی علائم بیماری ام اس فرق می‌کند. از مهم‌ترین و اولین علائم بیماری ام اس (MS) می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

کاهش حافظه :

کاهش و ضعف حافظه، ناتوانی در تمرکز، صحبت کردن و مشکلات زبانی از اختلالات رایج در نتیجه‌ی پیشرفت بیماری ام اس MS است که البته بسیاری وقت‌ها می‌تواند از اولین علائم بیماری ام اس باشند.

اختلالات جنسی :

در بیماران مبتلا به ام اس در مراحل شدید، اختلالات جنسی یکی از شایع‌ترین اختلالات در نظر گرفته می‌شود. این وضعیت که در بیشتر اوقات عارضه‌ای غیرقابل پیشگیری است، بسیاری وقت‌ها یکی از علائم بیماری ام اس MS در نظر گرفته می‌شود.

سرگیجه :

بیماران مبتلا به ام اس معمولاً در مستقیم حرکت کردن مشکل دارند. در واقع این عدم تعادل در کنترل حرکات معمولاً با پیشرفت بیماری و تخریب سلول‌های عصبی، فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. به همین خاطر است که بسیاری از مبتلایان به بیماری ام اس برای راه رفتن نیاز به عصا دارند.

دو بینی :

دو بینی یا همان اختلالات بینایی به دلیل حمله‌ی بیماری ام اس به سیستم عصبی و تأثیر بر روی عصب بینایی به وجود می‌آید و یکی از علائم بیماری ام اس محسوب می‌شود.

مور مور شدن انگشتان بی‌حسی :

بی‌حسی و مور مور شدن مداوم که معمولاً صورت و دست‌ها و پاها را درگیر می‌کند، از علائم بیماری ام اس است که به علت آسیب و تخریب سلول‌ها عصبی در مغز و نخاع ایجاد می‌شود؛ اما این وضعیت برای فردی که هنوز به بیماری مبتلا نشده و یا برای اولین بار است که آن را تجربه می‌کند، بسیار عجیب به نظر می‌رسد. در واقع بی‌حسی و مورمور شدن می‌تواند در ابتدا به صورت حمله‌ای فرد را مورد آسیب قرار دهد. پاها شایع‌ترین بخش بدن برای بروز این عارضه‌اند.

ضعف و گرفتگی عضلات :

اسپاسم ها و گرفتگی‌های عضلانی حمله‌ای، یکی از علائم بیماری ام اس است که بسیار آزار دهنده هستند. این اسپاسم ها معمولاً شدیداً دردناک هستند، در بخش‌های انتهایی بدن نظیر دست‌ها و پاها ایجاد می‌شوند و بعد از چند دقیقه برطرف می‌شوند.

اختلال در کنترل ادرار و مدفوع :

بی اختیاری در دفع ادرار و مدفوع در بیماری MS دور از انتظار نیست. تقریباً ۸۰ درصد بیماران مبتلا به MS در کنترل ادرار و مدفوع خود مشکل دارند. این افراد معمولاً از احساس دفع ادرار مکرر و ناگهانی در عذاب هستند. مشکل آزاردهنده دیگر در این افراد، اسهال مداوم و اختلال در کنترل تخلیه روده است.

بی حالی و افسردگی :

ابتلا به بیماری آزار دهنده‌ای نظیر بیماری ام اس MS, علاوه بر آسیب جسمی می‌تواند ابزاری برای شکنجه روحی فرد باشد. بسیاری از مبتلایان به ام اس، احساس افسردگی، تحریک پذیری و تغییرات خلق و خو را یکی از مشکلات رایج خود بیان می‌کنند.

از  دیگر علائم بیماری ام اس MS می‌توان به موارد زیر نیز اشاره کرد:

عدم هماهنگی بین کلمات در سخن گفتن، سنگینی سر و بدن، دفع بیش از حد ادرار نسبت به دیگران، دیر هضم شدن غذا، حساس و زود رنج شدن، یبوست، دیدن کابوس در بعضی افراد، عدم تحمل هوای گرم و آب گرم، عدم تحمل آب سرد و هوای سرد، افسردگی و خودخوری، انزوا طلبی و گوشه گیری، نداشتن تعادل، داشتن لرزش هنگام حرکت، یاری نکردن ماهیچه‌های پا هنگام راه رفتن از دیگر علائم بیماری ام اس هستند.

علل بیماری ام اس

علت مولتیپل اسکلروزیس ناشناخته است. این بیماری، یک بیماری اتو ایمن است که در آن سیستم ایمنی بدن به بافت‌های خود حمله می‌کند. در مورد MS، این عملکرد سیستم ایمنی بدن، میلین (ماده چربی که پوشش دهنده و محافظت کننده از فیبرهای عصبی مغز و نخاع است) را از بین می‌برد. میلین را می‌توان به پوشش عایق بر روی سیم‌های برق مقایسه کرد. هنگامی که میلین محافظ، آسیب ببیند، فیبر عصبی در معرض قرار می‌گیرد، پیام‌هایی که در امتداد این عصب حرکت می‌کنند ممکن است آهسته یا مسدود شوند. عصب ممکن است به خود آسیب بزند. روشن نیست که چرا MS در برخی افراد توسعه می‌یابد. ترکیبی از ژنتیک و عوامل محیطی مسئول این اتفاق هستند.

عوامل زیر خطر ابتلا به ام اس (Multiple sclerosis) را افزایش می‌دهد:

• سن: ام اس ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد، اما اغلب در افراد بین ۱۵ تا ۶۰ ساله رخ می‌دهد.
• جنسیت: زنان در حدود دو برابر احتمال ابتلا به ام اس را دارند.
• سابقه خانوادگی: اگر یکی از والدین یا خواهر و برادر شما ام اس داشته باشد، شما در معرض خطر ابتلا به بیماری هستید.
• برخی از عفونت‌ها ویروس‌ها: از جمله اپشتاین بار، ویروس که مننوکلوئیس عفونی را ایجاد می‌کند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند.
• آب و هوا: ام در کشورهای دارای آب و هوای معتدل، از جمله کانادا، شمال ایالات متحده، نیوزیلند، جنوب شرقی استرالیا و اروپا، بسیار رایج است.
• سیگار کشیدن. افراد سیگاری خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری را دارند.

این مرکز با تکیه بر درمان گروهی با استفاده از متخصصین ارتوپدی و بهره گیری از آخرین روش های درمان و پیشرفته ترین دستگاه های روز دنیا برای بهبودی شما عزیزان آماده خدمت رسانی است.

تشخیص بیماری ام اس

پزشک شما باید یک معاینه عصبی، یک تاریخچه بالینی و یک سری آزمایش دیگر برای تعیین اینکه آیا MS دارید یا نه، انجام دهد.

آزمایش تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اسکن ام آر آی: استفاده از رنگ کنتراست اجازه می دهد MRI برای تشخیص ضایعات فعال و غیر فعال در مغز و نخاع شما.
• آزمون بالقوه تحریک کننده: این تست به تحریک مسیرهای عصبی نیاز دارد تا فعالیت الکتریکی را در مغز شما تجزیه و تحلیل کند. سه نوع پتانسیل تحریک شده توسط پزشکان برای تشخیص MS به صورت بینایی، ساقه مغزی و حسی است.
• آزمایش مایع مغزی نخاعی (سوراخ کمری): پزشک شما ممکن است از این آزمایش برای پیدا کردن اختلالات در مایع مغزی نخاعی استفاده کند. اینکار می تواند به جلوگیری از بیماری های عفونی کمک کند.
• آزمایش خون: پزشکان از آزمایش خون برای تشخیص دادن و تمایز ام اس از سایر بیماری ها با نشانه های مشابه استفاده می کنند.

