آرتریت ایدیوپاتیک جوانان
آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان (Juvenile idiopathic arthritis) که قبلاً به عنوان آرتریت روماتوئید نوجوانان شناخته می شد، شایع ترین نوع آرتروز در کودکان زیر 16 سال است. آرتریت ایدیوپاتیک در نوجوانان می تواند باعث بروز علائمی مثل درد مداوم، تورم و خشکی مفاصل شود. برخی از کودکان ممکن است فقط برای چند ماه شاهد بروز علائم باشند این در حالی است که برخی دیگر تا آخر عمر این علائم را خواهند داشت. بعضی از انواع آرتریت ایدیوپایت جوانان ممکن است باعث بروز عوارض جانبی جدی مثل مشکلات رشد، التهاب چشمی و آسیب مفصلی شود. درمان این بیماری با هدف کنترل درد و التهاب، بهبود عملکرد و جلوگیری از آسیب های مفصلی صورت می گیرد.
آرتریت ایدیوپاتیک جوانان بیماری است که در آن مفاصل بدن دچار التهاب می شوند. زمینه ی خود ایمنی در این اختلال بسیار قابل توجه است.
این اختلال ممکن است در کودکی دیده شود و می تواند عوارضی را در بزرگسالی در بیماران به همراه داشته باشد.
آرتریت روماتوئید روند خود ایمنی دارد که می تواند در کودکان هم دیده شود.
آرتریت ایدیوپاتیک جوانان که به عنوان آرتریت ایدیوپاتیک جوانی ( JIA ) و آرتریت مزمن جوانی ( JCA ) هم شناخته می شود، شایع ترین آرتریت در دوران کودکی است. این بیماری ممکن است بر روی ۲۹۴ هزار کودک تنها در آمریکای شمالی اثر بگذارد.
آرتریت ایدیوپاتیک جوانان شامل التهاب و خشکی مفصل به مدت بیش از ۶ هفته در کودکان ۱۶ ساله و جوانتر می باشد. التهاب باعث قرمزی، تورم و گرمی و درد در مفاصل می شود. هنوز هم بسیاری از کودکان مبتلا به آرتریت روماتوئید از درد مفصل شکایتی ندارند.
هر مفصلی ممکن است در آرتریت روماتوئید مفصلی درگیر شود. التهاب مداوم ممکن است حرکت مفاصلی را که تحت تاثیر هستند، محدود کند.
علائم آرتریت ایدیوپاتیک جوانان
علاوه بر این که در این بیماری درد مفصل ایجاد می شود، ممکن است در آرتریت ایدیوپاتیک جوانان تب مزمن و کم خونی ( آنمی) هم ایجاد شود. این اختلال می تواند بر روی قلب، ریه ها و چشم ها و دستگاه عصبی اثر گذار باشد.
این دوره ی بیماری ممکن است برای چندین هفته پابر جا باشند. مواردی که آرتریت شعله ور می شود و شدت می گیرد اغلب دیده می شود ولی علائم آن ممکن است در حملات عود کننده شدت کمتری داشته باشد.
علائم آرتریت جوانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تب های تکراری ۱۰۳ درجه و یا بالاتر
- راش صورت که می آید و می رود ( ضایعات جلدی پوستی)
- التهاب در چشم
- درد مفصل و خشکی
- شل شدن
- تورم در مفاصل
- کاهش سطح حرکت
- ضعف در مهارت های حرکتی
- اختلال در نمو استخوانی و اختلال در رشد
علل آرتریت ایدیوپاتیک جوانان
علل ابتلا به اختلال آرتریت ایدیوپاتیک به درستی قابل شناسایی نیست، اما پزشکان و محققین دو عامل ژنتیک و عوامل محیطی را جزو علل اصلی ابتلا به این اختلال می دانند.
آرتریت ایدیوپاتیک جوانان یک نوع اختلال خود ایمنی ( اتو ایمیون) است. این بدین معنی است که بدن اشتباها برخی از سلول ها و بافت های خودی را غریبه می شناسد و آن ها را به عنوان عامل خارجی می شناسد. به طور طبیعی، دستگاه ایمنی بدن علیه مواد خارجی و بیگانه واکنش نشان می دهد از جمله در برابر باکتری ها و ویروس ها. در بیماری آرتریت ایدیوپاتیک جوانان دستگاه ایمنی بدن به سلول ها و بافت های سالم حمله ور می شود. نتیجه ی این اتفاق ایجاد التهاب است که خود را با قرمزی ، گرما و درد و تورم نشان می دهد.
محققین به درستی نمی دانند که چرا سیستم ایمنی در بدن کودکان مبتلا به آرتریت ایدیوپاتیک جوانان بیش فعال می شود. آن ها به این مسئله مشکوک هستند که دو روند در این اختلال وجود دارد. اولی، موردی که باعث می شود تا زمینه ی ژنتیکی کودک تمایل به ایجاد آرتریت ایدیوپاتیک جوانان داشته باشد. در ادامه عوامل محیطی از جمله ویروس ها باعث تحریک ایجاد این اختلال می شوند.