تشخیص MS نیاز به شواهدی از میلین زدایی دارد که در زمان های مختلف در بیش از یک منطقه مغز، نخاع و یا اعصاب چشم است.

همچنین لازم است از بیماری های دیگر که علائم مشابهی دارند تمایز داده شود مانند:

• بیماری لایم
• لوپوس
• سندرم Sjögren

درمان ام اس :

در حال حاضر MS درمان قطعی ندارد و اکثر داروهای مصرفی در MS برای محدود کردن بیماری استفاده می شوند ، اما می‌توان علائم را با بهره‌گیری از روش‌هایی خاص بهبود بخشید. تعداد دفعات عود ام اس عودکننده بهبود یابنده را می‌توان با داروهای تعدیل کننده بیماری کاهش داد. ضمناً این داروها پیشرفت ام اس را آهسته می‌کند. اما این داروها برای تمام بیماران مناسب نیستند. بعضی از این داروها را می‌توان برای درمان بیماری ms پیشرونده ثانویه نیز در صورتی مصرف کرد که بیمار هنوز دوره‌های عود بیماری را تجربه کند.

در حال حاضر متأسفانه درمان بیماری ms برای آهسته کردن پیشرفت ام اس پیشرونده اولیه وجود ندارد.

درمان‌های متعدد مفید و حمایت کننده کارآمدی، مانند فیزیوتراپی، کار درمانی، گفتار درمانی و مشاوره روانپزشکی وجود دارند که علائم را تسکین می‌دهند و زندگی روزمره را آسان‌تر می‌سازند.

این انواع درمانها را همگی به عنوان درمان های مکمل نام می برند زیرا باعث تکمیل و یا تقویت درمانهای داروئی می گردند. از فیزیوتراپی برای بدست آوردن عملکرد اولیه عضلات استفاده می شود تا عضلات بتوانند دو باره مثل قبل از حمله، عمل خود را انجام دهند. انجام بعضی از تمرینات ورزشی و اغلب استفاده از تحریک الکتریکی برای افزایش قدرت و توانائی حرکات در این موارد توصیه می گردد.

فیزیوتراپی ام اس (Multiple sclerosis) :

فیزیوتراپی نقش مهمی را در کاهش اثرات ام اس ایفاء می‌کند. علی رغم گوناگون بودن علائم ام اس، مجموعه تمرین‌های یکسان می‌تواند برای بیماران متفاوتی مفید باشد که علائم مختلفی را تجربه می‌کنند.

بعضی علائم ام اس، مانند ضعف یا اسپاسم عضلانی، علائم ثانویه آسیب دیدگی اعصاب در مراحل اولیه به شمار می‌آید. چنانچه بدن در فیزیوتراپی به گونه‌ای تحریک شود که حرکت‌هایی طبیعی انجام دهد، اثرگذاری نامطلوب حرکت غیرطبیعی بدن بر عضله‌ها، حتی در صورت کاهش واکنش‌های عضلانی، به تأخیر می‌افتد. به علاوه مدالیته‌های درمانی مفیدی مانند تحریک مغناطیسی مغز، مغناطیس درمانی و اولتراسوند وجود دارند که به منظور تسریع فرایند درمان مورد استفاده قرار می‌گیرند.

اهداف فیزیوتراپی :

•  حفظ و بهبود توانایی حرکتی مفصل
•  حفظ و بهبود تعادل و هماهنگی
•  به تأخیر افکندن اسپاسم‌های عضلانی
• حفظ تناسب کلی
•  حفظ الگوهای حرکتی طبیعی

فیزیوتراپی در کنترل دست و پا، کاهش گرفتگی، افزایش قدرت، سهولت راه رفتن و مبارزه با دیگر عوارض ثانویه به یاری بیمار می‌آید.

روش‌های فیزیوتراپی

• درمان با دست (منوال تراپی)
•  ماساژ
•  برنامه تمرینی
•  اولتراسوند
•  تحریک الکتریکی عصب از راه پوست
•  تحریک مغناطیسی مغز

برای دریافت مشاوره فیزیوتراپی درباره راه های درمان MS و اختلالات نورولوژیک و انتخاب بهترین روش درمان با ما تماس بگیرید.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن :09160664176

مهم‌ترین روش‌های درمان ام اس از طریق فیزیوتراپی به شرح زیر می باشد :

مغناطیس درمانی :

بدن در این روش ایمن و غیرتهاجمی برای اهداف درمانی بیمار ام اس در معرض میدان‌های مغناطیسی قرار می‌گیرد. در مغناطیس درمانی از سیگنال‌های رزونانس مغناطیسی هسته‌ای حاصل از میدان الکترومغناطیسی متناوب بسیار ویژه‌ای استفاده می‌شود که با سلول‌های غضروفی آسیب دیده واکنش انجام می‌دهد و تولید مجددشان را تحریک می‌کند.

از آن رو که تمام سلول‌ها، مولکول‌ها و اندام‌های بدن تشعشع دارند و به میدان‌های مغناطیسی حساس هستند، زیست شیمی ما از ماهیت الکترومغناطیسی تأثیر می‌پذیرد. میدان‌های الکترومغناطیسی بر بسیاری از فرایندهای روانی و زیست شیمیایی تأثیر می‌گذارند.

قدرت آهن رباها بر اساس گاوس یا تسلا بیان می‌شود. یک تسلا معادل ده هزار گاوس است. آهن‌رباهای درمانی غالباً قدرتشان در بازه ۲۰۰ تا ده هزار گاوس قرار می‌گیرد. بر اساس مطالعات انجام شده میدان‌های الکترومغناطیسی پالس‌دار بعضی علائم ام اس، مانند خستگی مزمن، مشکلات شناختی، مسائل مربوط به مثانه، درد، دشواری در راه رفتن و به ویژه اسپاسم عضلانی، را بهبود می‌دهند.

نتایج پژوهش‌های انجام شده حاکی از آن است که اگرچه میدان‌های الکترومغناطیسی پالس‌دار ام اس را معالجه نمی‌کنند، اما با کاهش علائم این بیماری، کیفیت زندگی را بهبود می‌بخشند، بی آن که بیمار مجبور باشد اثرهای جانبی ناشی از روش‌های دارویی را تحمل کند.

تحریک مغناطیسی مکرر مغز :

تحریک مغناطیسی مکرر مغز (rTMS) گونه‌ای درمان مبتنی بر تحریک مغز است که در آن به جای برق از پالس‌های مغناطیسی برای فعال کردن بخش‌های مغز استفاده می‌شود. این روش عمدتاً برای بیماران دچار افسردگی شدیدی کاربرد دارد که به قرص‌های ضد افسردگی واکنش نشان نمی‌دهند. با تحریک مغناطیسی قشر مغزی یا کورتکس حرکتی می‌توان خستگی مزمن یا افسردگی بیماران مبتلا به ام اس را کاهش داد. پزشک در طول جلسه درمان سیم پیچ الکترومغناطیس را روی پیشانی بیمار ام اس می‌گذارد. سپس پالس‌های مغناطیسی از این سیم پیچ عبور می‌کند و به بخش‌های تعیین شده مغز می‌رسد و به این ترتیب جریانی الکتریکی در سلول‌های عصبی معین القاء می‌شود. هر جلسه درمانی تحریک مغناطیسی مغز معمولاً کمتر از یک ساعت زمان می‌برد.