آرتریت ایدیوپاتیک جوانان با آرتریت روماتوئید بزرگسالان چه تفاوت هایی دارد؟
تفاوت های اصلی بین آرتریت روماتوئید بالغین و نوع جوانان این است که برخی مبتلایان به JRA بیماری شدیدی دارند. بالغین مبتلا به آرتریت روماتوئید معمولا علائمی دارند که در تمام طول عمر آن ها پابرجا است. مطالعات نشان می دهد که در زمان بلوغ، علائم JRA در بیش از نیمی از همه ی مبتلایان سن کودکی ناپدید می شود.
دیگر تفاوت آرتریت روماتوئید بالغین با نوع جوانی در درصد افرادی است که روماتوئید فاکتور را در خون خود دارند. وجود روماتوئید فاکتور نشان دهنده ی افرایش احتمال ادامه ی روند آرتریت ایدیوپاتیک جوانان در سنین بزرگسالی و بلوغ است. در حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد بالغینی که آرتریت روماتوئید دارند، روماتوئید فاکتور هم دارند. در حالی که، کمتر از نیمی از همه ی کودکان با آرتریت روماتوئید این عامل را دارند.
تشخیص آرتریت ایدیوپاتیک جوانان چگونه انجام می شود؟
آرتریت ایدیوپاتیک جوانان را اغلب به سختی می توان تشخیص داد. گاهی اوقات برخی از کودکان مبتلا به آرتریت ایدیوپاتیک جوانان شکایتی از درد ندارند. در حقیقت، والدین آن ها ممکن است از علائمی مثل تورم در مفاصل آگاه نباشند.
برخی از علائم آرتریت ایدیوپاتیک جوانان مشابه موقعیت های طبی جدی می باشد از جمله عفونت، سرطان، اختلالات استخوانی، بیماری لایم و لوپوس.
معمولا پزشکان معاینات و آزمون های جدی را انجام می دهند تا ببینند که آیا بیمار آرتریت ایدیوپاتیک جوانان دارد یا که خیر. در طی انجام این آزمون ها، پزشک شرح حال خانوادگی را بررسی می کند که ببیند آیا ارتباط ژنتیکی خاصی وجود دارد یا که خیر. همچنین پزشک شرح حال طبی بیمار را بررسی می کند تا ببیند چه مدت است که کودک این علائم را داشته است.
به علاوه، پزشک معاینات بالینی را برای مشاهده ی تورم مفصلی و راش ها و نشانه های التهاب اعصای داخلی بدن و یا مشکلات چشمی انجام می دهد. مجموعه ای از آزمون های خونی و بررسی های مفصلی و بافتی برای چک کردن عفونت و تائید تشخیص این بیماری انجام می شود.
در نهایت، پزشک ممکن است از تصویربرداری با اشعه ی ایکس برای بررسی آسیب مفصلی و نشانه های التهاب استفاده کند. همچنین، آزمون های آزمایشگاهی انجام می شود شامل ANA، روماتوئید فاکتور و HLA – B27، هموگلوبین و آزمون شمارش سلول های خونی و آنالیز ادارری و ESR.
درمان آرتریت ایدیوپاتیک جوانان
سه جنبه اصلی درمان آرتریت ایدیوپاتیک جوانان :
- فیزیوتراپی
- دارو ها
- جراحی
درمان آرتریت ایدیوپاتیک جوانان همانند موارد مربوط به بزرگسالان ( آرتریت روماتوئید که در دوران بزرگسالی و بلوغ دیده می شود) مهم است. درمان آن ها معمولا شامل دارو و ورزش می باشد.
اهداف درمانی برای آرتریت ایدیوپاتیک جوانان عبارتند از:
– کاهش درد و تورم در مفصل
– افزایش حرکت مفصل و قدرت مفصل
– پیشگیری از آسیب مفصلی و سایر عوارضی که ممکن است رخ دهد.
فیزیوتراپی:
پزشک ممکن است برای درمان خشکی مفاصل، حفظ محدوده حرکتی و قدرت عضلات، تمرینات فیزیوتراپی را توصیه کند. همچنین فیزیوتراپ یا یک متخصص کاردرمانی ممکن است توصیه های دیگری را در مورد بهترین ورزش و تجهیزات حفاظتی برای فرزند شما ارائه دهد. در موارد بسیار شدید بیماری ممکن است برای بهبود وضعیت مفصل کودک به عمل جراحی نیاز داشته باشد.
فیزیوتراپی یکی از روش های درمانی موثر آرتریت روماتوئید جوانان است که به کاهش علائم بیماری همچون درد و التهاب کمک می کند.
فیزیوتراپی وضعیت جسمانی بیمار را بهبود بخشیده و به افزایش قدرت و توان عضلات و بازیابی قدرت از دست رفته کمک می کند.
فیزیوتراپیست با تجویز تمرینات کششی و تقویتی به کاهش خشکی مفاصل و افزایش انعطاف پذیری مفاصل کمک می کند.
متخصص فیزیوتراپی علاوه بر آموزش تمرینات ورزشی از دیگر مدالیته ها نیز برای کمک به بهبود شرایط بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید جوانان استفاده می کند.