ورزش و حرکات اصلاحی :

متخصص فیزیوتراپی ایمن‌ترین روش‌های تمرین و ورزش کردن را متناسب با علائم و شرایط بیمار به وی آموزش می‌دهد. متخصص فیزیوتراپی در چند جلسه نخست با محدودیت‌ها، شرایط و روحیه بیمار مبتلا به ام اس آشنا می‌شود، سپس با توجه به اطلاعات به دست آمده، برنامه فیزیوتراپی را مختص هر بیمار به گونه‌ای طراحی می‌کند که در عین چالش‌برانگیز بودن، به بیمار ام اس فشار بیش از حد وارد نکند.

متخصص فیزیوتراپی تمرین‌های کششی و دامنه حرکتی و روش‌های تقویت عضلات متعددی را به بیمار مبتلا به ام اس آموزش می‌دهد و نحوه استفاده از وسایل و تجهیزات تعدیل یافته را نیز توضیح می‌دهد.

برنامه تمرینی مخصوص هر بیمار ام اس شامل موارد زیر می‌شود:

• تمرین‌های دامنه حرکتی :

اسپاسم‌ها یا گرفتگی‌های عضلانی غیرارادی یکی از عوارض رایج ام اس است که اکثر اوقات پاها را درگیر می‌کند، البته برخی بیماران از انقباض عضله‌های بسیار کوچک بین دنده‌ها نیز رنج می‌برند. انجام تمرین‌های کششی در برطرف شدن گرفتگی، حفظ طول عضله و انعطاف‌پذیری مؤثر است.

• تمرین‌های هماهنگی و تعادل :

انجام این تمرین‌ها توانایی حرکتی بیمار مبتلا به ام اس را بهبود می‌بخشد و احتمال به زمین افتادن را کاهش می‌هد. متخصص فیزیوتراپی مناسب‌ترین تمرین‌ها و روش صحیح انجام آنها را آموزش می‌دهد.

• تمرین ایروبیک :

بسیاری از بیماران مبتلا به ام اس با رعایت نکته‌های احتیاطی و فشار نیاوردن به خود می‌توانند تمرین‌های ایروبیک را انجام دهند. متخصص فیزیوتراپی مناسب‌ترین تمرین‌ها و سرعت حرکت بهینه را تعیین می‌کند. بیماران معمولاً شنا، ایروبیک آبی، پیاده‌روی و دوچرخه سواری را به خوبی تحمل می‌کنند.

• تمرین‌های تقویت عضلات :

تقویت عضلات از ضعف و کاهش توانایی حرکتی جلوگیری می‌کند، البته به شرطی که بیمار روش صحیح انجام حرکت‌ها را فرا گرفته باشد و حین نرمش کردن به خود صدمه نزند.

مراجعه مرتب به متخصص فیزیوتراپی و پیگیری تمرین‌ها بهبود حال عمومی، تسکین علائم و در نتیجه کیفیت بهتر زندگی را برای بیمار به ارمغان خواهد آورد.[/vc_column_text][vc_empty_space][vc_column_text]

عوارض جانبی بیماری ام اس

افراد مبتلا به بیماری ام اس ممکن است این عوارض را داشته باشند:

• سفتی ماهیچه یا اسپاسم ماهیچه‌ها
• فلج، معمولاً در پاها
• مشکلات مثانه، روده یا عملکرد جنسی
• تغییرات ذهنی مانند فراموشی یا نوسانات خلقی
• افسردگی
• صرع یا بیهوشی

این مرکز با تکیه بر درمان گروهی با استفاده از متخصصین نورولوژی و ارتوپدی و بهره گیری از آخرین روش های درمان و پیشرفته ترین دستگاه های روز دنیا برای بهبودی شما عزیزان آماده خدمت رسانی است.

آتروفی عضلانی ستون فقرات (SMA)

بیماری آتروفی عضلانی ستون فقرات چیست ؟

بیماری اس ام ای آتروفی عضلانی ستون فقرات یک بیماری ارثی است. زمانی که کودکی مبتلا به بیماری اس ام ای می شود، یک شکاف سلول عصبی در مغز و نخاع به وجود می آید و مغز انتقال پیام هایی که موجب کنترل حرکت عضلات می شود متوقف می کند. در نتیجه، ماهیچه های کودک ضعیف می شوند و او در کنترل حرکت سر، نشستن و حتی راه رفتن دچار مشکل می شود. در بعضی موارد، در هنگام پیشرفت بیماری، ممکن است در بلع و تنفس نیز دچار مشکل شود.

سلولهای عصبی موجود در قاعده مغز و شاخ جلویی نخاع در ایجاد حرکات بدن نقش اصلی دارند. این سلولها بتدریج که از بین بروند، بیماری اس ام ای (SMA) ایجاد می شود. این بیماری در واقع بعلت عدم تعادل در مرگ برنامه ریزی شده سلولهای شاخ قدامی نخاع ایجاد می شود.

بیماری SMA یک بیماری ارثی عصبی ماهیچه ای یا نوروماسکولار است که می تواند کشنده باشد. در فرم بسیار شدید آن (SMA1) اغلب بیماران قبل از یک سالگی دچار مرگ می شوند.

بیماری SMA در فرزندان والدینی که نسبت فامیلی با یکدیگر دارند بیشتر اتفاق می افتد. در این بیماری، ژن SMA دچار تغییراتی در ساختار ژنتیکی می شود که متناسب با شدت تغییرات انواع این بیماری بوجود می آید.

انواع بیماری های SMA :

انواع مختلفیبرای بیماری SMA وجود دارد، که هرکدام در سن ممتفاوتی از زندگی فرد بروز پیدا می کند. مهترین انواع آن عبارتند از:

نوع 1: بیماری Werdnig-Haffmann نوع شدید یا حاد

بسیار شدید است، با شروع علائم در هنگام تولد با داشتن چند ماه سن, این کودکان سر خود را بالا نمی­گیرند و یا بدون کمک نمی توانند بشینند. آنها معمولا در سه سال اول زندگی به دلیل عفونت های مکرر تنفسی, می میرند علائم اولیه این بیماری در شش ماه اول زندگی بروز می کند. ضعف و کاهش تنش عضلانی در مبتلایان مشاهده می شود که باعث بروز مشکلات تنفسی و مشکلاتی در قدرت مکیدن و بلع نوزادان می شود. این افراد بدون کمک هرگز قادر به نشستن نخواهند بود. ضعف در عضلات صورت و اختلال در حرکت عضلات زبان نیز در مواردی دیده شده است تا در گذشته گفته می شد که طول عمر مبتلایان به این نوع SMA بیشتر از دو سال نخواهد بود اما با پیشرفت پزشکی و انجام اقدامات درمانی از جمله لوله های غذا رسان طول عمر مبتلایان افزایش یافته است.

نوع 2: SMA حد واسط

سن بروز علائم اولیه این بیماری بین 6 تا 18 ماهگی و بعد از دوران نوزادی است. این کودکان بعد از اینکه روی صندلی یا نشیمن گاهی گذاشته شدند می توانند وضعیت خود را در حالت نشسته حفظ کنند. ضعف و سستی در عضلاتی که به مرکز بدن نزدیک تر است بیشتر از عضلات دورتر بوده و یا زودتر نمایان می شود. انجام اقدمات درمانی و پشتیبانی برای این کودکان بسیار سودمند است. بسیاری از این کودکان می توانند از ویلچر استفاده کنند. بزرگترین مشکل این افراد ضعف عضلات تنفسی است که می تواند باعث عفونت های مکرر در این بیماران شود. اسکروزیس و یا خم شدگی ستون فقرات نیز مشاهده می شود. این حالت ممکن است با فشار به ریه ها تنفس را با مشکل همراه سازد. انجام اقدامات درمانی چون عمل جراحی برای رفع این عارضه معمولاً بعد از تکمیل شدن مراحل رشد انجام می گیرد. بررسی ها نشان داده که هوش این افراد به ویژه در بزرگسالی بیشتر از افراد طبیعی است.

نوع 3: کوگلبرگ-ولاندر یا SMA خفیف

سن بروز این نوع SMA در برخی منابع بعد از 18 ماهگی عنوان شده است اما در منابع دیگر نیز این سن بعد از آنکه کودک شروع به راه رفتن کرد و به طور مستقل حداقل 5 قدم برداشت تعریف شده است. ضعف و سستی عضلات به ویژه عضلات پا به هنگام راه رفتن و بالا و پایین رفتن از پله ها در سنین دو تا سه سالگی کاملا مشهود است. البته اکثر افراد مبتلا به این نوع از SMA معمولا تا سنین 30 تا 40 سالگی قادر به راه رفتن هستند و تنها در مواردی ناچار به استفاده از ویلچر می شوند.

نوع 4:

این فرم از SMA در زمان بزرگسالی شروع می شود. ممکن است علائمی مانند ضعف عضلانی و مشکلات تنفسی در این نوع نیز وجود داشته باشد. معمولا فقط دست ها و پاها درگیر می شوند. علائم در طول زندگی شما وجود دارند اما می توانید با کمک یه سری تمرینات حرکات خود را بهتر کنید. مهم این است که به یاد داشته باشید که این نوع از SMA به روش های مختلفی در افراد تاثیر می گذارد. بسیاری از افراد قادر به ادامه ی کار در سال های زیادی از زندگی خود هستند.

برای مشورت با فیزیوتراپیست برای درمان SMA و اختلالات نورولوژیک با روش های فیزیوتراپی مناسب با کلینیک فیزیوتراپی کمیل تماس بگیرید.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن: 09160664176

علائم بیماری SMA :

در انواع صفر و یک بیماری اس ام ای (SMA) علایم از داخل رحم مادر بصورت کاهش حرکات جنینی ظاهر می شود. بیماری نوع یک با شلی شیرخوارگی و عدم توانایی گردن گرفتن، ضعف عضلانی کل بدن که بتدریج بیشتر می شود، اشکال در تنفس، لاغری عضلات بخصوص لاغری و حرکات مارپیچی عضله زبان و اشکال در بلع و تغذیه شناخته می شود.

انواع دو، سه و چهار بیماری اس ام ای (SMA) با ضعف عضلانی بیشتر در عضلات اطراف کمربند لگنی و کمربند شانه ای بروز می کنند.

برخی از علائم ای بیماری عبارتند از :

• کاهش یا فقدان رفلکس به ویژه در دست ها و پاها
• ضعف عضلانی
• اختلال تنفسی
• مشکل در بلعیدن
• ناتوانی در حرکت گردن، راه رفتن و نشستن

علت بیماری SMA :

این مرکز با تکیه بر درمان گروهی با استفاده از متخصصین ارتوپدی و بهره گیری از آخرین روش های درمان و پیشرفته ترین دستگاه های روز دنیا برای بهبودی شما عزیزان آماده خدمت رسانی است.

تشخیص پزشکی :

درمان بیماری SMA :

در اواخر سال ۲۰۱۶، FDA اولین داروی درمانی آتروفی عضلانی ستون فقرات یا اس ام ای را تایید کرد. تاثیر نوسینرسن (با نام تجاری spinraza) برای کاهش خطر مرگ ثابت شده است. همچنین در نوزادان پیشرفت قابل توجهی در حرکت عضلات مشاهده شده است. گزینه های دیگری برای درمان این بیماری، با توجه به علائم و نوع SMA، وجود دارد. هدف این است که به بیمار کمک کرد که بهتر حرکت کند و تا حد ممکن مستقل باشد.

تنفس: در آتروفی عضلانی ستون فقرات SMA، به خصوص در نوع های ۱ و ۲، عضلات ضعیف، از حرکت آسان هوا در داخل و خارج ریه جلوگیری می کنند. در این حالت نیاز به استفاده از ماسک خاصی برای کودک می باشد. در شرایط شدید تر، کودک شما ممکن است از دستگاهی استفاده کند تا به او کمک کند نفس بکشد.

بلع و تغذیه: وقتی عضلات دهان و گلو ضعیف شوند، نوزادان و کودکان مبتلا به آتروفی عضلانی ستون فقرات یا اس ام ای در مکیدن و بلعیدن دچار مشکل می شوند. در این حالت کودک شما ممکن است تغذیه و رشد کافی نداشته باشد. پزشکتان در این صورت مراجعه به یک متخصص تغذیه را نیز پیشنهاد می کند. در صورت نیاز ممکن است از لوله ی تغذیه برای کودک استفاده شود.

حرکت: فیزیوتراپی حرکتی که شامل فعالیت ها و تمرینات منظم روزانه است می تواند به حفاظت از مفاصل کودک کمک کرده و عضلات را قوی کند. تراپیست ممکن است استفاده از واکر یا ویلچیر را نیز پیشنهاد دهد. ابزارهای ویژه ای می توانند کامپیوتر و تلفن را کنترل کرده و به نوشتن و نقاشی کردن کمک کنند.

مشکلات کمر: زمانی که SMA در کودکی شروع شود، منحنی هایی در ستون فقرات کودکان ایجاد می شود. پزشک ممکن است پوشیدن یک کمر بند طبی محکم را به کودکتان، در حالی که هنوز ستون فقرات آن در حال رشد است، پیشنهاد کند. زمانی که رشد او متوقف شد جراحی هایی برای حل مشکل می تواند انجام شود.

برای دریافت مشاوره فیزیوتراپی درباره راه های درمان SMA و اختلالات نورولوژیک و انتخاب بهترین روش درمان با ما تماس بگیرید.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن :09160664176

فیزیوتراپی SMA :

کودکان در طول زندگی به طور مرتب با یک فیزیوتراپی ملاقات خواهند کرد. یک فیزیوتراپی به موارد زیر کمک می کند:

• دامنه تمرینات حرکتی
• کشش
• تناسب اندام ارتز و بریس
• تمرینات تحمل وزن
• آب درمانی (استخر)
• تمرینات تنفسی برای تقویت ماهیچه های تنفسی
• ارائه توصیه هایی برای سایر تجهیزات مانند صندلی های مخصوص، کالسکه ها  و صندلی های چرخدار
• فعالیت هایی را که می توان با کودک در خانه انجام داد، به خانواده پیشنهاد و آموزش می دهد.

دیستروفی عضلانی دوشن (DMD)

Duchenne Muscular Dystrophy

بیماری دیستروفی عضلانی دوشن چیست ؟

دیستروفی عضلانی دوشن یا Duchenne Muscular Dystrophy (به اختصار DMD) ، شایع‌ترین و شدیدترین نوع از بیماری‌های دیستروفی عضلانی با الگوی ژنتیکی توارث وابسته به جنس یا وابسته به X است. از عوارض اصلی این بیماری تحلیل و نابودی ماهیچه‌های ارادی (که در کنترل بدن نقش حیاتی دارند) است که در مواقع شدید نهایتاً منجر به عدم توانایی در راه رفتن ،۹۶% معلولیت، مشکلات تنفسی و مرگ می شود.

نوزاد در موقع تولد کاملاً سالم به نظر می‌رسد، ولی هنگامی که شروع به حرکت می‌کند، حتی زمانی که با چهار دست و پا و یا سینه خیز می‌نماید حرکت او کندتر از همسالان خود است و زود به زود خسته می‌شود. هنگامی که به راه می‌افتد ضعف ماهیچه ای به تدریج واضح تر می‌شود. معمولاً والدین نسبت به نحوه راه رفتن غیر طبیعی یا اشکال در برخاستن فرزندشان از روی زمین، راحت زمین خوردن، اشکال در بالا رفتن از پله‌ها و عدم توانایی دویدن یا انجام حرکات ورزشی در مقایسه با همسالانشان نگران می‌شوند.در این بیماری بزرگ شدن غیر طبیعی ماهیچه‌های ساق پا و ضعف خفیف تا متوسط ماهیچه‌های ابتدای اندام تحتانی، به صورت راه رفتن اردک وار و عدم توانایی در برخاستن راحت از روی زمین از جمله علائم اصلی به شمار می روند. این کودکان به طور مشخص برای برخاستن از حالت نشسته از پاها و بدنشان کمک می‌گیرند که به نشانه گاور معروف است. تحلیل ماهیچه ای به صورتی است که در ۸ سالگی کاملاً ضعف ماهیچه‌ها بارز می‌شود. این تحلیل ماهیچه‌ای ابتدا از پاها و لگن شروع، باعث کاهش حجم و نابودی ماهیچه‌های این ناحیه می‌شود و نهایتاً دست‌ها، بازوها و شانه را نیز در بر می‌گیرد که موجب افتادگی شانه می‌شود. در ۱۰ سالگی بیمار توانایی راه رفتن را از دست می‌دهد و به ویلچر نیاز پیدا می‌کند.

از آنجایی که دو سوم از وزن بدن از ماهیچه‌ها تشکیل شده است، با نابودی ماهیچه‌ها وزن بدن به شدت کاهش می یابد و به یک سوم از کل آن می رسد. در بیشتر مواقع پیشرفت بیماری ادامه می‌یابد و به علت رشد غیر طبیعی استخوان‌های ستون فقرات، ستون فقرات به صورت حرف S انحنا پیدا می‌کند و قفسه سینه اندکی تغییر شکل می دهد که سبب جمع شدگی بدن می شود. پیشرفت بیماری در مواقع شدید نهایتاً با مشکلات تنفسی و مرگ همراه خواهد بود، طول عمر متوسط برای بیماران معمولاً بین ۲۰ تا ۳۰ سال است.

نشانه‌ها و عوارض دیستروفی عضلانی دوشن :

مهمترین نشانه بیماری دیستروفی ماهیچه ای دوشن اختلال در ماهیچه هاست که موجب مشکل در راه رفتن، ضعف ماهیچه‌های اندام تحتانی و لگن و بزرگ شدن غیر طبیعی ماهیچه‌های ساق پا می‌شود. همچنین ضعف ماهیچه ای در دست‌ها، بازو و شانه نیز بروز می‌کند. نشانه‌ها معمولاً تا قبل از ۶ سالگی ظاهر می‌شود، هرچند در دوران نوزادی هم نمایان است. نهایتاً پیشرفت این بیماری که موجب نابودی ماهیچه‌ها می‌شود با عدم توانایی راه رفتن ، ۹۶% معلولیت، انحنا در ستون فقرات و قفسه سینه، مشکلات تنفسی و مرگ خاتمه می یابد. سایر نشانه‌ها و عوارض اصلی دوشن به شرح زیر است:

• ناهنجاری در راه رفتن و قدم برداشتن (بیماران معمولاً روی قسمت جلویی کف پا و سر پنجه، راه می‌روند که ناشی از انقباضات شدید ماهیچه‌های پشت پا می‌باشد و ضعف زانوها را نشان می‌دهد)
• خستگی زود هنگام و درد در ماهیچه‌های ساق پا پس از مدت کوتاهی پیاده روی
• زمین خوردن مکرر
• مشکل در دویدن، جستن و پریدن
• مشکل در بالا رفتن و پایین آمدن از پله
• مشکل در انجام حرکات ورزشی
• بزرگ شدن غیر طبیعی ماهیچه‌های ساق پا به دلیل تخریب ماهیچه‌ها و نفوذ بافت چربی در آن
• کوتاه شدن تاندونهای آشیل پا
• عدم توانایی در برخاستن راحت از روی زمین و کمک از پاها برای بلند شدن (نشانه گاور)
• تحلیل ماهیچه‌های بازو و شانه
• از دست دادن توانایی راه رفتن
• ۹۶% معلولیت (به طوری که فرد بیمار به تنهایی قادر به زندگی نیست)
• ضعیف شدن دستگاه گوارش و اشکال در دفع
• انحنا در ستون فقرات و قفسه سینه در مواقع شدید
• مشکلات تنفسی در مواقع شدید
• تحلیل ماهیچه‌های قلب در مواقع شدید
• مرگ در مواقع شدید
• بالا بودن میزان آنزیم ماهیچه‌ای کراتین کیناز (Creatine kinase (CPK-MM) در خون

برای مشورت با فیزیوتراپیست برای درمان دیستروفی عضلانی دوشن و سایر اختلالات نورولوژیک با روش های فیزیوتراپی مناسب با کلینیک فیزیوتراپی کمیل تماس بگیرید.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن: 09160664176

علل ایجاد دیستروفی عضلانی دوشن :

برخی از ژن‌های خاص در تولید پروتئین در بدن و پشتیبانی از تارهای عضلانی  و حفاظت از آن‌ها در برابر آسیب، نقش دارند. زمانی که یکی از این ژن‌ها معیوب شود، دیستروفی عضلانی رخ می‌دهد. هر یک از انواع دیستروفی‌های عضلانی بر اثر نوعی جهش ژنتیکی خاص روی می‌دهد. بسیاری از این جهش‌های ژنتیکی، ارثی هستند. اما برخی نیز به صورت خود به خودی و در تخمک مادر و یا در جنین در حال رشد رخ می‌دهند و از آن پس ممکن است به نسل بعدی منتقل شوند.

دیستروفی عضلانی هم در زنان و هم در مردان و در هر سن و نژادی رخ می‌دهد. با این حال نوع شایع‌تر آن دیستروفی دوشن است که در بین پسران بیشتر شایع است. بیماری دوشن اغلب در پسران جوان ایجاد می‌شود. افرادی که دارای سابقه خانوادگی در ابتلا به دیستروفی عضلانی هستند، بیش از دیگران در معرض خطر ابتلا به بیماری هستند و یا ممکن است این بیماری را به کودکان خود انتقال دهند.

تشخیص :

پزشک در ابتدا شرح‌حال شما را مورد بررسی قرار می‌دهد و در مورد سوابق پزشکی شما سؤالاتی می‌پرسد. بعد از این معاینات اولیه، ممکن است پزشک انجام یکی از روش‌های تشخیصی زیر را تجویز کند:

• آزمایش آنزیم
• تست نوار عصب و عضله
• آزمایش ژنتیکی
• نمونه‌گیری از عضله
• تست‌های قلبی مانند اکوی قلبی و نوار قلبی
• تست‌های ریوی

درمان بیماری دیستروفی عضلانی دوشن :

 این بیماری درمان ندارد. علت عمده بیماری ضعف پیشرونده عضلات است تا کنون هیچ راهی برای جلوگیری از تخریب و ضعف عضلات پیدا نشده است ولی پزشک معالج با انجام اقداماتی میتواند مشکلات بیمار را تا حدودی کم کند. مهمترین اقدامات عبارتند از :

سه جنبه اصلی درمان :

• دارو ها
• جراحی
• فیزیوتراپی

دارودرمانی :

پزشک ممکن است داروهای زیر را تجویز کند:

• کورتیکاستروئید مانند پردنیزون که می‌تواند به تقویت عضلات کمک کند و روند پیشروی برخی از انواع دیستروفی را به تعویق بیندازد. البته استفاده طولانی مدت از این داروها موجب افزایش وزن و تضعیف استخوان‌ها و افزایش احتمال شکستگی استخوان می‌شود.
• داروهای قلبی مانند آنزیم (ACE) مهارکننده مبدل آنژیوتانسین یا مسدودکننده‌های بتا، در صورت بروز آسیب‌های قلبی.

جراحی :

در صورتی که انحراف شدید ستون فقرات در تنفس بیمار اختلال ایجاد کند، برای اصلاح این انحراف، جراحی انجام می‌شود.

فیزیوتراپی :

مهم ترین کمک فیزیوتراپ به بیمار آموزش و انجام دادن نرمش های مخصوصی برای کشش عضلات و افزایش قابلیت حرکت و نرمی مفاصل بخصوص مفصل مچ پا است. ممکن است استفاده از بریس های خاصی برای حمایت از مچ پا یا زانو به بیمار کمک کند تا بهتر راه برود.

برخی از روش‌های فیزیوتراپی و به‌کارگیری وسایل کمکی می‌تواند کیفیت زندگی بیماران دیستروفی عضلانی را بهبود دهد و حتی در مواردی، طول عمر آن‌ها را افزایش دهند. برخی از این درمان‌ها عبارتند از:

• تمرینات کششی و افزایش دامنه حرکتی: دیستروفی عضلانی می‌تواند انعطاف‌پذیری و حرکت‌پذیری مفاصل را کاهش دهد. دست و پاهای این افراد معمولاً خمیده می‌شود و در همین حالت باقی می‌ماند. انجام تمرینات افزایش دامنه حرکتی به حفظ انعطاف‌پذیری مفاصل کمک می‌کند.
• ورزش: ورزش‌های هوازی کم‌فشار مانند پیاده‌روی و شنا کردن می‌تواند به حفظ قدرت عضلانی؛ حرکت‌پذیری و سلامت عمومی فرد کمک کند. برخی از انواع تمرینات قدرتی بسیار کمک‌کننده و مؤثر هستند در حالی‌که برخی دیگر ممکن است مضر باشند و بنابراین لازم است قبل از شروع هر برنامه تمرینی با پزشک خود مشورت کنید.
• بریس: بریس‌ها به حفظ انعطاف‌پذیری عضلات و تاندون‌ها کمک می‌کنند و پیشروی روند انقباض عضلات را کند می‌کنند. بریس‌ها همچنین با پشتیبانی بیشتر از عضلات تضعیف‌شده، به حرکت‌پذیری بیمار کمک می‌کنند.
• وسایل کمکی حرکتی: عصا، واکر و ویلچر به بیمار کمک می‌کند که به صورت مستقل حرکت کند.
• وسایل کمکی تنفسی: با ضعیف شدن عضلات تنفسی، یک دستگاه مخصوص جلوگیری از آپنه‌ی تنفسی (وقفه تنفسی در خواب) به بهبود اکسیژن‌رسانی در شب کمک می‌کند. برخی از افراد مبتلا به دیستروفی عضلانی شدید ممکن است به دستگاه خاصی نیاز داشته باشند که هوا را با فشار به داخل ریه‌ها فرستاده و سپس بیرون می‌کشد.

برای دریافت مشاوره فیزیوتراپی درباره راه های درمان سندروم دیستروفی عضلانی دوشن و سایر اختلالات نورولوژیک و انتخاب بهترین روش درمان با ما تماس بگیرید.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن :09160664176

این مرکز با تکیه بر درمان گروهی با استفاده از متخصصین نورولوژی و ارتوپدی و بهره گیری از آخرین روش های درمان و پیشرفته ترین دستگاه های روز دنیا برای بهبودی شما عزیزان آماده خدمت رسانی است.

آسیب نخاعی

آسیب نخاعی چیست ؟

آسیب نخاعی به آسیب و صدمه وارد شده به نخاع، اشاره می‌کند.  آسیب نخاعی، نوع بسیار جدی از آسیب فیزیکی است که به احتمال زیاد، تأثیرات پایدار و قابل توجهی را بر بسیاری از جنبه‌های زندگی روزانه فرد مصدوم دارد. طناب نخاعی مجموعه‌ای از اعصاب و بافت‌های دیگر است که مهره‌های ستون فقرات از آنها محافظت می‌کند.

ستون فقرات شامل بسیاری از اعصاب است و از پایه مغز (بصل النخاع) تا نزدیک باسن ادامه دارد. نخاع مسئول ارسال پیام از مغز به تمام قسمت‌های بدن است. همچنین، نخاع پیام‌ها را از بدن، به مغز ارسال می‌کند. بدن ما قادر به درک درد و حرکت اندام‌ها، به دلیل پیام ارسال شده از طریق نخاع است. اگر نخاع آسیب ببیند، ممکن است برخی یا همه پیام‌های ارسالی، به مقصد نرسند. نتیجه این کار، از بین رفتن احساس و تحرک کامل یا از دست دادن عملکرد درست اندام‌های بدن و مغز است.

آسیب دیده نخاعی(معلول ضایعه نخاعی) به فردی اطلاق می شود که به هر علتی اعم از تروما یا ضربه، بیماری های مادرزادی، بیمارهای عفونی، تومور مغزی یا سرطان، بیماری های مغزی و عروقی و یا حتی مراحل پیشرفته ضایعات دیسکوپاتثی، نخاع از زیر منطقه بصل النخاع تا ناحیه انتهای شبکه دم اسبی که توسط ستون فقرات محافظت می شوند دچار آسیب شده و مقدار ضایعه آن از قسمتی تا قطع کامل و یا له شدگی و تغییرات استحاله ای باشد که نتیجه آن ایجاد عوارض حرکتی و حسی و یا اتونومیک یک یا چند اندام و تنه است.

برخی از ضایعات نخاعی و ریشه های آن :

• کنکشن(CONCUSSION): که باعث ایجاد علائم عصبی خفیفی شده و پس از چند ساعت بهبود می یابند.
• کوفتگی نخاع (CONTUSION): که منجر به ادم و خونریزی سطحی طناب نخاعی می شود.
• فشردگی نخاع (COMPRESSION): که با ادم وایسکمی شدید همراه بوده و منجر به نکروز می شود. این ضایعه ممکن است دائمی باشد و یا این که پس از مدتی به آهستگی تخفیف یابد.
• قطع کامل نخاع : که منجر به از بین رفتن کلیه اعمال فیزیولوژیکی نخاع در زیر محل ضایعه به طور دائمی می شود. این ضایعه در اثر زخم شدن به عقب؛ چرخیدن و فشردگی نخاع ایجاد می شود.

برای مشورت با فیزیوتراپیست برای درمان آسیب های نخاعی و سایر اختلالات نورولوژیک با روش های فیزیوتراپی مناسب با کلینیک فیزیوتراپی کمیل تماس بگیرید.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن: 09160664176

توانایی شما برای کنترل اندامتان پس از آسیب نخاعی بستگی به دو عامل دارد:

• محل آسیب در ناحیه نخاعی
• شدت آسیب به نخاع

کمترین آسیب به نخاع، به عنوان سطح عصبی آسیب‌های شما شناخته می‌شود.

آسیب نخاعی می تواند به دو نوع آسيب تقسيم شود:

• آسیب کامل نخاعی: یک آسیب کامل به این معنی است که هیچ گونه عملکرد حسی و حرکتی در زیر سطح ضایعه وجود ندارد. هر دو طرف بدن به یک اندازه تحت تاثیر قرار می گیرد.
• آسیب ناقص نخاعی: یک آسیب ناقص به این معنی است که قسمتی از عملکردهای حسی یا حرکتی زیر سطح اولیه‌ی ضایعه وجود دارد. یک فرد با آسیب ناقص نخاعی ممکن است قادر به حرکت یک عضو(دست و پا) بیش از دیگری باشد، ممکن است قسمت‌هایی از بدنش که نمی تواند حرکت کند را احساس کند ، یا ممکن است یک طرف بدنش از طرف دیگر بیشتر کار کند. با پیشرفت چشمگیر درمان ضایعه نخاعی، آسیب های ناقص رایج‌تر شده‌اند.

علائم  آسیب های نخاعی

• از دست دادن حرکت
• فعالیتهای رفلکس اغراق آمیز یا اسپاسم
• از دست دادن کنترل روده یا مثانه
• تغییر در عملکرد جنسی ، حساسیت جنسی و باروری
• از دست دادن یا تغییر احساس ، از جمله توانایی احساس گرما، سرما و لمس است
• درد یا احساس سوزش شدید ناشی از آسیب به الیاف عصبی در نخاع شما
• مشکل در تنفس، سرفه یا پاک شدن ترشحات از ریه های شما

علل آسیب نخاعی :

از علل آسیب نخاعی، می‌توان به آسیب ناشی از ضربه به مهره‌ها، رباط‌ها یا دیسک‌های ستون فقرات یا به خود نخاع اشاره کرد. همچنین ضربه مغزی نیز می‌تواند از علل آسیب نخاعی باشد که ناشی از یک ضربه ناگهانی به سر و ستون فقرات است که باعث شکستگی، انقباض، خرد شدن یا فشردن یک یا چند مهره در پشت و گردن فرد می‌شود. از دیگر علل آسیب نخاعی می‌توان به آرتریت، سرطان، التهاب، عفونت یا انحطاط دیسک ستون فقرات اشاره کرد.

آسیب فیبرهای عصبی هم می‌تواند از علل آسیب نخاعی باشد که باعث می‌شود بخشی یا تمام عضلات و اعصاب مربوط به آن فیبر، در زیر محل آسیب عملکرد خود را از دست بدهند.

از جمله شایع‌ترین علل آسیب نخاعی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

تصادف: تصادف‌های خودرویی و موتورسیکلت، عامل اصلی آسیب‌های نخاعی است.

سقوط: بیشتر علل آسیب نخاعی پس از ۶۵ سالگی، اغلب ناشی از سقوط  به دلیل ناتوانی در کنترل حرکات به علت کهولت سن است.

اعمال خشونت: حدود ۱۲ درصد از علل آسیب نخاعی، در جامعه ناشی از برخوردهای خشونت آمیز، اغلب شامل زخم‌های گلوله و چاقو است.

آسیب‌های ورزشی و تفریحی: فعالیت‌های ورزشی حدود ۱۰ درصد از علل آسیب نخاعی را ایجاد می‌کنند.

 مصرف الکل: یکی از علل آسیب نخاعی در جوامع بشری است.

بیماری‌ها: سرطان، آرتریت، پوکی استخوان و التهاب نخاعی نیز می‌توانند از علل آسیب نخاعی باشند.

عوارض آسیب های نخاعی

سیستم تنفس: صدمه و آسیب به مهره های گردنی یا شکستگی بالای ۴ C مشکلات خاصی را در عمل تنفس به وجود آورده و باعث توقف کامل تنفس می شود صدمه زیر ۴C در صورت فعال بودن عصب فرنیک باعث تنفس دیافراگماتیک خواهد شد.

سیستم قلبی و عروقی : هرگونه قطع عرضی در طناب نخاعی بالاتر از سطح T5 ا ثر اعصاب سمپاتیک را بر سیستم قلبی و عروقی از بین می برد و باعث مشکلات فوری شامل برایکاردی – هیپوتانسیون و کاهش برون ده قلبی می شود.

سیستم ادراری: رتانسیون ادراری یک علامت شایع در صدمات حاد نخاعی و شوک نخاعی است. مثانه با توجه به فقدان اثر مهاری مغز بسیار تحریک پذیر می شود در نتیجه مکرراً مقدار کمی ادرار دفع خواهد کرد که دفع مثانه به طور کامل صورت نگرفته و این امر منجر به اتساع مثانه و احتباس ادرار و بروز عفونت و سنگ های ادراری می شود.

سیستم معده ای – روده ای: چنانچه طناب نخاعی بالاتر از ۵ T و به طور عرضی قطع شود فقدان عصب رسانی سمپاتیک ممکن است که منجر به ایجاد اتساع ایلئوس و معده شود.

مشکلات دفعی ؛ سختی و احتباس مدفوع نیز ایجاد می شود.

شوک نخاعی و هیپورفلکس خود به خودی: شامل انبساط مثانه (در اثر استاز ادراری) و انبساط روده و زخم فشاری .

تشخیص آسیب نخاعی :

در اتاق اورژانس، ممکن است پزشک با توجه به بازرسی و معاینه دقیق، تست عملکرد و حرکات احساسی و با سؤالاتی در مورد حادثه، بتواند آسیب نخاعی را رد کند؛ اما اگر فرد مجروح از درد گردن شکایت کند، به طور کامل بیدار نشود، یا علائم واضح ضعف و آسیب عصبی داشته باشد، آزمایش‌های تشخیصی اورژانس نیاز خواهد بود. این آزمون‌ها شامل موارد زیر هستند:

اشعه ایکس: پرسنل پزشکی معمولاً این آزمایشات را برای افرادی که مشکوک به آسیب نخاعی پس از ضربه هستند، انجام می‌دهند. اشعه ایکس می‌تواند مشکلات ستون فقرات، تومورها، شکستگی‌ها یا تغییرات دژنراتیو در ستون فقرات را نمایان کند.

توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن: سی تی اسکن نگاهی دقیق‌تر به ناهنجاری‌هایی که در اشعه ایکس دیده می‌شود، فراهم می‌کند. این اسکن با استفاده از رایانه برای ایجاد یک سری تصاویر از مقطع عرضی است که می‌تواند استخوان، دیسک و دیگر مشکلات را نشان دهد.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): از یک میدان مغناطیسی قوی و امواج رادیویی برای تولید تصاویر کامپیوتری استفاده می‌کند.

این مرکز با استفاده از پیشرفته ترین دستگاه ها و بهترین متد های درمانی روز دنیا تلاش خواهد کرد، بهبودی تان را به شما بازگرداند.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن: 09160664176

درمان آسیب نخاعی :

متأسفانه هیچ راهی برای درمان آسیب به نخاع وجود ندارد. اما محققان به طور مداوم در درمان‌های جدید، (از جمله پروتز و داروهایی که ممکن است بازسازی سلول‌های عصبی یا عملکرد اعصاب را بهبود بخشد)، کار می‌کنند. در عین حال، جراحی نخاع بر جلوگیری از آسیب بیشتر و توانمند سازی افراد مبتلا به صدمه نخاعی به بازگشت به زندگی فعال و سودمند تمرکز می‌کند.

با این حال فیزیوتراپی می تواند به بیماران مبتلا به آسیب نخاعی با تحریک ماهیچه ها به عنوان یک حرکت تاثیر گذار برای تقویت غضلات کمک کند. هدف فیزیوتراپی برای کمک به بیماران به حداکثر رساندن توان بالقوه افراد است تا بتوانند تعادل عمومی خود را دوباره بدست بیاورند.

برخی از مهمترین اهداف درمان فیزیوتراپی آسیب نخاعی :

• فیزیوتراپیست‌ها پس از ارزیابی وضعیت افراد و بحث در مورد اهداف فرد ، بر نیازهای فردی خاص خود تمرکز می کنند.
• آن‌ها می‌توانند برنامه شخصی و مناسب فیزیوتراپی را طراحی کنند تا به فرد در دستیابی به اهدافش کمک کنند.
• وضعیت افراد بستگی به شدت و نوع آسیب نخاعی که از آن رنج می برند دارد .مانند آسیب‌های ناقص یا کامل.
• فرد ممکن است از ضعف عضلانی یا فلج، نقص تعادل و تحرک، نقص حرکات عملکردی، ضعف بدن و دشواری تنفس رنج ببرد. در این شرایط فیزیوتراپی با تمرکز بر روی فرد و یک برنامه درمانی که متناسب با شرایط خاص و نیازهای فرد است فراهم می‌کند.
• برخی از جنبه های مفید فیزیوتراپی برای آسیب های نخاعی ممکن است شامل تمرینات کششی برای کمک به حفظ طول تاندون و عضلات و یا کاهش اسپاسم عضلات باشد.
• پزشکان همچنین می‌توانند تمرین‌های تقویتی و انعطاف پذیری را که برای تمام بدن افراد مفید هستند، ارائه دهند. علاوه بر این، تمرینات تنفسی ممکن است به عنوان راهی برای جلوگیری از عفونت قفسه سینه و به حداکثر رساندن عملکرد ریه به افراد توصیه شود. این تمرینات بدنی و تعادلی نیز ممکن است، درد همراه با اختلال تعادل و حالت را کاهش دهند. این تمارین به عنوان یک تکنیک فردی به سوار و پیاده شدن افراد از ماشین، وان حمام، دستشویی و استفاده از صندلی چرخدار و غیره کمک خواهد کرد.
• یک برنامه‌ی درمانی موفق در فیزیوتراپی در ایتدا همیشه با ارزیابی بیمار و پس از آن، با برنامه‌ی تنظیم شده‌ای که معمولا شامل درمان ویژه‌ای برای نوع آسیب نخاعی بیمار می شود، آغاز می شود. به عنوان مثال، آسیب گردن می تواند موجب فلج چهار اندام شود، که مستلزم درمان و بهبودی خاص است.
• شاید مهمترین جنبه آسیب نخاعی سطح آسیب باشد. اگر درمان فیزیوتراپی مرتب دنبال نشود، ستون فقرات شروع به آتروفی زیر سطح آسیب نخاعی خواهد کرد. در نتیجه، ستون فقرات انقباض یافته و کل بدن ضعیف‌تر از زمان فعلی آن می‌شود.
• فیزیوتراپی درمان‌های موثر متعددی را برای بیماران مبتلا به صدمات نخاعی ارائه می‌دهد. که این درمان‌ها شامل تحریک الکتریکی، بیوفیدبک، درمان جنبشی یا ارتعاشی، لیزر درمانی و دیگر فعالیت های تحریک کننده است. آب درمانی نیز یک روش فیزیوتراپی است که منجر به پیشرفت بیماران مبتلا به صدمات نخاعی می‌شود.
• گاهی اوقات بیماران آسیب نخاعی، با تمام این درمان ها می توانند بهبود بیابند. در غیر این صورت، آنها می توانند تا زمانی که تحت درمان هستند بدنشان را به راحتی از بدتر شدن حفظ کنند.
• تکنیک‌های درمان فیزیوتراپی قطعا در بیماران مبتلا به آسیب نخاعی متفاوت می‌باشد. فیزیوتراپی نقش مهمی در کمک به بیماران نخاعی بازی می‌کند و نه تنها آنها را قادر می‌سازد که عملکرد طبیعی خود را که در حال حاضر قادر به داشتن آن هستند حفظ کنند، بلکه به کیفیت زندگی آن‌ها با افزایش توانایی‌های فیزیکی بهبود می بخشد.

روش های درمان فیزیکی برای افراد مبتلا به صدمات نخاعی بسیار متنوع است. این روش ها در درجه اول به شما کمک می کنند تا به تحرک مطلوب دست یابید و علاوه بر آن بسیاری از مسائل دیگری که مرتبط با این مشکل هستند را نیز در بر می گیرد. در نتیجه، گزینه های مختلف درمانی بسیاری وجود دارد.

در زیر برخی از رایج ترین گزینه های فیزیکی و توانبخشی را مشاهده خواهید کرد:

مناسب بودن هر روش درمانی بستگی به نوع آسیب  و اهداف شما در دوره فیزیوتراپی دارد.

• آموزش گام برداشتن و پیاده روی : این کار معمولا شامل استفاده از تردمیل برای راه رفتن می شود. اگر نتوانید این کار را به دلیل ضعف پا انجام دهید، می توانید در حالی که با بندی بر روی تردمیل نگه داشته شده اید، از تردمیل استفاده کنید.

روش دیگری که می تواند استفاده شود این است که اسپلینت هایی (splint ) را برای ساق پاهایتان فراهم کنند و شما با کمک عصا تمرین پیاده روی را در ورزشگاه توانبخشی انجام دهید.

• آموزش حرکت با صندلی چرخدار: افرادی که به صندلی چرخدار وابسته هستند باید مهارت های فراوانی را داشته باشند تا بتوانند با صندلی های خود در جامعه حرکت کنند. آموزش به طور معمول شامل یادگیری برای هل دادن صندلی چرخدار بر روی سطوح مختلف و بالا و پایین رفتن از یک پله یا سطح شیب داراست.
• تمرین تحرک نشسته: افراد وابسته به صندلی چرخدار باید یاد بگیرند که چگونه به رختخواب بروند و از آن خارج شوند و یا بر روی صندلی های توالت بنشینند و بلند شوند. فیزیوتراپی برای این افراد معمولا شامل تمرین مکرر این مهارت ها می شود.
• تمرین های قدرتی: ضعف، یکی از ویژگی های اصلی آسیب نخاعی است و فیزیوتراپی برای این افراد معمولا شامل تمرینات تقویت کننده می شود.

این کار می تواند با استفاده از تجهیزات ورزشگاه و یا از طریق تمرین مهارت های حرکتی انجام شود.

• تمرین های تناسب اندام: فیزیوتراپی می تواند با تشویق کردن شما به انجام تمرین های منظم که متناسب با توانایی شما تنطیم شده اند، به شما کمک کند که پس از آسیب دیدگی، از نظر جسمی متناسب و سلامت شوید.

افراد مبتلا به آسیب نخاعی همچنین می توانند به صورت دوره ای از دوره های کوتاه فیزیوتراپی در مراحل مختلف زندگی خود بهره مند شوند. این امر به ویژه برای کمک به انطباق با آسیب های شخص و اثرات پیر شدن مهم است.

برای دریافت مشاوره فیزیوتراپی درباره راه های درمان آُسیب نخاعی و سایر اختلالات نورولوژیک و انتخاب بهترین روش درمان با ما تماس بگیرید.

فیزیوتراپیست میثم طالبی

تلفن :09160664176

این مرکز با تکیه بر درمان گروهی با استفاده از متخصصین نورولوژی و ارتوپدی و بهره گیری از آخرین روش های درمان و پیشرفته ترین دستگاه های روز دنیا برای بهبودی شما عزیزان آماده خدمت رسانی است.